[size="3"][color="#000000"]
sual- Alinin Muaviye il vurusduqu halda ve Muaviyenin(ra)xilafeti qesb etmesine mane olduqu halda nece olur ki Oqlu Hasen Atasinin qanlar bahasina qoruduqu Xilafeti Muaviyeye ərmaqan edir,?Hansi duz etmisdi ?Hsen yoxsa atasi Ali.

Alim "qardaş" Bizim forumun;
"İmam Həsən (ə) və Müaviyə (l)" mövzusunda sizin sualınız müzakirə olunubdur. Zəhmət çəkin qardaşların cavabları ilə tanış olun. Əks təqdirdə siz təkrara yol verirsiz və bu forumun qaydalarına ziddir.
Həmən mövzuda "polkovnik" nikli yuzer yazır:

[b]"Cox maraqlidir Atasi (Ali )Muaviyeye qarsi vurusub ona xilafeti ele kecirmeye imkan vermediyi halda balasi (Hasen) niye hakimiyyeti doyussuz filansiz xilafeti atasinin doyusduyu muaviyeye peşkeş eledi?"

Mənbəə:
http://313news.net/f...dpost__p__74100

Передо мной встал вопрос проведения отпуска этим летом. Я давно хотел посетить Азербайджан, посмотреть на красоту природы, архитектуру, быт людей...
Наверняка на этом форуме не мало азербайджанцев. Осветите пожалуйста некоторые мои вопросы.
1. Каков у вас уровень цен, в особенности в Баку? Дорого ли снимать квартиру?
2. Я читал не мало неприятных историй про акты русофобии в Азербайджане. Каково на самом деле отношение к русским, в Баку в частности, и в деревнях-селах (я любитель гор и активного туризма) в общем? Действительно имеют случаи притеснения, или же сейчас интернациональные взаимоотношения нормализовались? Не опасно ли без группы (1-2 человека) путешествовать по стране?
3. Расскажите вкратце об Азербайджане: какие интересные места стоит посетить, где побывать, что попробовать, что стоит знать и на что обращать внимание?
Буду признателен за все комментарии

Слам Алейкум!

Цены на съемную жилье в Баку не дешевый для такой страны. Еда дороже чем в Средней Азии даже от цен в Турции. В ресторанах дорога. Примерна на уровне в Москве.
Возможна в периферии и регионах Азербайджана дешевле стоит.
Смотря какой отдых вам?
У нас пока инфраструктура и обслуживание туристов отстает. Да и туризм в основном является не активным туризмом а грязным.
Но, достопримечательности в Баку не мало. Кафказские и Талышские горы красивые. Туда (высоко горы) перебирается автомобиль. Езжайте например в Кахский район, в Лерик еще много горные местности. На Каспии мы местами купаемся. В общем есть неплохие пляжи и чистая морская вода.

На счет общение с людми... Даже ни знаю где вам побывать чтобы почувствовать истинную натуры и гостеприимность азербайджанцев. Дело в том что, среди Бакинцев практически не остались средний класс. Либо люди очень бедные либо очень богатые. Часто бедные выглядят злым, а богатые высокомерным. А ведь лет 15-20 назад по другому было.

Брат совсем забыл напомнит. Не в коем случае не приезжайте в середине мая. У нас проводится конкурс Евровижн-2012. И будет позор азербайджанскому народу, так как у нас пройдет гейпарад. Сразу предупреждаем мы - азербайджанцы не поддерживаем этот парад. Просто у на негласные законы суровые. Могут с тебя сделать наркобарона и посадить на 10 годков. Не в коем случае в эти дни не входит на улицы и не смеяться над геями и лезбиянок. Эта опасно.

Вообще когда конкретно приезжайте в Азербайджан хорошо бы у вас было знакомые из местных. Так вам будет весела и уютно . Добрых и хороших людей не мало. Либо надо имеет статус туриста или какого-то гостя.

Содержание текста

«Евангелие от Варнавы» — довольно объёмный текст, состоящий из 222 глав, написанных в едином полемическом стиле. В этом документе описываются эпизоды жизни Иисуса, перемежаемые многочисленными авторскими отступлениями: наставлениями, полемикой, историями ветхозаветных персонажей и т. п. Автор именует свою книгу «истинным Евангелием», противопоставляя её всем остальным, «искажённым».

Общая концепция книги — изложение библейских и евангельских событий с мусульманских позиций. Практически всюду, где в тексте встречаются разночтения с иудейской или христианской традицией, излагается исламская версия. Множество деталей (например, имя отца Авраама) взято прямо из Корана или из послекоранической исламской традиции. Среди великих пророков упоминается Исмаил. Иисус в книге — не Бог, как в современном христианстве, а великий пророк, и он не был распят, вместо него был казнён Иуда Искариот, принявший в момент ареста облик Иисуса, сам же Иисус был вознесён живым на небо. Коран в суре «Женщины» также сообщает, что Иисус не был распят — это можно трактовать и в том смысле, что вместо Иисуса был казнён другой человек, хотя Коран не называет его имени. Соответственно воскресение в книге (как и в Коране) объявлено выдумкой.

Главной задачей Иисуса, по книге, было возвещение о скором приходе пророка Мухаммеда (многократно названного по имени). В апокрифе Иисус заявляет:

Говорю вам, посланник Божий подобен сиянию… Когда я увидел его, душа моя наполнилась успокоения, и я сказал: «Мухаммад, да пребудет с тобой Господь! Да удостоит он меня чести развязать шнурки обуви твоей, так как, если я удостоюсь этого, я буду великим пророком и святым от Бога».

— Евангелие от Варнавы. Глава 44

Это место вполне соответствует тексту Корана:

6. И вот сказал Иса, сын Марйам: «О сыны Исраила! Я — посланник Аллаха к вам, подтверждающий истинность того, что ниспослано до меня в Торе, и благовествующий о посланнике, который придет после меня, имя которому будет Ахмад». <…>

— Коран 61:6, перевод И. Крачковского

Текст содержит резкое осуждение учения апостола Павла — в частности, за то, что он называл Иисуса «Сыном Божьим», разрешил употребление спиртных напитков и мяса нечистых животных:

Многие, обманутые сатаной, под видом набожных людей проповедуют страшное безбожие. Они называют Иисуса сыном Божьим, отвергают обряд обрезания — вечный союз с Богом и разрешают в употребление всякого рода нечистую пищу. Среди них и сам Павел, находящийся в заблуждении, о чём я не могу не говорить без боли.

— Евангелие от Варнавы. Предисловие

Следует отметить, что разрешение на употребление христианами в пищу «нечистых» животных не содержится в канонических Евангелиях, а присутствует только в Апостольских деяниях (видение апостола Петра: Деян.10:9-16) и отдельных Посланиях (1Кор.10:25-28 и др.).

По неясным причинам Иоанн Креститель, главный союзник Иисуса на начальном этапе его деятельности, в «Евангелии от Варнавы» не упоминается ни разу, а часть его высказываний приписана Иисусу.

