samral

Kitabın adı:...............Əl-Muraciat
Müəllif:...................Seyyid Əbdül-Hüseyn Şərəfüddin Musəvi
Nəşr edən:.................Şəhriyar
Çap növbəsi:...............İkinci
Çap tarixi:................2007
Tiraj:.....................3000
ISBN:......................964-5934-48-6

WinRAR yüklə

Orijinal Adı: Şebha-i Peşaver
Hazırlayan: Seyyid Muhammed Musavî
Mütercimler: Fahrettin Altan, Kadri Çelik, Arslan Başaran, Serdar
Aytekin, Yusuf Töre, Mehdi Aksu
Yayınlayan: İmam Ali (a.s) Müessesesi

Pdf yüklə

BİSMİLLAHİR RAHMANİR RAHİM
HAMD OLSUN ALEMLERİN RABBİNE
VE SELAM OLSUN MEVLAMIZ MUHAMMEDE VE TERTEMİZ EHLİ BEYTİNE

geçen yazılarımızda ehli sünnet ve nasibilerin en güvenilir ve en meşhur kaynaklarından olmak üzere belgeli bir şekilde Nebi s.a.a’in halifelerin 12 olması hakkındaki açık beyanını aktarmıştık. Fakat biz Şiilerin munazara kaidelerine esasen her zaman mhalifere onların kendi hadisleri ile delil getirmemizden dolayı bazı kardeşlerimiz “acaba bu hadisler Şii kaynaklaında mevcut mudur?” diye düşünüyor ve hatta bu konuda şüpheye düşe biliyorlar. O yüzden biz de 12 halife hadisi de dahil olmak üzere şuana kadar aktarmış olduğumuz delillerimizi Şii kaynaklardan da sahih olarak aktarmayı karara aldık. ilk çalışmamız 12 halife hadisi hakkında olacaktır.


halifelerin sayısı ile ilgili hadisler Şii kaynaklarında sahih senedlerle imamlar a.s’dan rivayet edilmiştir. Bu hadisleri Kuleyni, Saduk ve Tusi başta olmak üzere bir çok muhaddis -Allah hepsinden razı olsun- rivayet etmiştirler. Şimdi onlardan bazılarını aktarıyoruz.

1-ci hadis: imam Muhammed et-Taki a.s’dan rivayet edilmiştir, hadisi Kuleyni “el-Kafi”de rivayet etmiştir.



resimde gördüğünüz Şii ve Sünnilerin güvenilirliği hususunda ittifak ettikleri Sikatul İslam (İslam’ın güvenci) Şeyh Kuleyni r.a’ın “el-Kafi” kitabıdır, işaretlediğim yerde şu ifadeler var:

عدة من أصحابنا، عن أحمد بن محمد البرقي، عن أبي هاشم داود بن القاسم الجعفري، عن أبي جعفر الثاني (عليه السلام) قال أقبل أمير المؤمنين (عليه السلام) ومعه الحسن بن علي (عليه السلام) وهو متكئ على يد سليمان فدخل المسجد الحرام فجلس إذ أقبل رجل حسن الهيئة واللباس فسلم على أمير المؤمنين، فرد (عليه السلام) فجلس، ثم قال: يا أمير المؤمنين أسألك عن ثلاث مسائل إن أخبرتني بهن علمت أن القوم ركبوا من أمرك ما قضى عليهم وأن ليسوا بمأمونين في دنياهم وآخرتهم وإن تكن الاخرى علمت أنك وهم شرع سواء. فقال له أمير المؤمنين (عليه السلام) سلني عما بدالك، قال: أخبرني عن الرجل إذا نام أين تذهب روحه وعن الرجل كيف يذكر وينسى؟ وعن الرجل كيف يشبه ولده الاعمام والاخوال؟ فالتفت أمير المؤمنين (عليه السلام) إلى الحسن فقال: يا أبا محمد أجبه، قال: فأجابه الحسن (عليه السلام) فقال الرجل أشهد أن لا إله إلا الله ولم أزل أشهد بها وأشهد أن محمدا رسول الله ولم أزل أشهد بذلك وأشهد أنك وصي رسول الله (صلى الله عليه وآله) والقائم بحجته – وأشار إلى أمير المؤمنين – ولم أزل أشهد بها وأشهد أنك وصيه والقائم بحجته – وأشار إلى الحسن (عليه السلام) – وأشهد أن الحسين بن علي وصي أخيه والقائم بحجته بعده وأشهد على علي بن الحسين أنه القائم بأمر الحسين بعده وأشهد على محمد بن علي أنه القائم بأمر علي بن الحسين وأشهد على جعفر بن محمد بأنه القائم بأمر محمد وأشهد على موسى أنه القائم بأمر جعفر بن محمد وأشهد على علي بن موسى أنه القائم بأمر موسى بن جعفر وأشهد على محمد بن علي أنه القائم بأمر علي ابن موسى وأشهد على علي بن محمد بأنه القائم بأمر محمد بن علي وأشهد على الحسن بن علي بأنه القائم بأمر علي بن محمد وأشهد على رجل من ولد الحسن لا يكنى ولا يسمى حتى يظهر أمره فيملاها عدلا كما ملئت جورا والسلام عليك يا أمير المؤمنين ورحمة الله وبركاته، ثم قام فمضى، فقال أمير المؤمنين: يا أبا محمد اتبعه فانظر أين يقصد فخرج الحسن بن علي (عليهما السلام) فقال: ما كان إلا أن وضع رجله خارجا من المسجد فما دريت أين أخذ من أرض الله، فرجعت إلى أمير المؤمنين (عليه السلام) فأعلمته، فقال: يا أبا محمد أتعرفه؟ قلت: الله ورسوله وأمير المؤمنين أعلم، قال: هو الخضر (عليه السلام)
Ashabımızdan bir gurubu bana Ahmed b. Muhammed el-Berki’den, o Ebu Haşim Davud b. Kasım el-Caferi’den, o da Ebu Cafer Sani (imam Muhammed Taki a.s)‘dan anlattı, dedi ki: Müminlerin Emiri (imam Ali), Hasan b. Ali a.s ile birlikte geliyordu. O (Hasan b. Ali), Selman’ın eline tutunmuştu. Mescid-i Haram’a girdi ve oturdu. O sırada güzel görünümlü ve düzgün giyimli bir adam çıkageldi, Müminlerin Emiri’ne selâm verdi, imam a.s onun selamını aldı. Adam oturdu, sonra dedi ki: “Ey Müminlerin Emiri, sana üç soru soracağım, eğer bunları bana haber verirsen, o zaman anlarım ki, Peygamberden hemen sonra seni halife seçmeyerek seninle ilgili bir kabahat işleyen topluluk, kendi aleyhine olan bir tavır içine girmiştir. Onlar dünya ve ahirette güven içinde değildirler. Eğer cevap veremezsen, o zaman anlarım ki, seninle onlar arasında herhangi bir fark yoktur.” Müminlerin Emiri (imam Ali a.s) dedi ki: “istediğini bana sor” adam dedi ki: “Adam uyuduğu zaman ruhu nereye gider? Adam bir şeyi nasıl hatırlar ve nasıl unutur? Adamın çocukları nasıl amcalarına ve dayılarına benzer?” Müminlerin Emiri (imam Ali) Hasan’a döndü ve dedi ki: “ey Ebu Muhammed, bu sorulara cevap ver.” Hasan a.s sorulara cevap verdi. Bunun üzerine adam dedi ki: “Şahitlik ederim ki, Allah’tan başka ilâh yoktur ve buna her zaman şahitlik ederim. Şahitlik ederim ki, Muhammed Allah’ın Resulüdür ve buna her zaman şahitlik ederim. Şahitlik ederim ki, sen -Müminlerin Emiri’ne işaret ederek- Rasulullah s.a.a’in vasisisin, onun hüccetini ikame edensin ve her zaman buna şahitlik ederim. -Hasan’a işaret ederek- Şahitlik ederim ki sen, onun vasisi ve hüccetini ikame edensin. Şahitlik ederim ki Hüseyin b. Ali, onun vasisi, kardeşi ve ondan sonra onun hüccetini ikame edendir. Şahitlik ederim ki Ali b. Hüseyin, Hüseyin’den sonra, onun emriyle imam olarak kâimdir. Şahitlik ederim ki Muhammed b. Ali, Ali b. Hüseyin’in emriyle kâim olan imamdır. Şahitlik ederim ki Cafer b. Muhammed, Muhammed’in emriyle kâim olan imamdır. Şa­hitlik ederim ki Musa, Cafer b. Muhammed’in emriyle kâim olan imamdır. Şahitlik ederim ki Ali b. Musa, Musa b. Cafer’in emriyle kâim imamdır. Şahitlik ederim ki Muhammed b. Ali, Ali b. Musa’nın emriyle kâim olan imamdır. Şahitlik ederim ki Ali b. Muhammed, Muhammed b. Ali’nin emriyle kâim olan imamdır. Şahitlik ede­rim ki Hasan b. Ali, Ali b. Muhammed’in emriyle kâim olan imamdır. Şahitlik ederim ki, Hüseyin’in soyundan bir adam, zuhur edinceye kadar künyesi ve adıyla anılmayacaktır. Zuhur edince bütün yeryüzünü, daha önce zulümle dolduğu gibi adaletle dolduracaktır. Allah’ın selâmı, rahmeti ve bereketi senin üzerine olsun ey Müminlerin Emiri” Sonra adam kalkıp gitti. Müminlerin Emiri (imam Ali a.s) Hasan’a dedi ki: “ey Ebu Muhammed, onu takip et bakalım nereye gidiyor.” Hasan b. Alia.s dışarı çıktı ve şöyle dedi: “Ayağını mescidin dışına koymuştu ki, Allah’ın arzının neresine gittiğini anlayamadım. dönüp Müminlerin Emiri (imam Ali a.s)‘a olanları haber verdi, Müminlerin Emiri dedi ki: “ey Ebu Muhammed, onun kim olduğunu biliyor musun?” dedim ki: “Allah, Rasulü ve müminlerin Emiri daha iyi bilir.” Müminlerin Emiri dedi ki: “O, Hızır a.s idi.”»

