Kanan_313N

Deməli Xülasə Rafaların etiqadına görə bir başa Allahdan istəmək zapadlodur

Bismillah,vovka,yalanciya Allah lenet elesin.Allahdan bir-basa da istemek olar.Vasite ile de.Butun unu Quran oxuyursuz,amma zerre qeder de tesir qoymur.Cunki qelbiniz dashlashib.Get Maide 35-e bax,Allah deyir mene vasite ile yaxinlashin.Yeqin sizin sheyxler ele bilir yaxinlasmaq deyende,(neuzu-billah) ayaqlarini sallayib,ersden gozleri ile baxan,qulaqlari ile eshiden Yaradana raketle zadla yaxinlasmaqdan sohbet gedir

ona görəddə ölülərdən kömək istəmək müstəhəbdir

.
Olu Ebu-bekr,Omer,Osman,Muaviye,Yeziddir.Allah Imam Huseyn kimi canini Onun yolunda feda edenler ucun gor ne deyir eee,onlara olu demeyin,eksine diridirler siz bunu basa dusmursuz.

Yəni konkret Ölülərə dua etmək Allaha şərik qoşmaq deyil.

Ne menada yazmisan bilmirem,amma ata-ana ve s insanlar rehmete gedibse,Allah onlari bagisla demek neye esasen bidet olur??????????

Xülasə Rafalara görə yer üzündə şirk yoxdur

Bir denesini deyim bil,Allahin gozu,qulagi,ayagi,baldiri,eli,mekani oldugunu deyen shirk ehlidir,yeni sizin kimi..Oz aramizdi butun gunu camaata shirk,bidet ehli deyirsiz,amma ozunuz shirk golunde uzursuz.Yeqin bundan qaynaqlanir)))

Bismillah,men kecen ilin iyulunda namaza baslamisam.Etik cehetden de shie olmusam.Amma ailemizden namaz qilan olmayib.Reklam olmasin bezi haramlardan da namazdan evvel bele cekinmisem,yeni ele haram bilmisem.Mescide gedirdim,moizelere,sohbetlere qulaq asirdim.Amma bu ilin avqustunda Astaraya qonaq getmisdim,,ora da ''mashallah" exilerle doludur.Dostumgilin kend yeri idi,hamisi da sunnu.Qaldigim gunlerin birinde sunnulerden biri dedi ki,gel sohbet edek.Sohbet etdik,sonra getdik cumeye(men camaat qilmadim,amma sonra alimlerin bele isi haram bildiyini oyrendim-vehdete gore).Orada da kalan selefi var idi.Sonra exileri meydana saldilar(pesheleridir deee).Eshi bir exi burdan vurur,ordan cixir(yeni sohbeti sabit saxlamir,muxtelif ixtilafli melelerden danisirdi),axirda mende subheli meqamlar yarandi.Amma o qeder tevessule getmisdim ki,onun dadini oz 'cekime' gore yaxsi bilirdim.Bu da exilerde shirkdir.Dedim bes tevessulsuz heyat olar.Ne ise geldim bir az da arasdirdim,qedr gecelerinde savadli qardaslarla sohbet edirdik,yaxsi deliler deyirdirler(Mesedi Dadasda).Orda qardaslardan biri dedi ki,satisda yoxdu,amma tapsan yaxsi olar,"Pishaver geceleri"ni.Elektron versiyasini tapdim,oxudum.Kifayet qeder komeyi oldu.Tezeolmagima baxmayaraq bu saytdan da cox behrelenmisem.Indi deyirem,kas Astarada olardim))

P.S:Yaziya baxib,arasdirma aparanlara "Pisaver geceleri" kitabini oxumagi meslehet gorerdim.google-da axtaris verilse 1-2cild tapilacaq,Allah razi olsun qardaslardan biri de ele bu sayta turkce variantini(1-2-3cildler)yerlesdirib.Qeyd edirem ki,selefdirse Qametden meslehet almaga ehtiyac yoxdur,kitab oxumaga gore mescidin axundundan meslehet almazlar!!!

