Şiyə mənbələrində raşidi xəlifələr haqda dəyərli sözlər

Əbu Cəfərdən bir nəfər qılıncın bəzədilməsi haqqında soruşduqda, o demişdir: «Olar, Əbu Bəkr əs-Siddiq öz qılıncını gümüşlə bəzəyərdi. Soruşan şəxs ona: "Sən də ona Siddiq deyirsən?" – dedikdə, İmam dərhal yerindən qalxıb demişdir: "Bəli, Siddiq deyirəm, bəli, Siddiq deyirəm. Kim ona Siddiq deməsə, Allah onun sözünü bu dünyada və axirətdə təsdiqləməz» Ərbili. «Kəşfu-l-ğümmə fi mərifəti-l-Əimmə», 2/147.

Сообщение отредактировал Malik Eshter: 16 января 2012 - 18:25

Bunun səhihliyini sübut edə bilərsinizmi şiə mənbəsində?

Əbu Cəfərdən bir nəfər qılıncın bəzədilməsi haqqında soruşduqda, o demişdir: «Olar, Əbu Bəkr əs-Siddiq öz qılıncını gümüşlə bəzəyərdi. Soruşan şəxs ona: "Sən də ona Siddiq deyirsən?" – dedikdə, İmam dərhal yerindən qalxıb demişdir: "Bəli, Siddiq deyirəm, bəli, Siddiq deyirəm. Kim ona Siddiq deməsə, Allah onun sözünü bu dünyada və axirətdə təsdiqləməz» Ərbili. «Kəşfu-l-ğümmə fi mərifəti-l-Əimmə», 2/147.

و قال الشيخ أبو الفرج عبد الرحمن بن علي بن محمد بن الجوزي رحمه الله في كتابه صفوة الصفوة

Şeyx Əbul-Fərəc Əbdür-Rəhman b. Əli b. Muhəmməd b. əl-Cəuzi "Sifatus-Səfva" kitabında deyir:

و عن عروة بن عبد الله قال : سألت أبا جعفر محمد بن علي (عليه السلام) عن حلية السيوف فقال لا بأس به قد حلي أبو بكر الصديق رضي الله عنه سيفه قلت فتقول الصديق قال فوثب وثبة و استقبل القبلة و قال نعم الصديق نعم الصديق نعم الصديق فمن لم يقل له الصديق فلا صدق الله له قولا في الدنيا و لا في الآخرة .

Urvə b. Abdullah dedi: Əbu Cəfər Muhəmməd b. Əliyə (ə.s) sual verdilər.......... (ardı yuxarıda qeyd edilən mətndir).

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ حُبَيْشٍ ، حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ شَرِيكٍ الأَسَدِيُّ ، حَدَّثَنَا عُقْبَةُ بْنُ مُكْرَمٍ ، حَدَّثَنَا يُونُسُ بْنُ بُكَيْرٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْجُعْفِيِّ ، عَنْ عُرْوَةَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ ، قَالَ : سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ ، عَنْ حِلْيَةِ السُّيوفِ ، فَقَالَ لا بَأْسَ بِهِ ، قَدْ حَلَّى أَبُو بَكْرٍ الصِّدِّيقُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ سَيْفَهُ ، قَالَ : قُلْتُ وَتَقُولُ الصِّدِّيقُ ، قَالَ : فَوَثَبَ وَثْبَةً وَاسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ ، ثم قال " نَعَمِ الصِّدِّيقُ ! فَمَنْ لَمْ يَقُلْ لَهُ الصِّدِّيقُ ، فَلا صَدَّقَ اللَّهُ لَهُ قَوْلا فِي الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ " .

Muhəmməd b. Əli b. Hüseyn - İbrahim b. Şərik əl-Əsdi - Uqbə b. Mukrəm - Yunus b. Bukeyr - Əbu Abdulla b. əl-Cufi - Urvə b. Abdullah sənədi ilə rəvayət edilir ......

Sənəd: İbrahim b. Muhəmməd - Uqbə b. Mukrəm - Yunus b. Bukeyr - Əbu Abdullah əl-Cufi - Urvə b. Abdullah




Kitabın mühəqqiqi Vəsiyullah Muhəmməd Abbas hədisin "həddən artıq zəif" (Zaif cidda) olduğunu qeyd etmişdir.

İbn Əsakir "Tarixi Diməşq", 54/283-də sənədində Əbu Abdullah əl-Cufi olan sənədlə rəvayət etmişdir. əz-Zəhəbi isə "Siyər əlam ən-Nubəla", 4/408-də bu hədisi eyni sənədlə Əbu Nueymdən rəvayət etmişdir.

Bu barədə 1 dənə də olsun etibarlı sənəd yoxdur!

Сообщение отредактировал al-Islam: 16 января 2012 - 23:53

getirdiyiniz butun reddiyelere baxilacaq inseAllah.