وحدثني محمد بن يحيى، عن محمد بن الحسن الصفار، عن أحمد بن أبي عبدالله، عن أبي هاشم مثله
ve Muhammed b. Yahya bana Muhammed b. Hasan es-Saffar’dan, o Ahmed b. Ebu Abdullah’dan, o da Ebu Haşim’den bu hadisin mislini anlattı.

Kuleyni r.a, “el-Kafi”, 1/337-338, hadis 1

hadisi Kuleyni’nin öğrencisi Şeyh Numani “Gaybeti Numani”, sayfa 66-68, hadis 2‘de değişik bir sened ile ravi Ahmed b. Muhammed el-Berki’den, o da Ebu Haşim Davud b. Kasım el-Caferi’den; Şeyh Saduk r.a “Uyunu ahbar er-Rıza a.s”, 1/67, bab 5 hadis 35‘de ve “Kemaliddin”, 1/294-296, bab 29, hadis 1‘de yine değişik bir sened ile ravi Ahmed b. Muhammed el-Berki’den, o da Ebu Haşim Davud b. Kasım el-Caferi’den rivayet etmiştir. yani Kuleyni 2, Numani 1 ve Saduk da 1 sened ile rivayet etmiştirler.

Kuleyni’nin her iki 2 senedinde ve Saduk’un senedinde yer alan tüm raviler sika (güvenilir) ve isnadları her biri muttasıldır. Şeyhul İslam Allame II Meclisi r.a “el-Kafi” şerhinde hadis hakkında diyor ki:

hadisin senedinde yer alan tüm raviler sika (güvenilir) ve isnadları muttasıldır. Şeyhul İslam Allame II Meclisi r.a “el-Kafi” şerhinde hadis hakkında diyor ki:

الحديث الأول: صحيح
1-ci hadis: sahih

II Meclisi r.a, “Miratul Ukul”, 6/203

2-ci hadis: sahabe Ebu Said el-Hudri r.a ve imam Cafer es-Sadık a.s’dan rivayet edimiştir, Kuleyni “el-Kafi”de rivayet eder:



resimde gördüğünüz Kuleyni r.a’ın “el-Kafi” kitabıdır, işaretlediğim yerde şu ifadeler var:

محمد بن يحيى، عن محمد بن الحسين، عن مسعدة بن زياد، عن أبي عبدالله ومحمد بن الحسين، عن إبراهيم، عن أبي يحيى المدائني، عن أبي هارون العبدي، عن أبي سعيد الخدري قال
ثم قال له اليهودي: أخبرني عن هذه الامة كم لها من إمام هدى؟ وأخبرني عن نبيكم محمد أين منزله في الجنة؟ وأخبرني من معه في الجنة؟ فقال له أمير المؤمنين (عليه السلام) إن لهذه الامة اثني عشر إمام هدى من ذرية نبيها وهم مني وأما منزل نبينا في الجنة ففي أفضلها وأشرفها جنة عدن وأما من معه في منزله فيها فهؤلاء الاثنا عشر من ذريته وامهم وجدتهم وام امهم وذراريهم، لا يشركهم فيها أحد
Muhammed b. Yahya bana Muhammed b. Hüseyin’den, o Mesede b. Ziyad’dan o da Ebu Abdullah (imam Cafer es-Sadık a.s)‘dan ve yine Muhammed b. Hüseyin bana İbrahim’den, o Ebu Yahya el-Medaini’den, o Ebu Harun el-Ubeydi’den, o da Ebu Said el-Hudri’den anlattı, dedi ki: Yahudi adam ona (imam Ali a.s)’a dedi ki: “Bana söyler misin, bu ümmetin kaç yol gösterici imamı vardır? Peygamberiniz Muhammed’in cennetteki menzili neresidir? Cennette kimler onun yanında olacaklardır?” Müminlerin Emiri (imam Ali a.s) ona şu karşılığı verdi: «Bu ümmetin on iki tane yol gösterici imamı vardır ve bunlar Peygamberin soyundandırlar, Onlar aynı zamanda bendendirler. Peygamberimizin cennetteki menzili, en üstün ve en şerefli cennet olan “Adn” cennetidir. Bu menzilde onunla beraber kalanlar, onun soyundan gelen bu on iki imamdır. Bir de onların anneleri, neneleri, anneanneleri, çocukları kalırlar. Hiç kimse bu makamda onlara ortak olamaz.»