Bismillah.Əgər bir haqsızlıq olduğunu düşünürsünüzsə, məlumunuz olsun ki, ilk dəfə yə haqsızlıq edən II xəlifə Ömər ibn Xəttab olmuşdur. İbn Əsir kimi tarixçilər və İbn Əbil Hədid «Şərhi «Nəhcül-bəlağə» kitabının (Misir nəşri) III cildinin 104-cü səhifəsində hicri-qəməri 23-cü ilin hadisəsini belə nəql edirlər:
Hicri-qəməri 21-ci ildə xəlifə Ömər Əbu Hüreyrəni Bəhreynə vali təyin etdi. Ona Əbu Hüreyrənin orada özünə mal toplayıb bir sürü at aldığı xəbərini verdilər. Bu xəbəri alan xəlifə Ömər onu Hicri 23-cü ildə vəzifəsindən azad edib, geri çağırdı. Əbu Hüreyrə Ömər ibn Xəttabın yanına gəldikdə, xəlifə ona «Ey Allahın və Allahın kitabının düşməni! Allahın malınımı tapıb-talayırsan?» deyə qəzəbləndi. O da «Əsla, oğurluq etmədim, onlar xalqın mənə verdiyi hədiyyələrdir» deyə cavab verdi».
İbn Məsud «Təbəqat»ın IV cildinin 90-cı səhifəsində, İbn Həcər Əsnəlani «İsabə»də və İbn Əbdürrəbih «İqdul-Fərid» kitabının I cildində belə yazır:
Xəlifə Əbu Hüreyrəyə «Ey Allahın düşməni! Səni Bəhreynə vali göndərəndə ayağında ayaqqabın belə yox idi; indi 1600 dinara cins atlar aldığını eşitdim. Bunları haradan aldın?» deyə soruşdu. O da cavabında «Bunlar xalqın mənə verdiyi hədiyyələrdir. Onları dövriyyəyə buraxdım, əlimdəkilər də onlardan əldə etdiyim mənfəətlərdir» dedi. Ömər yerindən qalxıb onu o qədər şallağladı ki, kürəyindən qan axmağa başladı. Sonra Bəhreyndə mənimsədiklərindən 10000 dinar alıb, Beytul-ala vermələrini əmr etdi».
Ömər, sadəcə öz xəlifəliyi zamanında deyil, Rəsulallahın (s) zamanında da Əbu Hüreyrəni yerə yıxılana qədər döyüşdü. Bu hadisəni Müslim «Səhih» kitabının I cildinin 34-cü səhifəsində nəql etmişdir.
İbn Əbil Hədid «Şərhi-Nəhcül-bəlağə» kitabının I cildinin 360-cı səhifəsinin əvvəlində yazır: «Əbu Cəfər İskafi (Mötəzili şeyxi) deyir ki, şeyxlərimiz Əbu Hüreyrəni (əqli tərəfdən) nöqsanlı bilib, onun hədislərini qəbul etmirlər. Ömər onu qamçılayaraq dedi: «Hədis nəql etməkdə çox qabağa getdin. Sənin məqamın Peyğəmbərin adına yalan uydurmaqdan da artıqdır!».
İbn Əsakir «Tarixi-Kəbir»də və Müttəqi «Kənzul-ümmal» kitabının 239-cu səhifəsində belə nəql edir: «Xəlifə Ömər onu şallaqlayaraq döydü. Rəsulallahdan (s) hədis nəql edirsən. Yalan söyləməyə layiqsən (yəni sənin kimi şəxsiyyətsiz bir kəs Peyğəmbərin adına yalan söyləyər ancaq) Peyğəmbərdən hədis nəql etməyi tərk etməlisən. Yoxsa səni ya Dəvsə göndərərəm, ya da buzinələrin yanına.