Отметим, что в некоторых пунктах автор «Евангелия от Варнавы» отходит от исламской традиции. Он заявляет, что не Иисус, а Мухаммед является мессией, хотя в Коране именно Иисус определяется как Мессия:

Вот сказали ангелы: «О Марйам! Вот, Аллах радует тебя вестью о слове от Него, имя Которого Мессия Иса, сын Марйам, славном в ближнем и последнем мире и из приближенных».

— Коран 3:40(45), перевод И. Крачковского

Вопреки Корану, в «Евангелии от Варнавы» упоминаются девять небес (в Коране их семь; возможно, это реминисценция из текстов Данте). Наконец, автор утверждает, что даже грешники в Аду могут спастись, если покаются (главы 113—114), а святые в Раю, наоборот, могут быть прокляты, если возгордятся — это допущение идёт вразрез как с исламской, так и с католической христианской доктриной, так как оно отрицает всеведение Бога и окончательный характер Страшного Суда.

В конце книги (глава 221) автор сообщает, что, предвидя искажение своего учения, Иисус сошёл с небес на землю и поручил Варнаве написать подлинное Евангелие, что он и выполнил.

http://www.google.ru...Od70_YA&cad=rjt

Лев Толстой:
“Прошу считать меня…
магометанином”

Лев Николаевич Толстой (1828-1910 гг.) – гениальный русский писатель, мыслитель, внесший огромный вклад в русскую литературу и историю. Он более известен нам как писатель. Менее известны его философские взгляды, трактаты, в которых излагаются его представления о Боге, душе, знании, любви, о смысле жизни и т.д.

Мучительные поиски смысла жизни, нравственного идеала, скрытых общих закономерностей бытия, духовный и социальный критицизм проходят через все творчество писателя. С 1870-х годов возрастает внимание к темам смерти, греха, покаяния и нравственного возрождения.

Его совершенно неординарное мышление в большинстве случаев было непонятным для российского общества.

Он был отлучен от церкви и предан анафеме, друзья и знакомые отвернулись от него. В 1910 году, в возрасте 81 года, Лев Толстой уходит из дома и умирает по дороге, на станции Астапово.

Почему конец жизни у великого писателя оказался таким печальным и куда он направлялся, уходя из дома? Возможно, на эти вопросы проливают свет некоторые письма великого писателя.

Вот что он пишет о церкви:

“Мир делал все что хотел, предоставляя церкви, как она умеет, поспевать за ним в своих объяснениях смысла жизни. Мир учреждал свою, во всем противную учению Христа жизнь, а церковь придумывала иносказания, по которым бы выходило, что люди, живя противно закону Христа, живут согласно с ним. И кончилось тем, что мир стал жить жизнью, которая стала хуже языческой жизни, и церковь стала не только оправдывать эту жизнь, но утверждать, что в этом-то состоит учение Христа”.

Ясная Поляна, март 1909 года.



Русская женщина, вышедшая замуж за мусульманина Е. Векилова, написала Толстому, что ее сыновья желают принять Ислам, и спрашивала совета, как быть. Вот что, в частности, ответил ей писатель:

“Что касается до самого предпочтения магометанства православию…, я могу только всей душой сочувствовать такому переходу. Как ни странно это сказать, для меня, ставящего выше христианские идеалы и христианское учение в его истинном смысле, для меня не может быть никакого сомнения в том, что магометанство по своим внешним формам стоит несравненно выше церковного православия. Так что, если человеку поставлено только два выбора: держаться церковного православия или магометанства, то для всякого разумного человека не может быть сомнения в выборе и всякий предпочтет магометанство с признанием одного догмата, единого Бога и Его пророка, вместо того сложного и непонятного в богословии – Троицы, искупления, таинств, святых и их изображений и сложных богослужений…”

Ясная Поляна, 15 марта 1909 года.



Приведем еще одно письмо писателя, которое еще более проясняет его мировоззрение, сложившееся в результате мучительных поисков.

“Я бы очень рад был, если бы вы были бы одной веры со мной. Вы вникните немножко в мою жизнь. Всякие успехи жизни – богатства, почестей, славы - всего этого у меня нет. Друзья мои, семейные даже, отворачиваются от меня.

Одни – либералы и эстеты - считают меня сумасшедшим или слабоумным вроде Гоголя; другие – революционеры и радикалы - считают меня мистиком, болтуном: правительственные люди считают меня зловредным революционером; православные считают меня дьяволом.

Признаюсь, что это тяжело мне.… И потому, пожалуйста, смотрите на меня, как на доброго магометанина, тогда все будет прекрасно”.

Ясная Поляна, апрель 1884 года.

(Источник: Абубакр.народ.ру)

Салам алейкум, брат Vey-sal .
Спасибо тебе, да я знаком с тем, что Толстой был знаком с Исламом и даже хотел принять Ислам.
Но по-моему, на счет этого вопроса идет спор между биографами Льва Толстого.

Алуйкума Салам, Брат!

Кто такие эти биографы Толстого? Либо атеисты, либо масихы. Но, точно не мусульмане. Эти люди готовы жечь Коран, искажать Его при переводе. По вашему они будут признаваться что, Л. Тостой умер будучи мусульманином. Нет, конечно. Они его воспримут за сумасшедшего нежели за мусульманина.
Ну и что?
Пушкин тоже писал произведение "Подражание Корана". Однако его нигде не издают.

Salamun Əleykum!
Haqqyolu saytında belə bir sualın və cavabın şahidi oldum. Onu sizin nəzərinizə çatdırmaqda məqsədim var.

Sual:

Sələmun ələykum və rəhmətullahi və bərəkətuh. Sualım: Mənim bir dostum var idi. Təhsillə əlaqədar olaraq avropada 5 il yaşayıb. orada dinini dəyişərək ateist olub. Yəni bu dini təkzib edir. İndi mənim onunla dostluq etməyim nə dərəcədə düzgündür. zəhmət deyilsə bu haqda mənə geniş məlumat verərdiniz. Mənə nə etməli olduğum haqda məsləhət verərdiniz. Allah sizlərdən razı olsun.
Cavab:

Ona təsir edəcəyinizə ümidiniz, sizi yoldan çıxarmayacağına əminliyin olana qədər Allahın razılığı üçün ünsiyyəti davam etdirin.

Qardaşlar bu gün Azərbaycanda yaşayan ziyalıların əksərtiyyəti özlərini ateist sayırlar. Bunun bir neçə səbəbi ola bilər, məsələn; sovet idealogiyasının təsiri, respublikada dinin yayılmasına qarşı represiyalar, təkəbbür, islamın yanlış qələmə verilməsi və s.
Hesab edirəm ki, bu gün Azərbaycanda hər bir möminin və müsəlmanın vəzifəsi özlərini ateist adlandıran kütlənin gözlərini açmaqdır. Artıq İslam düşmənləri öz hiyləgər siyasətini yürüdürlər. Çünki sovet (SSSR) areizminin digər səbəbləri var idi. Onda, dindarlığa qanunla qadağa qoyulmuşdu. Sanki insanlar bir növ təqiyyə saxlayırdılar və Allaha məhəbbət insanların qəlblərinin dərinliyində yaşayırdı.
Amma, bu gün insanlar diskriminasiyaya məruz qalırlar.