Kuleyni r.a, “el-Kafi”, 1/341-342, hadis 8

hadis 2 sened ile rivayet edilmiştir. Kuleyni’nin imam Cafer es-Sadık a.s’a olan 1-ci senedi sahih, Ebu Said el-hudri’ye olan 2-ci senedi ise zayıftır.

3-cü hadis: sahabe Cabir b. Abdullah el-Ensari r.a ve imam Bakır a.s’dan rivayet edilmiştir, Kuleyni “el-Kafi”de rivayet eder:



resimde gördüğünüz Kuleyni r.a’ın “el-Kafi” kitabıdır, işaretlediğim yerde şu ifadeler var:

محمد بن يحيى، عن محمد بن الحسين، عن ابن محبوب، عن أبي الجارود، عن أبي جعفر (عليه السلام) عن جابر بن عبدالله الانصاري قال: دخلت على فاطمة (عليها السلام) وبين يديها لوح فيه أسماء الاوصياء من ولدها، فعددت اثني عشر آخرهم القائم (عليه السلام)، ثلاثة منهم محمد وثلاثة منهم علي
Muhammed b. Yahya bana Muhammed b. Hüseyin’den, o ibni Mahbub’dan, o Ebul Carud’dan, o Ebu Cafer (imam Bakır a.s)‘dan, o da Cabir b. Abdullah el-Ensari’den anlattı, dedi ki: “Bir gün Fatıma s.a’nın evine gittiğimde, elinde bir levh olduğunu gördüm. Bu levhte vasilerin isimleri yazılıydı. On iki isim saydım, En sonuncusu Kaim (imam Mehdi a.s)‘dı. Üç tanesinin adı Muhammed, üç tanesinin adı da Ali’ydi“

Kuleyni r.a, “el-Kafi”, 1/342, hadis 9

hadisi Şeyh Saduk “Uyunu ahbar er-Rıza a.s”, 1/46-47, hadis 6-7‘de 2 sened ile rivayet etmiştir. hadisin tüm ravileri sika (güvenilir) ve isnadı muttasıldır. ravilerden Ebul Carud zeydiyye mezhebine mensuptur, bu yüzden hadis muvassak’tır.

4-cü hadis: imam Bakır a.s’dan rivayet edilmiştir, Kuleyni “el-Kafi”de rivayet eder:



resimde gördüğünüz Kuleyni r.a’ın “el-Kafi” kitabıdır, işaretlediğim yerde şu ifadeler var:

علي بن إبراهيم، عن أبيه. عن ابن أبي عمير، عن سعيد بن غزوان، عن أبي بصير، عن أبي جعفر (عليه السلام) قال: يكون تسعة أئمة بعد الحسين بن علي، تاسعهم قائمهم
Ali b. İbrahim bana babasından, o ibni Ebi Umeyr’den, o Ebu Basir’den, o da Ebu Cafer (imam Bakır a.s)‘dan anlattı, dedi ki: “Hüseyin b. Ali a.s’dan sonra dokuz imam gelecek ve bunların dokuzuncusu Kaim (Mehdi a.s)‘dır.”

Kuleyni r.a, “el-Kafi”, 1/342, hadis 15

hadisi Kuleyni’nin öğrencisi Numani “Gaybeti Numani”, sayfa 95, hadis 25‘de; Şeyh Saduk “Hisal”, sayfa 419, hadis 12‘de; Şeyh Tusi “Gaybeti Tusi”, sayfa 140, hadis 104‘de Kuleyni’den naklen rivayet etmiştir.

hadisin senedinde yer alan tüm raviler sika (güvenilir) ve isnadı muttasıldır. Şeyhul İslam Allame II Meclisi r.a “el-Kafi” şerhinde hadis hakkında diyor ki:

الحديث الخامس عشر: حسن كالصحيح
15-ci hadis: hasen, sahih gibi.

II Meclisi r.a, “Miratul Ukul”, 6/231

5-ci hadis: 2 imamdan, Hz. Bakır ve Hz. Sadık a.s’dan rivayet edilmiştir, Kuleyni “el-Kafi”de rivayet eder:



resimde gördüğünüz Kuleyni r.a’ın “el-Kafi” kitabıdır, işaretlediğim yerde şu ifadeler var:

محمد بن يحيى وأحمد بن محمد، عن محمد بن الحسين، عن أبي طالب، عن عثمان بن عيسى، عن سماعة بن مهران قال: كنت أنا وأبوبصير ومحمد بن عمران مولى أبي جعفر (عليه السلام) في منزله بمكة فقال: محمد بن عمران: سمعت أبا عبدالله (عليه السلام) يقول: نحن اثنا عشر محدثا فقال له: أبوبصير سمعت من أبي عبدالله (عليه السلام)؟ فحلفه مرة أو مرتين أنه سمعه؟ فقال أبوبصير: لكني سمعته من أبي جعفر (عليه السلام)
Muhammed b. Yahya ve Ahmed b. Muhammed bana Muhammed b. Hüseyin’den, o Ebu Talib’den, o Osman b. İsa’dan, o da Sema’e b. Mihran’dan anlattı, dedi ki: ben, Ebu Basir ve Ebu Cafer (imam Bakır a.s)‘ın azadlısı Muhammed b. İmran, Ebu Cafer’in Mekke’deki evinde bulunuyorduk. Muhammed b. İmran dedi ki: Ebu Abdullah (imam Cafer es-Sadık a.s)’ın şöyle dediğini duydum: “Biz, on iki muhaddesiz.” Ebu Basir ona dedi ki: “Sen bunu Ebu Abdullah’dan mı duydun?” O, bir veya iki kere yemin ederek, Ebu Abdullah’tan duyduğunu söyledi. Bunun üzerine Ebu Basir şöyle dedi: “Ama ben bu sözü Ebu Cafer (imam Bakır a.s)‘dan duydum.”

Kuleyni r.a, “el-Kafi”, 1/343, hadis 20

hadisi Şeyh Saduk r.a “Kemailddin”, 2/363, bab 33, hadis 6‘da ravi Osman b. İsa’ya kadar değişik bir sened ile ondan sonra ise “el-Kafi”nin senedi ile rivayet etmiştir. her iki kitapta hadisin raviler sika (güvenilir) ve isnadlar muttasıldır. Şeyh Vahid Behbehani r.a hadis hakkında diyor ki:

وفي الكافي والعيون والخصال في الصحيح
“el-Kafi”, “Uyun” ve “Hisal” kitaplarında sahih olarak rivayet edilmiştir.

Şeyh Vahid Behbehani r.a, “Talik ala minhacul Makal”, sayfa 240

ve Seyyid Ebul Kasım el-Hoi Şeyh Saduk’un senedi hakkında diyor ki:

ورواها بسند صحيح في كمال الدين
Saduk “Kemaliddin” kitabında sahih sened ile rivayet etmiştir.