İbn Əbil Hədid «Şərhi-Nəhcül-bəlağə» kitabının I cildinin 360-cı səhifəsində (Misir nəşri) öz usdadı imam Əbu Cəfər İskafidən belə nəql edir: «Mövləl-müvəhhidin Əmirəl-möminin həzrət Əli (ə) belə buyurur:
«Bilin ki! İnsanların ən yalançısı, Rəsulallahın (s) adına ən çox yalan söyləyən dəvslu Əbu Hüreyrədir».
İbn Qütəybə «Təvilul-müxtəlifil-hədis»də, Hakim «Müstədrək»in III cildində, Zəhəbi ««Təlhisul-müstədrək»də və Müslim «Səhihi-Müslim» kitabının II cildinin «Fəzailu Əbu Hüreyrə» bölüündə deyirlər: Hüreyrə çox yalan söyləyir. O, Rəsulallahın adına bir çox yalan hədis uydurmuşdur».
Sözü çox uzatmaq istəmirəm. Əbu Hüreyrəni yalnız biz rədd etmərik. Xəlifə Ömər, ağamız Əmirəl-möminin, Ümmul-möminin Aişə, səhabə və tabein də onu rədd etmişdir. Mötəzilənin şeyx və alimləri və hənəfilərin ümumisi Əbu Hüreyrənin hədislərini qəbul etmir, batil bilərlər. Nəvəvi «Səhihi-Müslim» geniş şəkildə açıqlayır. Camaatınızın böyük rəhbəri imam Əzəm Əbu Hənifə belə deyir: «Rəsulallahın səhabələri ümumilikdə etibarlı və adil idilər. Ən onların hamısından sənədi kimə çatırsa-çatsın, hədis qəbul edirəm. Amma sənədləri Əbu Hüreyrəyə, Ənəs ibn Maliyə və Səmurət ibn Cundəbə çatan hədisləri qəbul etmirəm».
Elə isə Əbu Hüreyrəni tənqid etdiyimiz üçün bizə etiraz etməyin. Biz o Əbu Hüreyrəni tənqid edirik ki, II xəlifə, Ömər onu şallağlamış, Beytul-mal oğrusu və yalançı olduğunu elan etmişdi.
Biz o Əbu Hüreyrəni tənqid edirik ki, Ümmül-möminin Aişə, ima Əzəm Əbu Hənifə, səhabənin böyükləri, tabein və mötəzilənin şeyx və alimləri onu tənqid edərək, rədd etmişlər.
Xülasə, biz o Əbu Hüreyrəni tənqid edirik ki, Quranın bərabəri olan müvəhhidlərin ağası Əmirəl-möminin həzrət Əli (ə) və Rəsulallahın (s) Əhli-beytindən (ə) olan məsum İmamlar (ə) onu mərdud və yalançı bilmişlər.
Biz o Əbu Hüreyrəni tənqid edirik ki, qarınqulu idi. Əmirəl-möminin həzrət Əlinin (ə) ən fəzilətli olduğunu bilməsinə baxmayaraq, Onu buraxıb, məlun Müaviyənin yağlı süfrəsini seçdi. S axta hədislər Uyduraraq, sizin də Xuləfeyi-raşidindən biri kimi qəbul etdiyiniz müttəqilərin imamı və müsəlmanların xəlifəsinə – həzrət Əliyə (ə) səbb və lənət oxunması üçün Müaviyəyə yardımçı oldu.