Bu gün ateizmi digər prizmadan qələmə verirlər. İslam düşməni ateizmi dinə qarşı bir silah kimi istifadə etmək istəyir.
Amma, biz bilməliyik ki, hər bir ateist qardaşımız potensial müsəlmandır və onun hidayət olunma şansı nəsibi olma riskindən dəfələrlə yüksəkdir.
Bu çünün cihadı (Allah yolunda cəhd etmə, mübarizə) məhz ateistləri qəflətdən ayırmaqdır.
Bu işdə hər birinizə Allah kömək olsun!

Bismillah.
Kənan Qardaş təbrik edirəm.
Can sağlığı uzun ömür arzulayıram.
O, qədər uzun ömür ki, İmam Sahibi Zamanın (ə.s) zöhrünü görəsiniz.
Allah-Tala İmamın (ə.s.) zöhrünü inşəAllah tezləşdirəcək və biz də həqiqətin bərqərar olmasının bu dünyada görəcəyik və əgər layiqli olsaq İmamın (ə.s.) ordusunda birgə cihad edəcəyik!

Ağalar Məmmədov: “Əgər tolerantlığı rədd edən bir din cəmiyyətdə mütləqləşərsə, biz hamımız batarıq”

Çoxları onu dini mövzularda yaranan çəkişmələrə, qalmaqallara görə tanıyırlar. Dinin çox böyük yeri olduğu Azərbaycan cəmiyyətində ateist olmaq, öz mövqeyini elmi əsaslandırmaq üçün debatlara girmək və islamçıların, xüsusilə də fanatiklərin qarşısında duruş gətirmək asan məsələ deyil. Bunu edən ən yaxşı halda nifrətlə üzləşəcək, ən pis halda isə… Amma fəlsəfə doktoru, Azərbaycan Elmlər Akademiyasının Fəlsəfə İnstitutunun elmi işçisi, fəlsəfə müəllimi Ağalar Məmmədov bütün bunlardan çəkinmədən islamçılarla ideoloji mübarizə aparır. Niyə? Axı dindən fərqli olaraq, dinsizlik insana heç nə vəd etmir… O halda dinlə mübarizə aparmaq, ümumiyyətlə, nəyə lazımdır? Bu cür suallar həddindən artıq çoxdur. Biz onlardan bəzilərini Ağalar Məmmədovun özü ilə aydınlaşdırmağa çalışdıq.

- Ölümdən sonra nəyin olduğunu heç kim bilmir. Bunu hansısa yolla öyrənmək də mümkün deyil. Elə isə, nə bilmək olar, bəlkə cəhənnəm həqiqətən də var?! O halda, niyə biz dinə inanaraq, özümüzü əbədi olaraq atəşdə yanmaq risqindən sığortalamayaq ki?
- Mən bunu Oşodan oxumuşam, amma ondan qabaq da bu fikrə gəlmişdim ki, ölüm məsələsi dini yaşadan amillərdən biridir. Yəni ölüm öz varlığı ilə dini yaşadır. Çünki ölüm daim bir “X” kimi, müəmma, eniqma kimi qalır ki, bu qədər amansız yox olma, bu qəddar ayrılıq həqiqidirmi, doğrudanmı, ölümdən sonra heç zad olmayacaq filan?
İnsan şüurunun elə sualları var ki, onların yekun cavabı yoxdur. Buna insanın faciəsi də demək olar: siz bu sualın cavabını arzulayırsınız, amma o cavab yoxdur. Sanki hansısa bir üzü görməyi, səsi duymağı arzulayırsınız, hansısa dadı dadmağı istəyirsiniz, amma onlar yoxdurlar, olmayacaqlar! Belə suallar bir tərəfdən dağıdıcı, nihilist suallardır, digər tərəfdən də insanı daim düşündürdüyü üçün qurucu, yaradıcı. Hərçənd, “tanatalogiya” deyilən bir elm var, ölümü öyrənir – lakin ölümün elmi olmaz, çünki biz ölümü təcrübə edə bilmirik, ölümü yaşamaq olmur. Amma belə suallar, eyni zamanda, din üçün də var. Məsələn, soruşa bilərəm ki, nə üçün Allah, ümumiyyətlə, cəhənnəmi yaradıb?

- Pis insanları ora atmaq üçün.
- Pis yaratmazdı da, bizi! Hamımızı yaxşı yaradardı. Və yaxud da əksinə. Zaratuştranın belə bir sözü var: Ahura Mazdaya deyir ki, “madam, biz şər qüvvələrin içində azlıqda qalıb əzab çəkəcəkdik, elə hamını onlardan yaradaydın, daha bizi niyə yaradırdın ki?” Yəni o, niyə belə bir sxem qurub ki, insan nəyəsə inanmasa, cəhənnəmə getsin? Bu sualın şüuru doyuzduran dini bir cavabı yoxdur. Amma bu sxemin nə üçün belə qurulmuş olmasının elmi izahları var.

- Din deyir ki, Allah insanı pis yaratmayıb, sadəcə, insana iradə verib, o da öz seçimi ilə Şeytana uyub, ona görə də cəza çəkməlidir.
- Niyə axı mən, ümumiyyətlə, cəza çəkməliyəm e?

- Səni yaradana dönük çıxdığına görə!
- Olsun da, lap tutaq ki, məni yaradıb, böyüdüb, hər şey verib, mənsə ona nankor oluram… Olum da, indi bunun üçün əbədi yanmalıyam?! Burada dərin məntiq yoxdur e! Sadəcə olaraq, məqsəd insanları qorxu altında saxlayıb, onlar üzərində hakimiyyət qurmaqdır. Din – ən qədim iqtidar növlərindən biridir.

- Mən dindarları başa düşürəm. Onlar bu dünyada çox böyük bir qüdrət sahibinin himayəsini, o biri dünyada isə cənnəti qazanmaq uğrunda mübarizə aparırlar. Bəs sizlər – dinə inanmayanlar nəyin uğrunda mübarizə aparırsınız?
- Gəlin, burada bəzi terminləri bir-birindən ayıraq. Mifik, dini, fəlsəfi termin kimi Allah, mədəniyyət fenomeni və insan yaradıcılığı kimi din, dinlərdən biri kimi İslam dini və nəhayət, islamçılar. Allah, daha doğrusu, ilahilik tamamilə fəlsəfi bir söhbətin mövzusudur. “Allah” ideyası kifayət qədər dərin məsələdir. O, təkcə İslamın monopoliyasında deyil. Bu ideya İslamdan xeyli əvvəl də vardı, başqa dinlərdə də var.
İslam dininin özünə gələndə isə, mənim mövqeyim budur ki, o, ümumiyyətlə, din deyil. İslamın bir az üzünü ağardanlar sufilər olublar, ona mistik həyəcan gətiriblər. İslam – ərəb dövlətinin ideologiyası kimi yaranıb. O, Məhəmmədin öz hakimiyyətinə legitimlik verən bir təlim olub. Əslində Məhəmməd dini ideyadan tamamilə kənar bir adamdır.
Mən xarakter olaraq mübarizə tərəfdarı deyiləm, mübarizə mənlik deyil, buna həvəsim də yoxdur. Nə İslama, nə də islamçılara qarşı. Amma səhnədə belə şeylər baş verəndə, yadıma Nitsşenin məşhur sözü düşür: “Mən deməsəm, kim deyəcək?” Mən etməsəm, kim edəcək? Hansısa qaragüruh islamçılarla mübarizə aparmaq mənə həzz verməz. Baxmayaraq ki, qəti şəkildə islamçılara qarşıyam!