Seyyid Ebul Kasım el-Hoi r.a, “Mucem ricalil hadis”, 21/87

6-cı hadis: 5 imamdan, Hz. Ali, Hz. Hüseyin, Hz. Seccad, Hz. Bakır ve Hz. Sadık a.s’dan rivayet edilmiştir, Saduk “Uyun” kitabında rivayet eder:



resimde gördüğünüz Şeyh Saduk r.a’ın “Uyunu ahbar er-Rıza a.s” adlı kitabıdır, işaretlediğim yerde şu ifadeler var:

حدثنا أحمد بن زياد بن جعفر الهمداني رضي الله عنه قال: حدثنا علي بن إبراهيم بن هاشم، عن أبيه، عن محمد بن أبي عمير، عن غياث بن إبراهيم، عن الصادق جعفر بن محمد، عن أبيه محمد بن علي، عن أبيه علي بن الحسين، عن أبيه الحسين بن علي عليهم السلام قال: سئل أمير المؤمنين صلوات الله عليه، عن معنى قول رسول الله صلى الله عليه وآله: إني مخلف فيكم الثقلين كتاب الله وعترتي من العترة فقال: أنا والحسن والحسين والائمة التسعة من ولد الحسينتاسعهم مهديهم وقائمهم، لا يفارقون كتاب الله ولا يفارقهم حتى يردوا على رسول الله صلى الله عليه وآله حوضه
bana Ahmed b. Ziyad b. Cafer el-Hemedani r.a anlattı, dedi ki: Ali b. İbrahim bana babasından, o Muhammed b. Ebu Umeyr’den, o Giyas b. İbrahim’den, o Cafer b. Muhammed es-Sadık’dan, o babası Muhammed b. Ali (imam Bakır)’dan, o babası Ali b. Hüseyin (imam Seccad)’dan, o da babası Hüseyin b. Ali (imam Hüseyin)’dan -selam üzerlerine olsun- şöyle rivayet etti: Emirelmüminin (imam Ali a.s)’dan Rasulullah s.a.a’ın “size iki emanet bırakıyorum Allah’ın kitabı ve İtretim Ehli Beytim” kavlindeki İtretin kimler olduğu soruldu. imam a.s dedi ki: “ben, Hasan, Hüseyin ve Hüseyinin soyundan dokuz imam, onların dokuzuncusu Mehdi ve Kaim’dir. Onlar Kevser havzı yanında Rasulullah s.a.a ile görüşünceyedek Allahın kitabından ayrılmazlar”

Şeyh Saduk r.a, “Uyunu ahbar er-Rıza a.s”, 1/60, hadis 25

hadisi yine Şeyh Saduk “Kemaliddin”, sayfa 240, hadis 64 ve “Meanil Ahbar”, sayfa 90, hadis 4’de aynı sened ile rivayet etmiştir.

imam Cafer es-Sadık a.s’a kadar hadisin senedinde yer alan tüm raviler sika (güvenilir) ve hadisin isnadı da muttasıldır. Şeyh Asif el-Muhsini bu hadis hakkında diyor ki:

و في معتبرة غياث بن إبراهيم، عن الصادق عليه السلام
Giyas b. İbrahim Sadık a.s’dan muteber olarak rivayet etmiştir.

Şeyh Asif el-Muhsini, “Muaşre Bihraul Envar”, 1/421

7-ci hadis: Rasulullah s.a.a ve imam Sadık a.s’dan rivayet edilmiştir. Numani “Gaybeti Numani” kitabında rivayet eder:



resimde gördüğünüz Sikatul islam (İslam’ın güvenci) Kuleyni’nin öğrencisi Şeyh Numani’nin “Gaybeti Numani” kitabıdır, işaretlediğim yerde şu ifadeler var:

أخبرنا محمد بن همام، قال: حدثنا أبي وعبد الله بن جعفر الحميري، قال: حدثنا أحمد بن هلال، قال: حدثنا محمد بن أبي عمير سنة أربع ومائتين، قال: حدثني سعيد بن غزوان، عن أبي بصير، عن أبي عبد الله، عن آبائه (عليهم السلام)، قال: ” قال رسول الله (صلى الله عليه وآله): إن الله عز وجل اختار من كل شئ شيئا، اختار من الأرض مكة، واختار من مكة المسجد، واختار من المسجد الموضع الذي فيه الكعبة، واختار من الأنعام إناثها، ومن الغنم الضأن، واختار من الأيام يوم الجمعة، واختار من الشهور شهر رمضان، ومن الليالي ليلة القدر، واختار من الناس بني هاشم، واختارني وعليا من بني هاشم، واختار مني ومن علي الحسن والحسين، وتكملة اثني عشر إماما من ولد الحسين تاسعهم باطنهم، وهو ظاهرهم، وهو أفضلهم، وهو قائمهم.
bana Muhammed b. Hümmam haber verdi, dedi ki: bana babam ve Abdullah b. Cafer el-Himyeri anlattı, dediler ki: bize Ahmed b. Hallal anlattı, dedi ki: bana Muhammed b. Ebu Umeyr anlattı, dedi ki: Said b. Gazvan bana Ebu Basir’den, o Ebu Abdullah (imam Cafer es-Sadık a.s)‘dan, o da atalarından a.s şöyle anlattı: Rasulullah s.a.a dedi ki: “Yüce Allah herşeyin içinden birşey seçti. Yeryüzünde Mekke’yi seçip üstün kıldı. Mekkede Mescid-ül Harâmi seçti. Mescidde ise Kâbe’nin bulunduğu yeri seçti. Hayvanlardan dişi olanı seçti, dört ayaklılardan ise koçu seçti. Günlerden Cuma’yı seçti. Aylardan ise Ramazan ayını seçti. Gecelerden ise Kadir gecesini seçti, insanlardan da Benî Haşim’i seçti. Benî Haşimden ise benimle Ali’yi seçti. Ben ve Ali’den Hasan ile Hüseyn’i seçti. ve bunları, Hüseyin’ın evlatlarından olan imamlarla onikiye tamamladı. Onların sonuncusu Kaim (imam Mehdi a.s)‘dır.“

وأخبرنا محمد بن همام ، ومحمد بن الحسن بن محمد بن جمهور ، عن الحسن بن محمد بن جمهور ، قال : حدثني أحمد بن هلال ، قال : حدثني محمد بن أبي عمير ، عن سعيد بن غزوان ، عن أبي عبد الله ( عليه السلام ) ، قال : قال رسول الله ( صلى الله عليه وآله ) : إن الله عز وجل اختارني ” ، الحديث
Muhammed b. Hümmam ve Muhammed b. Hasan b. Muhammed el-Cumhur bana Hasan b. Muhammed el-Cumhur’dan haber verdiler, dedi ki: Muhammed b. Ebu Umeyr bana Said b. Gazvan’dan, o Ebu Basir’den, o Ebu Abdullah (imam Cafer es-Sadık a.s)‘dan, o da atalarından a.s şöyle anlattı: Rasulullah s.a.a dedi ki: “yukarıdaki hadisi zikretti”

Numani r.a, “Gaybet”, sayfa 73-74, hadis 7

görldüğü gibi hadis 2 değişik sened ile rivayet edilmiştir. ilk sened de yer alan tüm raviler sika (güvenilir) ve isnad muttasıldır.