Bismillah,Omer gorurem "Zamanin Imami" movzusunda yaman pert olub cummusan Ebu Hureyrenin lenetliyin ''yanina''.Allah ele onunla seni meshur elesin(hidayet olsan istisnadir).Meni de ele onun lenet etdiyi(neuzu-billah)Eli(e)-la meshur elesin.İbn Əbil Hədid Mötəzili «Şərhi Nəhcül-öəlağə» kitabının I cildinin 358-ci səhifəsində və 4-cü cildində öz usdad və şeyxi imam Əbu Cəfər İsqafidən belə nəql edir: «Müaviyə ibn Əbu Süfyan səhabə və tabeindən bir qrupu toplayıb, onlardan həzrət Əlini pisləyən hədislər uydurmalarını və bunları xalqın arasında yaymalarını istədi. Onlar da bu işlə məşğul olmağa başladılar. Əbu Hüreyrə, Əmr ibn As və Muğeyrə ibn Şöbə həzrət Əlini (ə) pisləyən, hədisləri uyduran kəslərdəndilər».
Bu hadisəni 359-cu səhifəyə qədər geniş şəkildə bəyan etdikdən sonra, eyni səhifədə Əməşdən belə rəvayət edir: «Əbu Hüreyrə Müaviyə ilə bərabər Kufə məscidinə gəldi, Camaatın ona böyük bir diqqət göstərdiyini gördükdə ayağa qalxıb, Cəhənnəm atəşini satın alacağımı güman edirsiniz? Peyğəmbərdən eşitdiyimi məndən eşidin: «Hər peyğəmbərin bir hərəmi vardır; mənim hərəmim də Mədinədir. Kim orada bir hadisə törətsə Allahın, mələklərin və bütün insanların lənəti olsun ona».
Allahı şahid tuturam ki, Əli Mədinədə qanlı hadisə törətdi».
O, bu sözüylə xalqı həzrət Əliyə lənət etməyə dəvət etdi».
Müaviyə bunu (yəni Əbu Hüreyrənin həzrət Əlinin (ə) xilafət mərkəzində cürət edib, ona belə bir xidmət göstərdiyini) eşitdikdən sonra ona çoxlu hədiyyələr verdi və Mədinənin valisi etdi. Bunlar, onun mərdud olduğuna dəlil deyilmi? Müaviyənin xoşuna gəlməsi üçün, Xüləfeyi-Raşidindən, hətta onların ən fəzilətlisi, ən kamili və ən şərəflisi olan biri haqqında belə danışan adam, bir neçə gün Rəsulallahın (s) səhabəsi olduğuna görə tərifə layiqdir?»
Burdan agilli adam ucun gorunur ki,Muaviye de,Ebu Hureyre de lenetlikdir,Peygember(s.a.v.v) buyurub:"Eliye soyen,mene soyub,mene soyene ise Allah lenet eder."Exiler,biz de ne edirik ki,mebudumuzun etdiyini tekrarlayiriq.Bir de lenet edirik.Allah Beni Umeyyeye lenet etsin(hidayet olmuslardan basqa)