«(İslamı) ilk əvvəl qəbul edib (başqalarını bu işdə) qabaq­layan mühacirlərə və ənsarlara, həmçinin, yaxşı işlər gör­məkdə onların ardınca gedənlərə gəldikdə, Allah onlardan, onlar da Allahdan razıdırlar. Allah onlar üçün əbədi qala­caq­ları, (ağacları) altından çaylar axan cənnətlər hazırla­mış­dır. Bu, ən böyük qurtuluş və uğurdur!»
«ət-Tövbə» surəsi, 100-cü ayə»

getirdiyiniz butun reddiyelere baxilacaq inseAllah.

Məmnuniyyətlə gözləyirəm. Bu gecə yatammayacam

Əli (r.a.) iki şeyx – Əbu Bəkr (r.a.) və Ömər (r.a.) haqqında demişdir: «Müsəlmanların ən yaxşısı, Allaha və Onun elçisinə (s.a.s.) ən yaxını – xəlifə Siddiq və xəlifə Faruq olmuşlar. And içirəm ki, onların İslamda yerləri həqiqətən böyükdür. Onların yoluxduğu adam şiddətli islam xəstəliyinə tutular (yəni, onlardan ibrət götürənlər dinlərində daha möhkəm olardılar). Allah onlara rəhmət etsin və onları gördükləri ən yaxşı işlərə görə mükafatlandırsın» Meysəm. «Şərh Nəhcu-l-Bəlağə», 1/31, Tehran çapı.

نصر ، عن عمر بن سعد ( بن أبي الصيد الأسدي ) عن أبي ورق ، أن ابن عمر بن مسلمة الأرحبي أعطاه كتابا

Rəvayətin sənədi: Nasr - Ömər b. Səd - Əbu Vərraq - İbn Ömər b. Məsləmə əl-Ərhabi ......

Düz deyirsən fərqi yoxdu Əbu Bəkirdi ya Ömərdi

Сообщение отредактировал elmir: 18 января 2012 - 18:52

Niyə axıra kimi yazmamısan? Sərf eləməyib?

Allah filankəsin şəhərlərinə bərəkət versin və qorusun ki, əyriliyi düzəltdi, xəstəliyi müalicə etdi, sünnəni bərqərar etdi və fitnə-fəsadı arxaya atdı. Dünyadan pak paltar və az eyiblə getdi. Xilafətin xeyrini əldə etdi və onun şərini qabaqladı. Allahın itaətini yerinə yetirərək itaətsizlikdən çəkinib Onun haqqını əda etdi. O (dünyadan) köçdü, (lakin) onları (müsəlmanları) elə haçalanmış yollarda qoyub getdi ki, o yollarda yolunu azan hidayət, hidayət edilmiş isə yəqinlik tapmaz.

Düz deyirsən fərqi yoxdu Əbu Bəkirdi ya Ömərdi

qara heriflerle yazdigin sozleri ora yazan peyqamber salallahu aleyhi vesselleme de tene elemish kimidir.Tebii ki,Eli radiyallahu anhu bele sozlerden uzaq olub.muselmanlari hacalanmish yollarda qoymaqi kimese nisbet elemek cahillikdir, cunki insanlarin qelbleri Allahin elindedidir.hidayet de ,yeqinlikde onun elindedir.

— Əli (Allah ondan razı olsun!) və onun övladları bu üç nəfərin Əbu Bəkrin, Ömərin və Osmanın (Allah onlarn hamısından razı olsun!) xəlifəliyini etiraf etmiş, onların buna haqları olduğuna qərar vermişlər. Əli onların vəziri və məsləhətçisi olmuşdur. Həmçinin onun və övladlarının bu böyük adamları mədh etdikləri qeyd olunmuşdur. Allah razı olmuş (Əli — tərc.) demişdir: “Filankəsin (Əbu Bəkrin)[1] ölkəsi nə əzəmətlidir! O, əyriləri düzəltdi, səhvləri təshih etdi, Sünnəni bərqərar etdi, fitnəni arxada qoydu, o dünyaya günaha bulaşmamış, eyibsiz halda getdi, bu dünyanın xeyrini götürdü, şərini atdı, Allahın itaət borcunu ödədi, Ondan lazım olduğu kimi ehtiyat etdi”.[2]

Сообщение отредактировал Elmeddin.88: 09 июня 2012 - 18:36

O, bu üç nəfərin xəlifəliyini tərifləyərək demişdir: “Əbu Bəkrə, Ömərə, Osmana beyət gətirmiş adamlar onlara beyət gətirdikləri məsələdə mənə də beyət gətirmişlər. Onlarda qayda belə idi ki, orada iştirak edən adam özü istəyəni seçə bilməz, o zaman orada olmayan seçilmiş adamı rədd edə bilməzdi. Yalnız mühacirlərin və ənsarların şurası bir adam haqqında eyni fikirdə olub onu imam adlandıranda bu, Allahın bu işə razılığı əlaməti sayılardı. Əgər bir nəfər bir bəhanə və bidətlə onların bu işindən özünü kənara çəksəydi, onu fikrindən daşındırardılar. Etiraz etsəydi, onu möminlərin yolu ilə getmədiyi üçün öldürərdilər: Allah ona layiq olduğunu verərdi”.[9]

[9] - “Nəhc əl-bəlağə”, səh.366,367.

