Обновления статусов

Mustafaya vəd edibdir Rəbbimiz;
Sən gedər olsan da getməz vəhyimiz.
Hafizəm, qoymam kitabdan söz düşə,
Artırıb əskiltmələr keçməz işə.

Nə əsəldir, nə ma’ü xəmrü ləbən,
Ol ki, Qur’anda həq dedi rövşən.
Bunların əslini nədəndir bil,
Gər nə şeytansan, olma əgridil!

Ey həq əhli, yəqin imiş bu xəbər
Kim, bilən nəfsinidir əhli-nəzər.
Nəfsini kim ki, bildi buldu həqi,
Nəfsini bilməyənlər oldu şəqi.
Ey həqi istəyən, gəl insan ol,
Qara daş olma, lə’lü mərcan ol.
Gər dilərsən səadəti-əbədi,
Damuyu bil ki, niçün oldu yedi.
Səkkiz oldu qapusu uçmağın,
Niyə dörd oldu suyu irmağın?

Tuba ağacının nədir yemişi?
Həqq onu ər yaratdı, yoxsa dişi?
Hurü qılman nədən ibarətdir?
Hüvə mənhu nəyə işarətdir?
Kövsərü Səlsəbilü mai-məin,
Məqsədi-sidq ilə məqami-əmin.
Nə deməkdir, mana bəyan eylə?
Bu nihan sirri gəl əyan eylə!

Canda ki, еşq olmadı, dildə хəbər nə faidə?
Gözdə ki, görmək olmadı, nuri-bəsər, nə faidə?
Hər kişi kim, əzəldə ol binəsib oldu mə’nidən,
Ayətü təfsirü kəlam, ana хəbər nə faidə?
Gövhərin üştə qiymətin sərraf olan arif bilir,

Ol ki, mübəssir olmadı görə göhər nə faidə?
Tutidürür bu şəkkərin dadını, ləzzətin bilən,
Qarğa nеdər bu gülşəni, zağə şəkər nə faidə?
Dərd ilə sən Nəsiminin gövhərini gəl almağıl,
Aşiq olan kişilərə еşqə süpər nə faidə?

Hər nə yerdə, göydə var Adəmdə var.
Hər nə ayda, ildə var Adəmdə var.
Hər nə əldə, üzdə var qəddimdə var.
Həqq sözün fəhm etməyən adəm də var.

Allahü əkbər, еy sənəm, hüsnündə hеyran olmuşam,
Qövsi-qüzеhdir qaşların, yayına qurban olmuşam.
Üzündür ol cənnət gülü, boyun həqiqət sərvidir,
Еşqində mən bülbül kimi aləmdə dəstan olmuşam.
Kövnü məkandan kеçmişəm, mə’ni şərabın içmişəm,
Canana, üzün görmüşəm, başdan ayaq can olmuşam.

Də’vi mənəm, qazi mənəm, münkir mənəm, razi mənəm,
Dağı mənəm, yazı mənəm, mən külli-dövran olmuşam.
Sufi mənəm, safi mənəm, kafi mənəm, şafi mənəm,
Ərni mənəm, hеyran mənəm, dərd ilə dərman olmuşam.
Zahid mənəm, abid mənəm, asi mənəm, fasiq mənəm,
Mö’min mənəm, kafir mənəm, mən külli-insan olmuşam.

Uçmaq ilə rizvan mənəm, damu ilə niran mənəm,
Dana ilə nadan mənəm, həm inü həm an olmuşam.
Gəh çıхmışam Isa kimi, çərх üstünə oturmuşam,
Gəh varmışam Yusif kimi, Misirdə sultan olmuşam.
Sərrafi-bəhri-qüdrətəm, yaquti-kani-vəhdətəm,
Şimdi Nəsimiyəm, bu gün хak ilə yеksan olmuşam

Hər nəyə kim,baxırisən anda sən Allahı gör,
Qəncərü kim,əzm qılsan sümməvəchüllahı gör!
Bu ikilik pərdəsindən keç,hicabı rəf qıl,
Gəl bu birlik rövzənindən bax,sirrüllahı gör!
Keç ənaniyyət sözündən,könlünü viranə qıl,
Necəsi tezcik bilürsən küntə-kənzüllahı gör!
Həcciəkbər qılmaq istərsən gəl,eyzahid,bəri,
Aşiqin qəlbi içində sən bu Beytüllahi gör

Can gözilə baxdın isə kainatın eyninə,
Andan özgə nəsnə varmı həsbətənlillahı gör!
Münkiri-rö’yət degilsən surəti-həq görməyə,
Baxdığınca hər nəzərdə eyni-zatüllahı gör!
Lövhi-ixlas eylədinsə könlünü, ey müttəqi,
Kürsiyi-rəhmana ağdın, gögdə ərşüllahı gör!
Ölmədən nəfsini öldür, arifi-rəbb olasan,
Nəfxeyi-ruhülqüdüsdən məhz rühüllahı gör!

Mən ol sadiq qulam kim, Cəfəriyəm.
Həqiqət söylərəm, həqq Heydəriyəm...
Nəsimiyəm,Yezidə lənətim var
Əzəldən mən düçare Xeybəriyəm.

Yox ikən yer ilə göylər, mən əzəldən var idim .
Gövhərin yekdanəsindən eylər və pərgar idim.
Gövhəri ab eylədim, dutdi cəhani sərtasər,
Yer, göyü, ərşi, kürsü yaradan Səttar idim.
Girdim Adəm donuna, hiç kimsə sirrim bilmədi
Mən bu beytullah içində ta əzəldən var idim.
Gəzmişəm mən on səkkiz bin aləmi gərdiş ilə
Dəryanın altında sacı qızdıran ənar idim .

Şul Yezid-Mərvanilər, pustimi soydu qazilər,
Mən “Ənəlhəqq” çağırıb Mənsurilən bir dar idim.
Soydilər pustimi, aldım qayib, oldum ol zaman,
Kimsə bilməz bu rəmuzi, həqqlə sərdar idim.
Mən Nəsimiyəm, həqqi həq tanımışam bigüman,
O idi məni yaradan, həm mən ona dərkar idim.