8-ci hadis: Rasulullah s.a.a ve sahabe selman Farisi r.a’dan rivayet edilmiştir, Saduk “Uyun” kitabında rivayet eder:



resimde gördüğünüz Şeyh Saduk r.a’ın “Uyunu ahbar er-Rıza a.s” adlı kitabıdır, işaretlediğim yerde şu ifadeler var:

حدثنا أبي رضي الله عنه قال حدثناسعد بن عبد الله بن أبي خلف قال حدثنا يعقوب بن يزيد عن حماد بن عيسى عن عبد اللهبن مسكان عن أبان بن خلف عن سليم بن قيس الهلالي عن سلمان الفارسي ره قال دخلت علىالنبي ( ص ) فإذا الحسين على فخذيه و هو يقبل عينيه و يلثم فاه و هو يقول أنت سيد بنسيد أنت إمام بن إمام أنت حجة بن حجة أبو حجج تسعة من صلبك تاسعهم قائمهم
bana babam r.a anlattı, dedi ki: bana Sad b. Abdullah anlattı, dedi ki: Yakub b. Yezid bana Hammad b. İsa’dan, o Abdullah b. Muskan’dan, o Eban b. Halef’ten, o Süleym b. Kays’tan, o da Selman-ı Farisi r.a’dan şöyle anlattı: Rasulullah s.a.a’in huzuruna gittim, Hüseyin a.s o hazretin dizlerinin üstündeydi. Rasulullah onun ağzından ve gözlerinden öpüyor ve şöyle diyordu: “Sen efendisin ve efendinin oğlusun. Sen imamsın ve imamın oğlusun, sen hüccetsin ve hüccetin oğlusun, sen soyundan gelecek dokuz hüccetin babasısın ve onların dokuzuncusu onların Kaim (imam Mehdi a.s)‘dır.”

Şeyh Saduk r.a, “Uyunu ahbar er-Rıza a.s”, 1/56, hadis 17

hadisin senedinde yer alan tüm raviler sika (güvenilir) ve isnadı muttasıldır. Şeyh Tebrizi r.a bu hadisi “risale fi nusus sahiha” adlı kitabında zikretmiştir, bkz: Şeyh Tebrizi r.a, “risale fi nusus sahiha”, sayfa 11

9-cu hadis: Rasulullah s.a.a, imam Ali, Hz. Hüseyin ve Hz. Seccad a.s’dan rivayet edilmiştir. Saduk r.a “Uyun”, “Emali” ve “Kemaliddin” kitaplarıda rivayet eder:



resimde gördüğünüz Şeyh Saduk r.a’ın “Uyunu ahbar er-Rıza a.s” adlı kitabıdır, işaretlediğim yerde şu ifadeler var:

حدثنا أحمد بن محمد بن يحيى العطار، قال: حدثنا أبي، عن محمد بن عبد الجبار، عن أبي أحمد محمد بن زياد الأزدي، عن أبان بن عثمان، عن ثابت بن دينار، عن سيد العابدين علي بن الحسين، عن سيد الشهداء الحسين بن علي، عن سيد الأوصياء أمير المؤمنين علي بن أبي طالب (عليهم السلام)، قال: قال رسول الله (صلى الله عليه وآله): الأئمة من بعدي اثنا عشر، أولهم أنت يا علي، وآخرهم القائم الذي يفتح الله تعالى ذكره على يديه مشارق الأرض ومغاربها
bana Ahmed b. Muhammed b. Yahya el-Attar anlattı, dedi ki: babam bana Muhammed b. Abdulcebbar’dan, o Ebu Ahmed Muhammed b. Ziyad el-Ezdi’den, o Eban b. Osman’dan, o Sabit b. Dinar’dan, o Abidlerin Seyyidi Ali b. Hüseyin (imam Seccad a.s)‘dan, o Şehidlerin Seyyidi Hüseyin b. Ali (imam Hüseyin a.s)‘dan, o da Vasilerin Seyyidi Ali b. Ebu Talib a.s’dan alattı, dedi ki: Rasulullah s.a.a dedi ki: “benden sonra imamlar 12′dir, onların ilki sensin ya Ali ve sonuncuları da Kaim’dir ki, Allah Teala onun eliyle yeryüzünün doğusunu ve batısını fethedecektir.”

Şeyh Saduk r.a, “Uyunu ahbar er-Rıza a.s”, 1/66-67, hadis 34

hadisi Şeyh Saduk r.a “Kemaliddin”, sayfa 282, hadis 35 ve “Emali”, sayfa 172-173, hadis 175‘de aynı sened ile rivayet etmiştir. tüm raviler sika (güvenilir) ve isnad muttasıldır.

velhamdulillahi Rabbil alemin.