- Nəyə əsasən Məhəmməd peyğəmbəri dini ideyadan kənar hesab edirsiniz?
- Çünki mübarizə aparırdı, ordu qurmuşdu, öləndə də vəsiyyətində ərəbləri cihada səslədi. Quranda həm təvəkkül ideyası var, həm də cihad. Amma İslamın inkişaf tarixində cihad təvəkkülü xeyli üstələdi. Bunun əsas səbəbi elə Məhəmmədin özü idi. Nəticədə islamçılar “advocatus dei” – Allahın vəkili rolunu öz üzərilərinə götürmüş oldular. “İslam terrorizmi” deyilən anlayış da həmin o “cihad” anlayışının, cəhdçiliyin, volyuntarizmin dəyişmiş formasından başqa bir şey deyil.

- Dindarlar tez-tez əks mövqedə duranlara belə bir sual verirlər: “Fərz et ki, öldün… İnkir-minkir gəldi, əməl dəftərin soldan verildi və cəhənnəmə göndərildin… Nə edəcəksən?” Mən də bu sualı sizə verirəm.
- Belə bir sualın cavabı yoxdur axı.

- Cavab olmasa da, sığortalanmaq üçün variant təklifi var.
- Bilirsiniz, mənim üçün, ümumiyyətlə, məsələnin belə qoyuluşu yoxdur. Bu sualların cavabları onların özündən gəlmir. Belə suallara ayrı müstəvidə, ayrı cür cavab vermək lazımdır.

- Dünyada “qlobal” deyə biləcəyimiz 3 din var – İslam, Xristianlıq və İudaizm – üçü də eyni coğrafi lokalizasiyaya və eyni etnik köklərə malikdirlər. Deyə bilərikmi ki, onların üçü də eyni xalqın dinidir?
- Xalqın yox, eyni mədəniyyətin dinləridir.

- Yaxşı. Necə olur ki, bir mədəniyyətin 3 dini bütün dünyaya yayılır, amma yüzlərlə başqa xalqın yüzlərlə dini qloballaşa bilmir?
- Bunun tarixi şərtləri olub. Çünki bunlar mübarizə dinləridirlər, yayılmağa çalışan, ekspansionist dinlərdir. Amma misal üçün, hind dinlərinin hamısının bir prinsipi var: a-himsa. Yəni toxunma, mübarizə aparma, zorakılıq etmə, incitmə, qan tökmə! Bu cür təfəkkürdəki dinlər isə yayıla bilməzlər. Onlar özləri yayılmaq istəmirlər.
Bütün dünya teologiyasında əsl dinin iki prinsipi var. Birincisi, ağılla Allahı dərk etməyə çalışma. Çünki Allah ağlın o tayındadır. Allah rasional kateqoriyalara sığmır. İkincisi, mübarizə aparma, zorakılıq etmə, müdaxilə etmə, başqa sözlə, öz “eqo”nu yox et! İslamçılar isə bir tərəfdən mübarizə aparırlar, bir tərəfdən də Quranda elm axtarırlar. İndi onların nə qədər dindar olduqları sizə aydın olurmu? Xristianlığın səlib yürüşləri İsanın yoluna nə dərəcədə uyğun idi? Qətiyyən uyğun deyildi! Ona görə də, Nitsşe deyirdi ki, “sonuncu xristian çarmıxda öldü”. Yəni İsadan sonra gələn Pavel artıq xristian deyildi. Çünki mübarizə aparırdı, din yayırdı. Sonralar bunun nəticəsində inkvizasiya 10 milyondan artıq adam qırdı. İslam isə elə başdan pavelliklə başladı, yəni Məhəmməd Pavelə daha çox bənzəyir, nəinki İsaya.

- Nitsşedən söz düşmüşkən, o, “Allah öldü” deyəndə nəyi nəzərdə tuturdu?
- Nitsşenin dediyi bu idi ki, zamandan kənarda heç bir əzəli-əbədi substans, nüvə yoxdur, hər şey zamandadır, zamanladır, zaman çayında axır – allahlar da o cümlədən; allahların da tarixi var. Şumerlərin Marduk adlı allahları vardı. Hanı indi o? Ölüb! Çünki ona etiqad edən qalmayıb. Zevs hanı? Ölüb! Necə ki, bir dildə danışan qalmayanda, o dil ölü sayılır. Allahlar da onun kimi. Nitsşe bunu görmüşdü və deyirdi ki, xristianlığın Allahı da qocaldı-qocaldı, öldü. Başqa sözlə, insanlar üçün dəyərini, həyəcanını, sirrini itirdi. Nitsşenin bu cümləsinin altından imza qoya bilərəm: belə Allah mənim inamıma layiq deyil.

- Mən dünya ateizm hərəkatını və onun önündə gedən Riçard Doukinz kimi alimləri müşahidə etdikcə, ağlıma belə bir sual gəlir: niyə onlar ancaq xristianlığa hücum edirlər, İslama yox?
- Hegel deyəndə ki, “dinlə fəlsəfə eynidir”, ancaq xristianlığı nəzərdə tuturdu. Onlar üçün həmişə bir dənə din olub, o da xristianlıqdır. Buna görə də, onların filosofları dinə hücum edəndə də xristianlığa hücum edirlər. Həm də axı doğrudan da, İslam, ümumiyyətlə, orijinal bir din deyil. Məhəmmədin öz sağlığında yəhudilər ona deyirdilər ki, “sən bizim hekayələrimizi çırpışdırıb, öz dilində deyirsən”. Quran teologiya tarixinə heç bir yeni ideya gətirməyib.