Yezid xəlifəliyə layiq idi yoxsa yox? Onun xilafəti.

İbn Kəsir[1], Abdullah ibn Muti və onun tərəfdarlarının hadisəsini rəvayət edir. Rəvayətdə deyilir: Onlar Əli ibn Əbu Talibin oğlu, Həsən və Hüseynin ata bir qardaşı Məhəmməd ibn əl-Hənəfiyyənin yanına gəlib Yezidin xəlifəliyini tanımaqdan boyun qaçırmasını tələb etdilər. Məhəmməd ibn əl-Hənəfiyyə isə bundan imtina etdi.

İbn Muti dedi: Yezid ibn Müaviyə içki içir, namazları tərk edir.
Məhəmməd dedi: Mən Yezidin sizin dediklərinizi etdiyini görməmişəm. Mən onun yanına gedib bir müddət orada qalmışdım. Mən onun namazlara dəvamiyyətli olduğunun, xeyirxah işlərə can atdığının, fiqhi məsələləri araşdırdığının və sünnəyə riayət etdiyinin şahidi olmuşam.
Onlar dedilər: O bunları özünü sənə göstərmək üçün edirdi.
Məhəmməd dedi: O mənim nəyimdən qorxur və ya məndən nə umurdu? Mən sizə dediklərimi sübut edimmi?
Onlar dedilər: Biz dediklərimizin şahidi olmasaq da bunlar həqiqətdir.
Məhəmməd dedi: Allah bu cür şahidliyi qadağan etmişdir deyib Allahın bu ayəsini oxudu: "Ondan qeyri ibadət etdikləri (Allah yanında heç bir kəs üçün) şəfaət edə bilməzlər. Ancaq haqqa şəhadət verənlər müstəsnadır. Onlar (dediklərinin haqq olduğunu) bilirlər"[2].
Yezidə içki içmək, meymunlarla oynamaq, pis işlərlə məşğul olmaq və s. kimi pis işləri nisbət etmək heç bir mötəbər rəvayətdə öz əksini tapmamışdır. Müsəlmanın ədalətli və belə işlərdən pak olması prinsipinə əsasən biz də bu deyilənlərə inanmırıq. Ona görə biz deyirik ki, doğrusunu Allah bilir. Məhəmməd ibn əl-Hənəfiyyənin rəvayətinə zahiri baxışdan görsənir ki, Yezid deyildiyi kimi fasiq deyildi. Yezidin necəliyi haqda Allah daha yaxşı bilir. Nə edibsə o haqda da Rəbbinə cavab verəcəkdir. Gəlin elə fərz edək ki, deyilənlər doğrudur. Amma bu əməllər heç bir vəchlə tarixdə baş verən tərzdə rəhbərə qarşı üsyan etməyə əsas vermir. Biz bu haqda qarşıda danışacayıq.

Möminlərin əmiri Yezid ibn Müaviyənin xəlifəliyi (Hicri 60-64)
Hicrətin altımışıncı ilində Yezidin xəlifəliyinə beyət edildi. Bu vaxt onun otuz dörd yaşı var idi. Mədinədə olan Hüseyn ibn Əli və Abdullah ibn Zubeyr ona beyət etməmişdilər. Onlardan Yezidə beyət etmələri tələb olunduqda Abdullah ibn Zubeyr dedi: Qoyun bu gecə fikirləşim sonra sizə öz fikrimi deyərəm.
Onlar dedilər: Yaxşı.

Gecə düşdükdən sonra Abdullah ibn Zubeyr beyət etmədən Mədinədən çıxıb Məkkəyə qaçdı.

Hüseyn ibn Əlidən beyət etmək tələb olunduqda o dedi: Mən gizlində beyət edən deyiləm. Mən camaat arasında beyət edəcəyəm.
Onlar dedilər: Yaxşı.
Gecə düşdükdən sonra o da Abdullah ibn Zubeyrin ardınca Məkkəyə getdi.

[1] əl-Bidayə vən-Nihayə: 8, 236.
[2] Zuxruf surəsi: 86.

BiIsmillah,bir çox alimləriniz o məlun zındığı kafir bilmişlər. Hətta Əhməd ibn Hənbəd (Hənbəlilərin imamı) və bir çox böyük alimləriniz Yezidə lənət oxunmasını caiz bilmişlər. Xüsusilə Əbdürrəhman Əbul-Fərəc ibn Covzi bu mövzuda «Ər-Rəddu ələl-mütəəssibil-ənid əl-maniu ən ləni Yezid lənətullah» adlı kitab yazmışdır. Əbul-Əla əl-Müərra isə, bu şeri söyləmişdir:

Zamaneın, davamlı olaraq tövhid və tövhid əhlinin
əleyhinə şeytani planlar cızdığını görürəm.
Mənim təəccübüm getdikcə, durmadan artır.
Görəsən, Qureyşiniz, başda Yezid xəlifəniz olmaqla
Həzrət Hüseyni şəhid etmədimi?!