MƏNBƏ

Muxtar ibni Əbi Übeydə. Səqif qəbiləsindəndir, künyəsi Əbu İshaq, ləqəbi Keysandır. (Keysan huşyar və ayıq şəxs mənasınadır.)[1]
Əli (əleyhis-salam)-ın köməkçilərindən olan Əsbəğ ibni Nubatə deyir: “Keys (Keysan) ləqəbini Əli (əleyhis-salam) Muxtara vermişdir.”[2]
O, ədəb-ərkanı və əxlaqi fəzilətləri Əhli-beyt (əleyhimus-salam) məktəbindən öyrənmişdi. Cavanlığının əvvəllərində öz atası və əmisi ilə birlikdə (Əli (əleyhis-salam)-ın qoşununda) İran ordusu ilə müharibə aparmaq üçün İraqa gəlmişdi. O həzrətin şəhadətindən azacıq qabaq Bəsrəyə gəlmiş və orada məskunlaşmışdı.[3]
Əllamə Məclisi (rəhmətullahi əleyh) buyurur: “Muxtar Əhli-beytin fəzilətlərini bəyan edir, imam Əli, imam Həsən və imam Hüseyn (əleyhimus-salam)-ın əxlaqi səciyyə və fəzilətlərini camaat arasında yayır və inanırdı ki, Əhli-beyt Peyğəmbər (səlləllahu əleyhi və alih)-dən sonra imamət və hakimiyyət üçün hamıdan irəli və ləyaqətlidir. Habelə, Peyğəmbər Əhli-beytinə baş verən çətinliklərdən narahatlıq hissi keçirirdi.”[4]
Muxtarın şəxsiyyəti ilə əlaqədar hədis kitablarında gələn rəvayətlər iki qisimdir: bəziləri onu tərifləyir, bəzi rəvayətlər isə onu məzəmmət edir.
a) Muxtarın mədh və tərifində olan hədislər
Hədis kitablarında Muxtarın tərifi ilə əlaqədar nəql olunan hədislər çoxdur. Amma ixtisara riayət etmək üçün onlardan üçünü qeyd edirik:
1. İmam Sadiq (əleyhis-salam) buyurur: “Muxtar imam Hüseyn (əleyhis-salam)-ın qatillərinin kəsik başlarını bizim xanədanımıza göndərdikdən sonra Haşimi qadınları başlarını darayıb, həna qoymağa başladılar.”[5]
Ayətullah Xoi (rəhmətullah əleyh) bu rəvayəti səhih hesab edir.[6] Bu rəvayət Muxtarın gördüyü əməlləri dəstəkləyən bir nişanədir.
2. “Muxtara nalayıq sözlər deməyin, çünki o bizim qatillərimizi öldürüb intiqamımızı aldı, çətin şəraitlərdə müəyyən miqdarda mal-dövləti bizim aramızda bölüşdürdü, dul qadınlarımızın (iqtisadi) vəziyyətini sahmana saldı.”[7]
3. Bir rəvayətdə deyilir ki, Übeydullah ibni Ziyad və Ömər Sədin kəsik başını imam Səccad (əleyhis-salam)-ın yanına gətirdikləri zaman səcdəyə düşdü və Allaha həmd-səna etdikdən sonra buyurdu: جَزىَ اللهُ المُختارَ خَیراً “Allah Muxtara xeyir əvəzi versin!”[8]
b)Muxtarın məzəmmətinə dəlalət edən hədislər
Burada nümunə üçün üç rəvayəti qeyd edirik:
1. İmam Sadiq (əleyhis-salam) buyurur: “Muxtar imam Səccad (əleyhis-salam)-ın adından yalan danışırdı.”[9]
2. Bir rəvayətdə də deyilir ki, Muxtar imam Zeynul-abidin (əleyhis-salam) üçün 20 min dinar (qızıl pul) göndərdi. Həzrət onu qəbul edərək xarab olmuş mənzillərin abadlaşdırılmasına sərf etdi. Digər dəfə qırx min dinar pulu imam Səccad (əleyhis-salam)-a göndərdi. Amma bu dəfə onun hədiyyəsini qəbul etmədi.[10] Və başqa bir rəvayətə görə buyurdu: فَإِنِّی لَا أَقْبَلُ هَدَایا الْکَذَّابِین “Mən yalan danışanların hədiyyəsini qəbul etmirəm!”[11]
3. Muxtara vurulan digər bir tənə bundan ibarətdir: O, Məhəmməd ibni Hənəfiyyənin imamətinə inanır və camaatı ona doğru dəvət edirdi. Bu məsələ ilə əlaqədar “keysaniyyə” firqəsi yaranmışdır.[12]
Muxtar alimlərin nəzərindən
Hədis və rical alimlərinin çoxu Muxtarla əlaqədar rəvayətlərlə qarşılaşan zaman onun tərifində olan rəvayətlərə üstünlük vermiş, bunun müqabilində olan rəvayətlərlə əlaqədar müxtəlif izahlar və nəzəriyyələr irəli sürmüşlər. O cümlədən:
a) Muxtarın məzəmmətində deyilən rəvayətlər sənəd baxımından son dərəcə zəifdir.[13] Kəşşi bu barədə buyurur: “Belə nəzərə çarpır ki, bu rəvayətlər sünnülər tərəfindən quraşdırılan saxta rəvayətlərdir.”[14]
b)Ehtimal verilir ki, bu kimi hədislər təqiyyə üzündən, eləcə də imamların və ümumi şəkildə Bəni-Haşimin zalım hakimlərin şərindən amanda qalması məqsədi ilə onların (imamların) tərəfindən deyilmiş olsun.[15]
c) Bir hədisdə deyilir ki, Muxtar imam Səccad (əleyhis-salam) və onun ailəsi üçün iki dəfə hədiyyə göndərdi. Yalnız ikinci dəfə həzrət hədiyyələri qəbul etmədi. Səbəbi də Muxtarın yalançılıqda müttəhim olunması kimi bəyan edilir. Bu məsələ çox zəif nəzərə çarpır. Çünki əgər hədiyyələrin qəbul edilməməsinin səbəbi onun yalan danışması olsaydı, birinci dəfədə də qəbul edilməməli idi.[16]
d) Keysaniyyə firqəsinin yaranmasını Muxtara aid edən rəvayətlərdə Muxtarın yalançı olması iddia edilir. Rical alimlərinin nəzərinə görə bu, sünnü alimlərinin ona vurduğu töhmətlərdən başqa bir şey deyildir. Çünki Məhəmməd ibni Hənəfiyyə heç vaxt imamət iddiası etməmişdi ki, Muxtar da camaatı ona doğru çağırmış olsun. Bundan əlavə, keysaniyyə firqəsi Məhəmməd ibni Hənəfiyyənin vəfatından sonra formalaşmışdır.[17]

Muxtarın əqidəsi

Alimlərdən bəziləri də Muxtarı düzgün və səhih əqidəyə sahib olduğunu qəbul etməmiş və bu məsələni iki rəvayətə istinadən demişlər ki, onları qeyd edirik:
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ لِی: "یجُوزُ النَّبِی(ص) الصِّرَاطَ یتْلُوهُ عَلِی وَ یتْلُو عَلِیاً الْحَسَنُ وَ یتْلُو الْحَسَنَ الْحُسَینُ فَإِذَا تَوَسَّطُوهُ نَادَى الْمُخْتَارُ الْحُسَینَ(ع) :یا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(ع) إِنِّی طَلَبْتُ بِثَارِکَ فَیقُولُ النَّبِی(ص) لِلْحُسَینِ(ع) :أَجِبْهُ؛ فَینْقَضُّ الْحُسَینُ(ع) فِی النَّارِ کَأَنَّهُ عُقَابٌ کَاسِرٌ فَیخْرِجُ الْمُخْتَارَ حُمَمَةً وَ لَوْ شُقَّ عَنْ قَلْبِهِ لَوُجِدَ حُبُّهُمَا فِی قَلْبِهِ
1. İmam Sadiq (əleyhis-salam) buyurur: Peyğəmbər-Əkrəm (səlləllahu əleyhi və alih) Sirat körpüsündən keçir, onun arxasınca Həzrət Əli, sonra İmam Həsən, daha sonra imam Hüseyn. Onlar Sirat körpüsünün ortasına çatan zaman (cəhənnəm əzabında olan) Muxtar nida edib deyir: “Ey Əba Əbdillah! Axı mən sənin intiqamını almışdım?!” Peyğəmbər buyurur: “Ey Hüseyn, ona cavab ver!” Sonra imam Hüseyn şahin quşu kimi Muxtara cəhənnəmin atəşindən nicat verir. Əgər Muxtarın qəlbi yarılsaydı, əvvəldəki iki xəlifəyə qarşı məhəbbət onun qəlbində görünəndi.”[18]
2. Bu məzmuna yaxın olan başqa bir rəvayət imam Sadiq (əleyhis-salam)-dan nəql olunur. Rəvayətin axırında ravi imamdan soruşur: “Nə üçün Muxtar gördüyü bu qədər xidmətlərlə belə cəhənnəm odunda giriftar olub?!” İmam cavabında buyurur: “Çünki Muxtarın sinəsi əvvəldəki iki xəlifənin məhəbbəti ilə dolmuşdu...” Sonra imam and içib buyurur: “Əgər Cəbrəilin və Mikailin də qəlbində bu iksinə qarşı zərrə qədər məhəbbət olsaydı, Allah-taala onları üzü üstə cəhənnəm oduna atardı!”[19]
Əllamə Məclisi (rəhmətullahi əleyh) bu rəvayəti Muxtarı tərifləyən və onun məzəmmətinə dəlalət edən sair rəvayətlər arasında müştərək cəhət hesab edir və deyir: “Əvvəlki əqidəsinə görə cəhənnəm əhli olmuş, lakin münasib rəftar və əməllərinə görə axırda İmam Hüseyn (əleyhis-salam)-ın vasitəsi ilə ilahi əzabdan nicat tapmışdır.”[20]
Amma Ayətullah Xoi (rəhmətullah əleyh) bu iki rəvayətin sənədini zəif bilmiş və Muxtarın əqidəsini səhih hesab etmişdir.[21]
Muxtar və imam Hüseyn (əleyhis-salam)-ın qiyamı
Muxtar Səqəfi Aşura qiyamdan əvvəl imam Hüseyn (əleyhis-salam)-ın Kufədəki səfiri Müslim ibni Əqili himayə etdiyinə görə (Müslimin şəhadətindən sonra) İbni Ziyadın göstərişi ilə həbs olundu və Kərbəla qiyamının axırına qədər Kufədə zindanda qaldı.[22] Buna görə də Kərbəlada iştirak edə bilmədi ki, imam Hüseyni müdafiə etmiş olsun.