- Bəs islamçıların Allahı və Quranı təsdiqləmək üçün gətirdikləri elmi faktları necə izah edirsiniz?
- Ayıbdır axı! Elmlə dini bu cür tutuşdurmaq cəhdi ax-maq-lıq-dır, belə bir şey ola bilməz! Allah ölçülə bilən fiziki predmet deyil ki! Allahın varlığı-yoxluğu üzərində təcrübə apara bilmərik axı! Bunlar Allaha inana bilmədikləri üçün, daha doğrusu, iman edə bilmədikləri üçün belə dünyəvi səbəblər axtarırlar: namaz idman kimi xeyirlidir, filan. Elmdən özlərinə dəstək uydururlar. Görünür, özlərinin də ağlına batmır. Halbuki, iman çox nadir bir dəlilikdir. Dəlilik olduğu üçün imandır. Füzulinin Məcnunu, Dostoyevskinin İdiotu budur. Bunlar isə həm ağıllı, həm də dindar görünmək istəyirlər. Çünki vurula bilmirlər, sehrlənə bilmirlər. Bizim islamçılar bunu hələ də anlaya bilməyiblər, halbuki, mən hələ tələbə vaxtı bunu anlamışdım. Din – iman deməkdir; iman – prinsipcə sübutolunmaza inanmaq deməkdir, amma təkcə indi yox, əbədi sübutolunmaz olana. Elmdə belə bir ifadə var: «ignoramus et ignorabimus» – bilmirik və bilməyəcəyik. «İqnoramus», yəni bilmirik, bu, elmin mövqeydir. Bu gün bilmirik, amma sabah biləcəyik. «İqnorabimus» isə heç vaxt bilməyəcəyik. Bu, artıq bayaq danışdığımız ölüm kimi mövzulardır, əbədi sirlər zonasıdır! Bunlar artıq qaranlıq nöqtələrdir. O heç vaxt bilinməyəcək olan zona sənətin, fəlsəfənin, dinin zonasıdır. Yəni siz elmlə imana müdaxilə edə bilməzsiniz. İman nədir? İman odur ki, elə məhz sübutedilməz olduğu üçün inanıram. Amma bizim bu axmaqlar – elə o cür də yazın: axmaqlar! – Allahı sübut etməyə çalışırlar. Çünki Allahı sübut edəndən sonra qarşı tərəfi yox etmək haqqın yaranır. Halbuki, Allahın tərifi sübutolunmazlıqdır. Bu teoloji kəşf yəhudilərə məxsusdur. Başqa sözlə, elmi düşərgədə dayanıb, alim mandatı ilə Allahın varlığı-yoxluğu haqqında danışmaq olmaz. Çünki Allah elmi yox, fəlsəfi nəsnədir. Amma din haqqında elmi danışmaq olar! Çünki din elmi predmetdir, elmin predmetidir. Dinin psixologiyası var, dinlər tarixi var və s.

- Bəs Qurandan misal gətirilən və elmi yolla bu kitabın ilahi kəlam olduğunu sübuta yetirdiyi iddia olunan ayələr necə?
- Mənim bir dostum var – Yalçın İslamzadə – yaxşı fizikdir, onu bir dəfə çağırın, sizə izah eləsin. Mənsə sizə Qurandakı “elm” haqqında adicə bir-iki misal deyim. Qədim insan Yer kürəsini məcməyi formasında, dümdüz müstəvi şəklində təsəvvür edib. Ərəblər də həmçinin. Quranda deyilir ki, qiyamət günü göylərin sütunları çökəcək və göylər yerə töküləcək. İndi siz baxın qəbirüstü türbələrin formasına: sütunların üstündə papaq kimi gümbəz. Bu, İslamın kosmik modelini əks etdirir və elmi baxımdan tamamilə səhvdir! Aydındır ki, Yer məcməyi formasında deyildir, yumurtavari kürə formasındadır.
Və ya başqa bir misal: qədimdə insanlar öz orqanizmləri haqqında çox az şey başa düşürdülər. Məsələn, onlar uşağın dünyaya gəlməsində kişinin rolunu anlamırdılar. Amma bir şeyi müşahidə edirdilər ki, bəzi qadınlarda nədənsə aylıq qanaxmalar kəsilir və onların qarnı şişməyə başlayır. İndi biz buna hamiləlik deyirik və hamiləliyin də səbəbini yaxşı bilirik. Quranda isə yazılıb: “Biz sizi laxtalanmış qandan yaratdıq”. Bu yazıq ərəb belə düşünüb ki, insan həmin qandan – laxtalanmış qanın qadın bətnində bir yerə toplanmasından yaranır. Bu, insan şüurunun, ağlın təkamülü baxımından maraqlı mərhələdir, ancaq elmi baxımdan səhvdir! Onlarla bu cür misal göstərmək olar. Yenə deyirəm, Quranda nəinki elm yoxdur, əksinə, orada çoxlu elmi səhvlər var! Sadəcə olaraq, İslam artıq dünyada öz ömrünü ideologiya kimi davam etdirir və Quranda guya elm olması haqqında uydurmalar da tipik ideoloji təbliğat məqsədilə quraşdırılır.

- İslamın sonuncu din olduğu üçün daha mükəmməl olduğu və bir növ yeni qanun köhnələri ləğv etdiyi kimi, əvvəlki dinləri “qüvvədən saldığı” bildirilir. Yəni Allahın son seçimi məhz bu dindir…
- Mən sizə bir şey deyim. Zaratuştranın dini İslama nəzərən daha proqressiv və humanist idi. Həmin dində insan iki qüvvənin – Ahura Mazdanın və onun özünə olan tərəddüd və şübhələri nəticəsində öz içindən qopub ayrılan və onun özünə qarşı dayanan Anqra Manyunun arasında qalıb, seçimini etməlidir. Xeyirlə şərin mübarizəsində hansının qalib gəlməsi məhz insanın daxili seçimindən, yəni Allah insandan, ilahilik insanilikdən asılı idi. Zaratuştranın dinində insan ruhuna urvan deyilir, urvan – seçən deməkdir. Fikir verin, insanın nə qədər böyük rolu var! Amma İslamda insanın rolu heçə endirildi, hər şey çox qüdrətli olan, hər şeyi bacaran, istəsə Şeytanı məhv edə biləcək, amma nəyə görəsə etməyən Allahın ixtiyarındadır. İnsanın seçimi qlobal mənada heç nəyi dəyişməyə qadir deyil. Bu, necə Allahdır belə? O, qisas alır – Quranda “Biz onlardan qisas aldıq, suda boğduq…” yazılıb. Heç Allah da qisas alar? Bunlarınkı alır. Onda Allah qatildir ki! İslamın Allahı Məhəmmədin özünə oxşayır. Əslində hətta magik düşüncə tərzinin qalığı kimi cadugərlik də İslamdan daha humanistdir! Çünki həmişə insandan asılı olan hansısa əlac var. Bu, humanizmdir. Nağıllarımıza baxın: orada əbədi alın yazısı, əbədi cəza yoxdur. Hər şeydən çıxış yolu var, hər şey səndən asılıdır. Amma İslamda yox: İslamda Allah özü müəyyənləşdirir hər şeyi – kimə ruzi verəcək, kimə verməyəcək, kimi doğru yola hidayət edəcək, kimin gözlərini örtəcək və s.