Amma Ğəzali kimi bir qrup təəssübkeş alimləriniz isə Yezidin tərəfdarı olub, o məlunun etdiklərini təmizə çıxarmaq üçün məntiqsiz və gülünc üzrlər qondarmışlar. Halbuki, alimlərinizin çoxu Yezidin zalımanə və küfr dolu əməllərini təfərrüatıyla yazmışlar. Çünki Dəmiri «Həyatül-Həyavan» və Məsudi «Mürəvvicuz-zəhəb» kitabında belə yazırlar: «Yezidin çox sayda meymunu var idi. Onlara ipəkdən paltar geydirərək boyunlarına qızıl boyunbağı taxıb, onları ağların üzərinə mindirərdi. Bundan əlavə, boyunlarına qızıl zəncir taxılmış bir çox iti var idi. Onlara öz əliylə tumar çəkib, qızıl qablarda su verər, artığını isə özü içərdi. Çox spirtli içkilər içdiyindən, daima məst və sərxoş idi».
Məsudi «Murəvvicuz-zəhəb» kitabının II cildində belə yazır: «Yezidin yolu (əməl və hərəkətləri) Fironluq yoluydu. Hətta Firon idarəçilikdə ondan daha adil idi. Onun səltənəti İslam üçün böyük bir utandırıcı nöqsan qaynağı oldu. Şərab içməsi, həzrət Peyğəmbərin oğlunu şəhid etməsi, O həzrətin vəsisinə (Əli ibn Talibə) lənət oxuması, Kəbəni talan etməsi və bir çox insanların qanını tökməsi, xüsusilə Mədinə camaatını qətlə yetirməsi – sayısız-hesabsız iyrənc əməlləri onun bağışlanmayacağını göstəriri.
Tarixçilər, xüsusilə Səbt ibn Covzi «Təzkirə» kitabının 63-cü səhifəsində belə yazır: «Hicrətin 62-ci ilində Mədinə əhalisindən bir qrup Şama gələrək, Yezidin çirkin əməl və küfriyyatını gördükdə, Mədinəyə döndülər. Beyətlərini pozub, açıq-aşkar ona lənət oxudular. Yezidin Mədinədəki valisi Osman ibn Məhəmməd ibn Əbu Süfyanı da şəhərdən qovdular. Əbdullah ibn Hənzələ (ğəsilul-Məlaikə) belə dedi: «Ey insanlar! Biz əgər Şamdan gəlib Yezidin əleyhinə qiyam etdiksə, bunun səbəbi onun dinsiz olduğu, anaları, qızları və bacılarıyla cinsi əlaqədə olduğu, şərab içdiyi, namaz qılmadığı və Peyğəmbərin övladlarını öldürdüyü üçündür.Yezid bu xəbəri eşitdikdə, Müslim ibn Əqəbənin başçılığı altında mədinəlilərin üsyanını dağıtmaq üçün Şam əhalisindən təşkil olunmuş böyük bir ordunu Mədinəyə yolladı. Onlar şəhərə yetişdikdə, üç gün – üç gecə, mədinəliləri qətlə yetirdilər. İbn Covzi, Məsudi və sairə tarixçilər belə yazırlar: «O qədər çox insan öldürdülər ki, küçələrdə qan axmağa başladı, əhali qan gölü içindəydi! Hətta qan Rəsulallahın (s) qəbrinə yetişdi və Məscidün-Nəbi qanla doldu».
Ənsar, Mühacir və Mədinə əhalisinin möhtərəm və şərafətli kişilərindən 700 nəfər öldürdülər. Ümumi əhalidən isə 10 min nəfər qətlə yetirdilər. Müsəlmanların namuslarına toxunduqlarını zikr etməyə həyat edirəm. Sadəcə Səbt ibn Covzinin «Təzkirə» kitabının 163-cü səhifəsində Əbdülhəsən Mədainidən nəql etdiyi bu cümləylə kifayətlənirəm: «Hirrə faciəsindən (Mədinə əhalisinin qətli) sonra min qadın, ərsiz halda uşaq dünyaya gətirdilər.
Bax sizin emirel-momininiz budur.Allah ona da,atasina da,babasina da lenet etsin.Bele Imam Huseyni(e) 'cox isteyirsen' get bir defe Asura ziyaret oxu.Hee,sizde shirkdi,nolar,elm kimi oxu.Gor camaat 1400ildi yazdiqlarimdan savayi daha kimlere lenet oxuyurlar!!Haqqi qebul edin,Allah tersleri sevmez!!