— Əli (Allah ondan razı olsun!) və onun övladları bu üç nəfərin Əbu Bəkrin, Ömərin və Osmanın (Allah onlarn hamısından razı olsun!) xəlifəliyini etiraf etmiş, onların buna haqları olduğuna qərar vermişlər. Əli onların vəziri və məsləhətçisi olmuşdur. Həmçinin onun və övladlarının bu böyük adamları mədh etdikləri qeyd olunmuşdur.

Əlidən (Allah ondan razı olsun!) nəql olunur ki, adamlar Osman (Allah ondan razı olsun!) öldürüləndən sonra Əliyə beyət gətirmək istəyəndə o demişdir: “Məndən əl çəkin, bir başqasına müraciət edin...” Sözünün sonunda isə söyləmişdir: “Məni rahat buraxsanız, mən də sizin biriniz, bəlkə də, sizin hökmdar seçdiyiniz adamı ən yaxşı eşidən və ona ən çox itaət edəniniz olaram. Mən vəzir kimi sizə hökmdardan daha çox xeyir verərəm”.[11]

--------------------------------------------------------------------------------
[11] - “Nəhc əl-bəlağə”, səh.136, Beyrut çapı.

Сообщение отредактировал Elmeddin.88: 16 октября 2012 - 20:31

Şiələrin təfsirçisi və böyüyü Əli ibn Ibrahim Qümmi Qüdrət və Cəlal sahibi Allahın “Ey Peyğəmbər, Allahın sənə halal buyurduğunu sən özün özünə haram etmə” kəlamını izah edərkən açıqaydın, heç bir anlaşılmazlıq qoymadan bildirmişdir: “Bir gün Rəsulullah səlləllahü əleyhi və alihi və səlləm Həfsəyə demişdir: “Sənə bir sirr açacağam”. Həfsə demişdir: “O nə sirdir?” O demişdir: “Məndən sonra Əbu Bəkr xəlifə olacaq, ondan sonra sənin atan (Ömər)”. Həfsə demişdir: “Bunu sənə kim xəbər verdi?” O demişdir: “Bunu mənə Allah xəbər verdi”.[10]

--------------------------------------------------------------------------------
[10] - “Təfsir əl-Qümmi”, səh.376, 2-ci cild, ət-Təhrim surəsi, Nəcəf mətbəəsinin çapı, hicri 1387.

Ömər özü farslarla döyüşə çıxarkən onunla (Əli ilə) məsləhətləşdiyi zaman Əlinin Ömər haqqında dedikləri bundan da aydındır. O demişdir: “Bu elə bir işdir ki, onun köməyinə gəlibgəlməmək çoxluq və azlıqdan asılı deyil. Bu, Allahın qalib çıxartdığı və adamları onun uğrunda səfərbər etdiyi, hazırladığı və imdad etdiyi dinidir ki, çatdığı səviyyəyə çatıb və çıxdığı yerdə üzə çıxıb. Bizə Allah vəd verib. Allah Öz əhdini yerinə yetirən, Öz əsgərlərinə kömək edəndir. Boyunbağıda nizamlayıcının[5] əhəmiyyəti nə qədərdirsə, əmrin etibar edildiyi[6] adamın əhəmiyyəti də orduda o qədərdir. Nizamlayıcı muncuqları bir yerə yığıb düyünlər, o qırılsa, muncuqlar birbirindən ayrı düşər, səpələnər, sonra heç vaxt bir yerə toplanmaz. Ərəblər bu gün sayca az olsalar da, onlar müsəlman olmaları ilə çoxsaylı, bir olmaları ilə güclüdürlər. Sən qütb ol və dəyirman daşını ərəblərin gücü ilə fırlat; onları müharibəyə göndər, özün getmə. Çünki sən bu torpaqdan çıxsan, ölkənin hər yerində ərəblər sənin əleyhinə qalxarlar, arxada qoyub getdiyin düşmən qarşındakından qorxulu olar.

Qoy əcəmlər sənə baxıb desinlər: “Ərəblərin kökü budur, onu kəssəniz, rahat olarsınız”. Bu onların sənə qarşı hücumlarını çətinləşdirər... Onların mənim qeyd etdiyim sayca çoxluğuna gəlincə, biz keçmişdə də say çoxluğu hesabına deyil, Allahın köməyi və yardımı ilə döyüşmüşük”.[7]


--------------------------------------------------------------------------------
[7] - “Nəhc əl-bəlağə”, səh.203,204, Beyrut çapı.