- Din millətin inkişafına nə dərəcədə xeyir və ya ziyan verə bilər? Tutaq ki, ərəblərin geri qalmasında, yaponların qabağa getməsində onların dininin rolu nə dərəcədədir?
- Qərbdə renessans necə başladı? Onlar xatırladılar ki, Xristianlıqdan əvvəl böyük antik mədəniyyətləri olub. Dinsiz və humanist. Amma Şərqdə bu, alınmadı. Çünki İslam özünə qədər olan hər şeyin üstündən xətt çəkmiş, keçmişi “cahilliyyə” adlandırmışdı: Keçmişə baxma! Keçmiş vəhşilikdir! Nəticədə bütün müsəlman xalqlar, o cümlədən də biz keçmişi silib atdıq. İndi deyəndə ki, biz öz tarixi keçmişimizi yazmağa həvəsli olmadıq, burada İslamın da ciddi rolu oldu. İslam vəhşi şəkildə yayılaraq, Misir mədəniyyəti, Zaratuştra mədəniyyəti kimi nəhəng mədəniyyətləri yer üzündən sildi, böyük kitabxanalara od vurdu.
Mən İslamı ərəblərin milli dini hesab edirəm. Necə ki, məsələn, Şintoizm – yaponların milli dinidir. Siz gedib desəniz ki, “mən şintoistəm”, yaponlar sizə güləcəklər. Çünki Şintoizmə görə, ancaq yaponlar Ameterasu adlı allahın uşaqlarıdır. Yəhudilərdə də belədir. Eləcə də, İslam dini bizim üçün yaddır və o, ərəbin dini olaraq qalacaq. Ona görə də, başlanğıc üçün son dərəcə vacibdir ki, bir insan özü haqqında “mən müsəlman deyiləm” deyə bilsin.

- Son vaxtlar “mən aqnostikəm” deyənlərlə tez-tez rastlaşırıq… Kimdir aqnostik?
- Aqnostik odur ki, “O, mənim üçün qapalıdır”, – deyir. Təsəvvür edin ki, qarşımdakı nəsə dairə formasındadır. Mənim “ratio”m, yəni ağlım isə üçbucaq formasında. Bu üçbucaq o dairəni heç vaxt örtməyəcək, qıraqda boşluqlar qalacaq. Bayaq dediyim “iqnorabimus” mövqeyi.

- Yəni aqnostiklər Allaha belə yanaşırlar?
- Bəli. “Bilə bilmərəm”, “mənlik deyil” məntiqi ilə. Nə “hə”, nə “yox”. Əslində bu, üstüörtülü şəkildə inkardır. “Light ateizm”dir. Deistlərə bənzəyir. Necə ki, deistlər deyirlər: Allah var, bu dünyanı yaradıb, amma heç bir işinə qarışmır. Yəni peyğəmbərlər və onların dinlərinin Allaha heç bir dəxli yoxdur.

- Lap əvvəldə dini yaşadan amillərdən birinin ölüm olduğunu dediniz. Amma məncə, digər güclü bir amil də var: öz varlığının mənasını axtarmaq, “Mən niyə varam” sualı… Din pis-yaxşı, amma hər halda bu suala cavab verir axı… Dindən kənarda isə birmənalı cavab yoxdur.
- Yaxşı ki, yoxdur! Bunlar insan təfəkkürünü qamçılayan suallardır. İnsanlar bütün dövrlərdə bu sualları veriblər. Və ayrı-ayrı dövrlərdə verilən cavablar təkrarlanmamalıdır. Heç bir halda “bu sualın yekun bir cavabı var” şəklində düşünə bilmərik. Onda dindar olarıq. Bu sualın ştamplı cavabı yoxdur. Dinin pis tərəfi isə odur ki, bu cür essensialist suallara ştamplı cavablar verərək, başqa variantlara baxmaq istəmir. Cəmiyyət bu cür bir dini dünyagörüşü mütləq sıxışdırıb bir küncdə saxlamalıdır. Qərbdə xristianlığı etdikləri kimi. Çünki o yayılsa, bütün əks düşüncələri məhv edər, nivelirləyər. Özünü isə heç vaxt islah edə bilməz, çünki öz kitabı buna imkan verməz, onların kitabını müzakirə etmək artıq təhqir sayılır. Ona görə də, yol budur ki, sekulyar dövlət din üçün lazım olan yeri ayırmalı və onu həmin sərhəddən çıxmağa qoymamalıdır. Sosiallaşıb-siyasiləşən, əks fikri, tolerantlığı rədd edən bir din cəmiyyətdə mütləqləşərsə, biz hamımız batarıq.

Vüsal Məmmədov
“Mərkəz” qəzeti

Birincisi bu "azərbaycanlı filosof" sadəcə ateist adam deyildir, nəsibidir. Cünki, bu kafir Məhəmməd (S) peyçəmbəri sehirbaz, dinsiz və müasir dillə desək "terorist" adlandırdı.
Ümid edirəm ki, ilahiyətçilər bu adama mürtəd adı qoyacaqlar.

2-si. Fəlsəfədən qandığı qrafa olmayan "bu alimdən" soruşarlar, bəs siz elmi-tarixi faktları niyə danırsınız?
Nəbilim: İslam ərəblərin dinidir; İslam dünya tarixi-mədəniyyət abidələrini məhv etdi; Quran teologiya tarixinə heç bir yeni ideya gətirməyib və s.!?

3. Burada həvəslə yapon, hind və Niçşe "allahından" danışan bisavad filosof bütpərəstliyi həvəslə yayır. Adamdan soruşarlar, axı siz filosofsunuz, heç olmasa bir dəfə monoteizmdən (Tək Allahlıqdan) danişardınız...

"Filosof" Ağalar Məmmədov!
Mən bir filosof kimi sizi bu foruma dəvət edirəm. Əgər fəlsəfi dillə sizə, müsəlman ananızın sizə verdiyi südü sizin burnunuzdan tökməsəm
onda mən haramzadəyəm!

İmam Əlı (ə) həzrəti Fatimeyi-Zəhranın (s.ə.) şəhid olmasından sonra yenidən ailə qurmaq qərarına gəldi. Qardaşı Əqil tayfa və qəbilələri yaxşı tanıdığı üçün İmam ona müraciət edib dedi: "Şücaətlı və qorxmaz tayfadan olan bir qadınla evlənmək istəyirəm". Əqil soruşdu: "Nə üçün, belə tayfadan?" Hz. Əlı (ə) buyurdu: "Ona görə ki, ondan olan övlad da şücaətli olsun".
Əqil dedi; "Belə bir qadın bəni-Kilab qəbiləsindən olan Fatimə (Ümmül-bənin) Hizam ibn Xalid ibn Rəbiənin qızıdır..."
Əqil Ümmül-bəninə elçilik etdi və İmam Əli (ə) onunla ailə qurdu. Bu qadından olan bütün uşaqlar çox şücaətlı və qəhraman uşaqlar idilər. Sonralar onların bəziləri Kərbəlada şəhid oldular. Onlardan ən məşhuru Həzrət Abbas idi. Deməlı bu övladlara şücaət həm ata həm də analarından irsən keçmişdi.
Mənbə; (M. Qəraəti, "Günahşünaslıq" səh. 60).

Məsumların izdivaclarında Allah-Taalanın inayəti və xeyir-duası olub, yəqin. Hətta bir sıra hədislərdə biz Üca Tanrının həzrəti Fatimeyi-Zəhranın (s.ə.) İmam Əlı əleyhsalamdan ötrü (və əksinə) yaradıldıqlarına işarələrə rast gəlırik.

Onda məni bir sual maraqlandırır ki, bu əməl necə məkruh sayıla bilər?