________________________________________
[1] Məclisi, Məhəmməd Baqir, "Biharul-ənvar", 45-ci cild, səh. 345, “Vəfa” müəssisəsi, Beyrut, 1404-ci h.q ili; Firuzabadi, Məhəmməd ibni Yəqub, “Qamusul-mühit”, 1-ci cild, səh. 257, Beyrut, “Daru ehyait-turasil-ərəbi”, 1991-ci miladi il
[2] Kəşşi, “Ər-rical”, səh. 127, Tehran, 1348-ci şəmsi il; "Biharul-ənvar", 45-ci cild, səh. 344
[3] Musəvi Muqərrəm, Əbdür-Rəzzaq, “Məqtəlul-Huseyn (əleyhis-salam)”, “Darus-siqafə”, 2-ci çap, 1411-ci il; Zərkəli, Xeyruddin, “Əl-ə`lam”, 8-ci cild, səh. 70, 1-ci çap, Beyrut, “Darul-elm lil-məllain”
[4] “Biharul-ənvar”, 45-ci cild, səh. 352
[5] “Biharul-ənvar", 45-ci cild, səh. 386; “Rical”, Kəşşi, səh. 127
[6] Xoi, Əbul-Qasim, “Möcəmur-rical”, 18-ci cild, səh. 94, Qum, 1410-cu h.q ili
[7] “Biharul-ənvar", 45-ci cild, səh. 343, “Rical”, Kəşşi, səh. 125
[8] “Rical”, Kəşşi, səh. 127
[9] "Biharul-ənvar", 45-ci cild, səh. 343
[10] “Rical”, Kəşşi, səh. 128
[11] Yenə orada, səh. 126
[12] Hilli, İbni Davud, “Rical”, səh. 514, Tehran, 1383-cü şəmsi il
[13] “Möcəmur-rical”, 18-ci cild, səh. 97
[14] “Rical”, İbni Davud, səh. 514. Bu məsələ Kəşşinin “Rical” kitabında yoxdur. Bəlkə də İbni Davudun əlində olan nüsxədə mövcud olmuşdur.
[15] “Möcəmur-rical”, 18-ci cild, səh. 100
[16] “Rical”, İbni Davud, səh. 514
[17] “Möcəmur-rical”, 18-ci cild, səh. 101
[18] Şeyx Tusi, “Təhzibul-əhkam”, 1-ci cild, səh. 467, hədis 1528, Tehran, 1365-ci hicri şəmsi ili
[19] “Biharul-ənvar", 45-ci cild, səh. 340; “Müstətrəfatus-Sərair”, səh. 567
[20] “Biharul-ənvar", 45-ci cild, səh. 345, hədis 5
[21] “Möcəmur-rical”, 18-ci cild, səh. 100
[22] Məclisi, Məhəmməd Baqir, "Biharul-ənvar", 45-ci cild, səh. 353, “Vəfa” müəssisəsi, Beyrut, 1404-cü il; Kərəmi, Əli, “Dər sugi Əmiri azadi – guyatərin tarixi Kərbəla”, səh. 398, “Haziq” nəşriyyatı, Qum, birinci çap, 1380-ci şəmsi il; İbni Həcər Əsqəlani, Əhməd ibni Əli, “Əl-isabə fi təmyizis-səhabə”, Adil Əhməd Əbdül-Mövcud və Əli Məhəmməd Müəvvəzin tədqiqatı ilə, 6-cı cild, səh. 250, Beyrut, “Darul-kutubil-elmiyyə”, 1-ci çap, 1415-ci hicri qəməri il; Təbəri, Əbu Cəfər Məhəmməd ibni Cərir, “Tarixi Təbəri”, Məhəmməd Əbul-Fəzl İbrahimin tədqiqi ilə, 5-ci cild, səh. 571, “Darut-turas”, Beyrut, 2-ci çap, 1387-ci hicri qəməri ili.

MƏNBƏ

"Rəsulullah (s) buyurdu : İmamınız aranızda olduğu halda Məryəm oğlu (İsa əleyhissəlam ) nazil olan vaxt halınız necə olacaq ?"

Buxari, "Səhihi Buxari" , (39.) Kitabul Ənbiya , (51.) İsa ibn Məryəm (ə)-ın enməsi babı , hədis 119 (3265)


"Rəsulullah (s) : Ümmətimdən hər zaman Qiyamət gününə qədər haqq yolunda vuruşan bir dəstə olacaqdır. İsa ibn Məryəm enəcək və müsəlmanların əmiri ona deyəcək: “namazımızı qıldır” O (İsa) deyəcək: “Xeyr. Sizlərdən bəziniz digərlərinə əmirdir. Bununla Allah bu ümməti üstün etmişdir."

Müslim, "Səhihi Muslim" , c.1, (1.) Kitabul-İman , (71.) İsa ibn Məryəmin peyğəmbərimiz Məhəməmməd (s)-in şəriəti ilə hökm edərək enməsinin bəyanı babı, hədis 156

Yüklədim. Allah razı olsun ! Ümumiyyətlə bir şey deyim sünni alimlərnən bu məzhəbə inanan adi sünni insanların fikirinin üst-üstə düşməməsi onların çox kitab oxumamasının nəticəsidir. Oxuyanda da "Rafizi", "Nüsayri", "Şiə kafir" nə bilim belə-belə gic-gic mənbəsi kasıb olan kitablar oxuyurlar. (Əlbəttə ki müəyyən bir qismi).

Es salamu aleykum. 3munafiqin (ebumekr omer osman) Mesumlar e.s.terefinden lenetlenmesi haqda bizim menbelerde hedis var? Bilen qardawlar cavablandirsin.

Salam aleykum qardaş. Sənin verdiyin sualın cavabına yaxın bir cavab tapdım. Onu qoyuram.

BİSMİLLAHİR RAHMANİR RAHİM
HAMD OLSUN ALEMLERİN RABBİNE
VE SELAM OLSUN MEVLAMIZ MUHAMMEDE VE TERTEMİZ EHLİ BEYTİNE

budan sonra… başta Nebi s.a.a’in vasisi imam Ali a.s olmak üzere hidayet imamlarının Kureyş kralları hakkındaki görüşlerini belgeli bir şekilde, sahih senedler ile ortaya koymaya devam ediyoruz. Bu çalışmamızda inşaAllah hidayet imamlarından imam Bakır a.s’ın ilk iki Kureyş kralı hakkındaki beyanıı sizlere aktaracağız.