Qardaşım, M. Şirazinin saytında "məkruh əməlın" rus dilində belə izahı verilib:
"Нежелательные деяния (макрух), совершение которых неодобрительно, но и ненаказуемо. Например, путнику нежелательно выполнять коллективную молитву вслед за человеком, который не является путником."

Yəni bu əməl İslamda cəzalandırılmır, sadəcə olaraq "çox da arzuolunan" əməl deyil. Ən əsası budur ki, yaxın qohumunla evlənməyi müctəhid "xaram" saymır.

Эту конкретную книгу я не читал. Но, миром фактически правит (хотят правит) небольшое количества семей с состоянием около 80% процентов мирового богатство.
Об этом я читал книгу, который является уже классикой. Надо будет могу загрузит здесь.
Об этом вот что я думаю: Все что, написано в этой книге эта возможна правда, но мечта. Мечта этих богатых людей. Если бы, Бог не существовал (астафрулла), тогда бы они могли добиваться своего. Они хотят вернут человечества в эпоху рабовладельчества. Все эта антигуманный, нечеловечный и самый важный антиИсламское деяние.
Я думаю что, у них ничего не получится. Так как, они не Имамы всех людей в планете. Они о себе так думают. Себе так выдают. И очень многие подчиняются им. Но не истинные мусульмане. Так что, наш Имам (а) свидетель. Когда произойдет день "зухра" Имама (а), тогда этим богачам придется конец.
Брат процесс пошел;
-ожидается долларовой крах,
-уже Израилю не легко,
-распространяется Исламская революция и т.д.
Эти люди панически боятся Ислама (истинного Ислама).
У них выбор не большой; либо жить частична по Исламу, либо уничтожить человечеству Эта им по силу, но бессмысленно. Так как им надо азарт. Азарт дальнейшей управлять людей как стадо баранов. Но, Ислам помеха. Поэтому они так упорнаи и отчаянно борятся Исламом.

Хейсами, Маджмауз Заваид, Книга: брака, Глава: бабу ишратин ниса том 4, стр. 315

Сообщает Аиша, что: однажды нас посетила Суда, и посланник Аллаха сел между нами, одну ногу положив мне на колени а другую ей на колени. Я приготовила ей еду и сказала: кушай! Но она отказалась кушать. Я сказала: потом поешь. Я сказала: я испачкаю тебе лицо. Она отказалась. И я взяла одну вещь и испачкала этой вещью ее лицо. Тогда посланник Аллаха (с) поднял ногу с ее колена. Тогда она взяла вещь и испачкала мое лицо этой вещью. Посланник Аллаха (с) стал смеяться. И вдруг послышался голос Умара который кричал: О Абдалла Ибн Умар. Тогда посланник Аллаха (с) подумал что Умар входит и сказал нам: "О боже! Мойте ваши лица". Аиша сказала: я всегда боялась Умара, потому что посланник Аллаха (с) его боялся.

Хейсами: этот хадис передал Абу Йали и все передатчики являются передатчиками сахих Бухари, кроме Мухаммад Ибн Амро, хадисы которого хорошие.


http://www.islamweb....id=87&startno=3

http://islamport.com.../1/79/1119.html

У вас осталась хоть капли ахлага? Вы так посланника Аллаха (САС) обсуждаете? Сахих Бухари не знаю, если скажешь что, этот хадис передали цепочки "ахли-сунна ва джамаат" 2000-го года и то не поверью. Так как они боятся своих шейхов. Этот хадис придумал наверное нассибит-одиночка.

Müsəlman əxlaqının bura nə dəxli var?
İmam Hüseynin (Ə) başını nizədə aparanlar elə bilirdilər müsəlmandırlar.

Misir xalqı öz haqqı uğrunda mübarizə aparır. Yoxsa sionist onları kölə kimi saxlayacaqdır. Qoy bir 3-5 min misir gənci şəhid olsun, nəticədə qurtulacaqlar.
Bunun nəyi pisdir?

Ислам будучи последней и самой совершенной небесной религией отводит огромное значение понятию «разум» (акль).

Если у Русских было бы такая религия как Ислам который отводит огромные значение понятию "разум" тогда мировую империализму пришло бы конец.
Все равно, однажы Иран во главе шиитской идеологией объединит свою мощь с Россией. И эта будет победа над США.
Ибо, эта произойдет ко времени зухура Имама Махди (Да, ускорит Аллах Его (А) зухур!) что, предшествует к воскресению Иса (А).

vəhhabi, sünnü, xarici, nasibi və s. dünyasından indiyə kimi belə bir şəxs çıxıb?

Çıxmayıb, belə bir şəxs çıxa da bilməz. Belə şəxsiyyətlər yalnız Kərbəla müsibəti ruhunda böyümüş, tərbiyyə almış və bu məktəbin övladlarından çıxa bilir.

Şəhid və Seyyidin oğlu Müqtəda əı-Sədrin bircə zəhmli (vahiməyə salan) baxışı massonların və sionistlərin canına vəl-vələ salır, onların yuxusuna haram qatır. Nə qədər ki, Kərbəla şəhidləri məktəbi sağdır vay olsun əqidə düşmənlərimizin halına.

"Əli olmasaydı, Ömər həlak olardı" rəvayətinin mənbələri



Axır ki, bitirdim. Xeyirli olsun

Qardaş, xeyirli olsun.
İcazənizlə bu həsislərdən bəzilərini rus dilli oxucular üçün yazardım:

12 - В книге Асбака ибн Набата «Манакеб» повествуется, что однажды к Умару привели пятерых человек по обвинению в распутстве. Умар приказал забить их камнями.
Али (да будет мир с ним!) сказал: «Судьбы людей не решаются так быстро. Надо более подробно рассмотреть их дело».
Когда провели расследование, выяснилось, что один из них был христианином и совершил прелюбодеяние с мусульманкой. Али (да будет мир с ним!) сказал: «Так как этот человек является иноверцем и проживал под сенью исламского государства, своим поступком он нарушил установленные для иноверцев законы и должен быть казнён. Отрубите ему голову».
Второй мужчина был женатым и жил со своей женой. Его светлость сказал: «Этот человек женат. Согласно Корану, он должен быть забит камнями».
Другой мужчина был холост. Али (да будет мир с ним!) приказал нанести ему сто ударов плетью.
Четвёртый мужчина был рабом и слугой. Наказание подобным людям составляет половину наказания, определяемого для свободных людей. Поэтому его светлость приказал наказать слугу пятьюдесятью ударами плети.
Пятый человек был сумасшедшим. Али (да будет мир с ним!) приказал освободить его.
Умар сказал: « Если бы не Али, мы были бы опозорены».

16 - Ибн Саббак Малики в книге «Фусул ал-Мохемме» пишет, что однажды к Умару привели мужчину, который в ответ на вопрос «Как ты встретил утро?» ответил: «Я встретил утро, любя интриги и ненавидя истину. Я согласен с убеждениями иудеев и христиан, уверовал в то, чего не видел, и признаю то, что не сотворено»
Умар отправил своего слугу за Али (да будет мир с ним!). Когда его светлость пришёл к Умару, тот поведал ему о случившемся.
Али (да будет мир с ним!) сказал: «Он прав, говоря, что любит интриги. Всевышний Аллах говорит: «Знайте, что ваше имущество и ваши дети - испытание для вас». Истина, которую он не любит - это смерть, ибо Всевышний Аллах говорит: « Наступит истинно предсмертное беспамятство». Он подтверждает слова иудеев и христиан, приведённые Аллахом: «Говорят иудеи: «Христиане не на истинном пути». А христиане говорят: «Не на истинном пути иудеи».
Говоря о том, что уверовал в то, чего не видит, он подразумевает Всевышнего Аллаха. Говоря о том, что признаёт то, что не сотворено, он подразумевает Судный День».
Умар сказал: « Ищу убежища у Господа от проблемы, при решении которой не будет присутствовать Али».
Согласно преданиям суннитских историков и учёных, Умар множество раз повторял, что если бы не Али, ему пришёл бы конец.

Так, шейх Сулейман Балхи в своей книге «Йанаби' ал-Мавадат» пишет:
«Соратники Пророка (да благословит Аллах его и род его!) обращались к нему при выполнении указов Божьего Писания (Корана) и спрашивали совета его светлости. Умар неоднократно говорил, что если бы не Али, он был бы уничтожен». (Источник; книга "Имам Али")

http://firyz313.livejournal.com/16564.html

У них на лице заметна некий "нур" (свет, "холодный огонь"). Сразу становится ясно что, эти великие люди давно и успешна преодолели "великий джихад". А теперь с начала 2011 года наступила пора "малого джихада". И вот, войны (во всех красе этого слова) Ислама лишены материальной свободы, так и когда та были лишены наши безгрешные Имамы (мир им!)
Да, поможет вам, Аллах!
Мир и благо славление вашим семьям.
Да, будет наказаны всякий тиран.
Аллаху Акбар!

Suriya ətrafında yaranmış problemin səbəbi nədir?

Tahran: Yeni bir deste lütfen
http://abna.ir/a/upl.../8/136828_m.jpg
Sözü sağa sola çevirip kafa karıştırmaya gerek yok. Suriye meselesi, Türkiye ve İran arasında ciddi bir rekabet alanıdır. İki ülkenin bu krizi yönetme becerisi, rekabetin çatışmaya dönüşüp dönüşmeyeceğini belirleyecektir. Özeti bu.

Tahran: Yeni bir deste lütfen

Ehlibeyt Haber Ajansı ABNA- PKK’nın sahadaki bir numarası Murat Karayılan’ın İran tarafından yakalandığı haberlerinin bu kadar gürültü koparmasını doğru anlamak gerekiyor. Sırayla gidelim.

Bir: Memleketimiz sınırları dahilinde yaşayıp, İran’ın nasıl bir ülke olduğundan, devlet ve medeniyet geçmişinden, operasyon kabiliyetinden zerre miskal haberi olmayanlar için bu tür durumlar ‘kavrama alanı’ dışında yer almaktadır. Onlar bu bölümde yazıdan ayrılabilirler.

İki: ‘İran Karayılan’ı yakaladı’ haberinin Ankara’da kelimenin tam anlamıyla soğuk duş etkisi yaratması dikkat çekicidir. Bir sorunu yönetme iddiasındaysanız, ilgili tüm aktörleri dikkate almak, ne tür bir müzakere süreci yürütüyorsanız onu büyük devlete yaraşır biçimde yapmak zorundasınız. Oyuncağı elinden alınmış çocuk gibi ağlamak yakışıksızdır.

Üç: Bu yazı devam ederken, Karayılan konusundaki belirsizlik de sürüyordu. Belli ki Tahran, Kürt meselesinde Ankara’nın yumuşak karnının neresi olduğunu bilerek oraya hamle yapıyor ya da istersem yaparım mesajı veriyor. Kabul edelim ki sıkı bir hamle.

Dört: Böylece İran’ın PJAK’a yönelik askeri operasyonunun Türkiye ile birlikte planlanan bir iş olmadığını, aksine Suriye meselesine yönelik bir karşı hamlenin alt yapısı olduğunu görmüş oluyoruz.

Beş: Suriye’ye karşı Türkiye’nin sırtını sıvazlayan güçler, Sünni-Şii çatışması kartına ve de bunun bizdeki karşılığına fazlaca yaslanmış görünüyorlar. İran Şiiliği ya da Suriye Nusayriliği karşısında ülkemizdeki muhafazakar Sünni damarın öfkesinin çabuk yükseleceğini hesaplıyorlar.

Altı: Bu hesap ne yazık ki karşılıksız değil. Yalan yanlış bilgilerle ve provokasyonlarla Sünni-Şii ayrışmasını alevlendirmeye pek hevesli bazı çevreler ülkemizde mevcut.

Yedi: Topraklarımızda milyonlarca Alevi ve sayısı bir milyon civarında tahmin edilen Nusayri kardeşlerimiz yaşıyor. Adım atarken bu gerçeği dikkate almak, krizin derinleştiği anlarda onları yanımızda görmek zorundayız. Biraz tarih lütfen; ama çok satan romanlar üzerinden değil.

Sekiz: Başbakan Tayyip Erdoğan’ı bu mevzularda sağa sola çekiştirmek isteyenler şu ana kadar başarılı olamadılar. Zor bir yolu, sabırla yürümeye çalışıyor hükümet. Bugüne kadar İslam dünyasındaki en ciddi fay hattı olan mezhep kartını kullanmandılar; en doğrusunu yaptılar. Türkiye’nin en büyük avantajı, bu konularda sağduyuyu ve devlet geleneğini temsil eden bir liderliğe sahip olması. Bir başka deyişle Tayyip Erdoğan farkı.

Dokuz: Başbakan’ı önce Arap sokağına oynamakla suçlayanlar, şimdi devrimci olmamakla itham ediyor. Bu coğrafyanın kodlarını alt üst eden biz değiliz. Şimdi bizi cepheye sürmek isteyenler, önce Kraliçe’den hesap sorsunlar.

On: Ben yazının sonuna geldim, Karayılan işi hala belirsiz. Mesele açık. İran, öncelikle Suriye konusunda, ikincisi Kürt meselesinde, daha geniş anlamda uluslararası sistemin kendisine karşı yürüttüğü operasyonlar konusunda meydan okuyor. Karayılan örneği, Tahran’ın istediği zaman eline yeni kartlar alabileceğinin ifadesi. Unutmayalım, İran adam kaçırma operasyonlarıyla bugüne kadar pek çok taktik avantaj elde etti.

Önümüzde giderek derinleşen krizler var. Bunlardan kaçmak ya da gözümüzü kapatıp sırtımızı dönmek imkansız. Hamle yapmadığınız anda üstünlüğünüzü başkasına kaptırıyorsunuz.

Ne tabiat, ne de siyaset boşluk kabul etmiyor.

Nasuhi GÜNGÖR
http://abna.ir/data....ng=10&id=259742