Şii ve sünnilerin güvenilirliği hususunda ittifak etmiş oldukları Sikatul İslam (İslam’ın güvenci) Şeyh Kuleyni r.a Ehli Beyt a.s mektebinin ilim hazinesi olan “el-Kafi”de şöyle rivayet etmektedir:

محمد بن يحيى، عن أحمد بن محمد، عن الحسن بن محبوب، عن هشام بن سالم، عن زرارة قال: قلت لابي جعفر (عليه السلام): أخبرني عن معرفة الامام منكم واجبة على جميع الخلق؟ فقال: إن الله عزوجل بعث محمدا (صلى الله عليه وآله) إلى الناس أجمعين رسولا و حجة لله على جميع خلقه في أرضه، فمن آمن بالله وبمحمد رسول الله واتبعه وصدقه فإن معرفة الامام منا واجبة عليه، ومن لم يؤمن بالله وبرسوله ولم يتبعه ولم يصدقه ويعرف حقهما فكيف يجب عليه معرفة الامام وهو لا يؤمن بالله ورسوله ويعرف حقهما؟! قال: قلت: فما تقول فيمن يؤمن بالله ورسوله ويصدق رسوله في جميع ما أنزل الله، يجب على اولئك حق معرفتكم؟ قال: نعم أليس هؤلاء يعرفون فلانا وفلانا قلت: بلى، قال: أترى أن الله هو الذي أوقع في قلوبهم معرفة هؤلاء؟ والله ما أوقع ذلك في قلوبهم إلا الشيطان، لا والله ما ألهم المؤمنين حقنا إلا اله عزوجل
…Zurare şöyle rivayet etmiştir: Ebu Cafer (imam Bakır a.s)‘a dedim ki: Siz Ehl-i Beyt’ten olan imamı tanımanın bütün kullara vacip olup olmadığını, bana haber ver. Buyurdu ki: «Allah Azze ve Celle, Muhammed s.a.a’yi bütün insanlara Resul ve yeryüzündeki bütün kullara bir hüccet olarak göndermiştir. Allah’a ve Allah’ın Resulü Muhammed’e iman eden, ona tabi olan ve onu tasdik edenlerin, biz Ehl-i Beyt imamlarını tanıması da zorunludur. Allah’a ve Resulüne inanmayan, Resule tabi olmayan, onu tasdik etmeyen, Allah ve Resulünün haklarını bilmeyen bir kimseye, imamı tanımak nasıl zorunlu olabilir ki? Her şeyden önce Allah’ı ve Resulünü tanımıyor, onların üzerindeki haklarını bilmiyor.» Dedim ki: Allah’a ve Resulüne inanan, Resule inen bütün vahiyleri tasdik eden kimsenin siz Ehl-i Beyt imamlarını tanıması zorunlu mudur? Dedi ki: «Evet.» sonra şöyle dedi. «Acaba işte şunlar, falan (Ebu Bekir)’i ve falan (Ömer)’i tanımıyorlar mı?» dedim ki: “Evet tanıyorlar.” Dedi ki: «Sence onları tanıma duygusunu içlerine Allah mı ilham etti? Hayır, Allah’a yemin ederim ki şeytandan başkası bu duyguyu onların yüreklerine ilham etmedi. Hayır, Allah’a yemin ederim ki, biz Ehl-i Beyt’in hakkını Allah’tan başkası, mü’minlerin kalplerine ilham etmez.»

Kuleyni r.a, “el-Kafi”, 1/180-181, hadis 3

hadisimizin tüm ravileri güvenilir ve isnadı muttasıldır. inşaAllah şimdi hadisin senedinde yer alan raviler hakkında rical kitaplarından bilgi vereceğiz:

Muhammed b. Yahya r.a (محمد بن يحيى): hadisimizin ilk ravisi ve Kuleyni r.a’ın şeyhlerindendir. Necaşi r.a onun biografisinde şu bilgileri vermektedir:

محمد بن يحيى أبو جعفر العطار القمي ، شيخ أصحابنا في زمانه ، ثقة ، عين ، كثير الحديث
Muhammed b. Yahya, Ebu Cafer el-Attar el-Kummi, kendi zamanında ashabımızın şeyhi, sika (güvenilir), seçkin, çok hadis duyup rivayet edendir.

Necaşi r.a, “Rical”, sayfa 353, 946-cı ravi

Ahmed b. Muhammed r.a (أحمد بن محمد): hadisimizin ikinci ravisi ve iki imamın Hz. Cevad ve Hz. Hadi a.s’ın ashabındandır, “Ricali Berki” adı ile meşhur olan rical ve “Mehasin” adlı hadis kitabının müellifidir. Her iki kitabı bize ulaşmıştır, Necaşi r.a onun hakkında diyor ki:

أحمد بن محمد بن خالد بن عبد الرحمن بن محمد بن علي البرقي أبو جعفر أصله كوفي
Ahmed b. Muhammed b. Halid b. Abdurrahman b. Muhammed b. Ali el-Berki, Ebu Cafer, aslen Kufeli’dir.

وكان ثقة في نفسه
güvenilirdir.

Necaşi r.a, “Rical”, sayfa 76, 182-ci ravi

Hasan b. Mahbub r.a (الحسن بن محبوب): hadisimizin üçüncü ravisi ve iki imamın Hz. Kazım ve Hz. Rıza a.s’ın ashabındandır, güvenilir bir ravidir. Şeyh Tusi r.a onun hakkında diyor ki:

الحسن بن محبوب السراد، ويقال له: الزراد، ويكنى أبا علي، مولى بجيلة، كوفي، ثقة
Hasan b. Mahbub es-Serrad, ez-Zerrad da denilmiştir. künyesi Ebu Ali’dir, Kufeli, sika (güvenilir)‘dir.

Şeyh Tusi r.a, “Fihrist”, sayfa 96, 162-ci ravi

Hişam b. Salim r.a (هشام بن سالم): hadisimizin dördüncü ravisi ve iki imamın Hz. Sadık ve Hz. Kazım a.s’ın ashabındandır, Necaşi r.a onun hakkında diyor ki:

هشام بن سالم الجواليقي مولى بشر بن مروان أبو الحكم ، كان من سبي الجوزجان ، روى عن أبي عبد الله وأبي الحسن عليهما السلام ، ثقة ثقة
Hişam b. Salim el-Cevaliki, Bişr b. Mervanın mevalisi, Ebu Hakem, Ebu Abdullah (imam Sadık a.s) ve Ebul Hasan (imam Kazım a.s)‘dan rivayet etmiştir, sika (güvenilir)‘dir.

Necaşi r.a, “Rical”, sayfa 434, 1165-ci ravi

Zürare r.a (زرارة): hadisimizin beşinci ravisi ve iki imamın Hz. Bakır ve Hz. Sadık a.s’ın ashabındandır. Necaşi r.a onun hakkında diyor ki:

زرارة بن أعين بن سنسن
Zürare b. Ayun b. Sensen

شيخ أصحابنا في زمانه ومتقدمهم
kendi zamanında mutekaddim ashabımızın Şeyhidir.

Necaşi r.a, “Rical”, sayfa 175, 463-cü ravi

mənbə : Velayet