Любимые стихи

Fidan, Eli Kerimin sheiri cox xoshuma geldi.

Bu da menim coooox sevdiyim sheir.

Azerbaycan

Konlum qushu qanad chalmaz sensiz bir an , Azerbaycan,
Xosh gunlerin getmir mudam xeyalimdan Azerbaycan.

Senden uzaq dushsem de men, eshqin ile yashayiram,
Yaralanmish qelbim kimi, qelbi viran Azerbaycan…

BUTUN DUNYA BILIR SENIN QUDRETINLE , DOBLETINLE
ABAD OLUB, AZAD OLUB mulki- Iran, AZERBAYCAN!

Veten eshqi mektebinde can vermeyi oyrenmishik,
Ustadimiz deyib hechdir vetensiz can, Azerbaycan!

Qurtarmaqchun zalimlerin elinden Rey shumshadini,
Oz shumshadin bashdan-basha olub al qan, Azerbaycan!

Yareb, nadir bir bu be qeder urekleri qan etmetin,
Qolubagli qalacaqdir ne vaztacan Azerbaycan?!

IGIDLERIN Iran UCHUN SHEHID OLUB, EVEZINDE
Derd almisan, qem almisan sen Irandan, Azerbaycan!

OVLADLARIN NE VAXTADEK TERKI-VETEN OLACAQDIR?
EL-ELE VER USYAN ELE, OYAN, OYAN, AZERBAYCAN!

Besdir feraq odlarindan kul elendi bashimiza,
Dur ayaga! Ya azad ol, ya tamam yan, Azerbaycan!

Shehriyarin ureyi de seninki tek yaralidir,
Azadliqdir mene melhem, sene derman Azerbaycan!
Mehemmedhuseyn Shehriyar.

Dini saytların birində,hicab barədə gozəl bir şerlə rastlaşdım.
Yazarı tanınmış biri deyil,adi oxucudur,amma çox gözəl yazıb.

HİCAB

Bağışlayan və Mehriban Allahın adı ilə
Yazıram şerimi ulu kitabdan
Uludan dost olub ana-bacıya
Hörmətlə geyilmiş ulu hicabdan
Müqəddəs tanrımız Adəm önünə
Göndərdi hicabda Həvva ananı
Məhrəm naməhrəmin gərək gözünə
Hicabsız çıxmasın Allah xətrinə
Hicabın çox böyük dəyəri vardır
Onu anlayanlar çox bəxtiyardır
Şeytana aldanıb atan hicabı
Bilsin sorulacaq ondan hesabı
Nə pis bir mühiti yaşayırıq biz
İnsanlar zay olub çıxıb yolundan
Bakı şəhərinin lap mərkəzində
Qadın heykəl can qurtarıb hicabdan
Ey ana-bacılar sizə sözüm var
Baxıb o heykələ aldanmayasız
Bilin bu şerimin bir mənası var
Oxşamır qadına qadın hicabsız

Şahin Mustafayev,
“Dəyərlər”in oxucusu

İKİ KOR

Bir kor tanıyıram, gözü korsa da, özü kor deyil.
Bəzən qəm odunda qovrulursa da,
Ağlına, hissinə o nankor deyil.
Gecəli-gündüzlü yazır, oxuyur,
Ağlının gözüylə o görür, duyur.

Ancaq... biri də var... kor deyilsə də,
gözü görməyir.

Dostu göz önündə öldürülsə də,
görmədim deyir...
Yaxşıya ortaqdır, yamanı görmür,
O, saata baxır, zamanı görmür.
Fikrini, hissini ucadan deməz,
bəzən gördüyünü görmək istəməz.
Gözləri görməyən kor deyil hələ,
Görmək istəməyən kordur, deyərdim.
Belə müqəvvaya, belə cahilə
Həyatın özü də gordur, deyərdim.

B. Vahabzadə

bismillah! Əlhəmdülilləh
İlk öncə adminə təşəkkürlər nəhayət ki, ədəbiyyat bölməsi açıldı.
Və mən bütün bu bölməni gözləyənləri, bu münaibətlə təbrik edirəm.
O ki qaldı mövzuya, mənim ən çox sevdiyim şeiri demək olar ki, bütün Azərbaycan bilir.

Məndə sığar iki cahan, mən bu cahanə sığmazam,
Gövhəri laməkan mənəm, kövnü məkanə sığmazam.

Ərşlə fərşu kafü nun məndə bulundu cümlə çün,
Kəs sözunüvü əbsəm ol, şərhu bəyanə sığmazam.

Kövnü məkandır ayətim, zati dürür bidayətim,
Sən bu nişanla bil məni, bil ki, nişanə sığmazam.

Kimsə gümanə zənn ilə olmadı həqq ilə biliş,
Həqqi bilən bilir ki mən, zənnü gümanə sığmazam.

Surətə baxu mə'nini surət içində tanı kim,
Cism ilə can mənəm, vəli cism ilə canə sığmazam.

Həm sədəfəm, həm inciyəm, həşru sirat ədinciyəm,
Bunca qumaşu rəxt ilə mən bu dükanə sığmazam.

Gənci-nihan mənəm mən uş, eyni-əyan mənəm, mən uş,
Gövhəri-kan mənəm mən uş, bəhrəvu kanə sığmazam.

Gərçi mühiti-əzəməm, adım adəmdir, adəməm,
Dar ilə künfəkan mənəm, mən bu məkanə sığmazam.

Can ilə həm cahan mənəm, dəhrilə həm zaman mənəm,
Gör bu lətifeyi ki mən, dəhru zəmanə sığmazam.

Əncum ilə fələk mənəm, vəhy ilə həm mələk mənəm,
Çək dilinivu əbsəm ol mən bu lisanə sığmazam.

Zərrə mənəm, günəş mənəm, çar ilə pəncu şeş mənəm,
Surəti gör bəyan ilə, çünki bəyanə sığmazam.

Zat iləyəm sifat ilə, qədr iləyəm bərat ilə,
Gülşəkərəm nəbat ilə, bəstə dəhanə sığmazam.

Nar mənəm, şəcər mənəm, ərşə çıxan həcər mənəm,
Gör bu odun zəbanəsin, mən bu zəbanə sığmazam.

Şəms mənəm, qəmər mənəm, şəhd mənəm, şəkər mənəm,
Ruhi-rəvan bağışlaram, ruhi-rəvanə sığmazam.

Gərçi bu gün Nəsimiyəm, haşimiyəm, qureyşiyəm,
Bundan uludur ayətim, ayətü şanə sığmazam.

Cox saq olun tebrike qore.Mene ele qelir hamidan cox siz sevinersiz bu temanin acilishina Shair.Men de sizi tebrik edirem.Bu sher vaxti ile menim de sevimli sherim olub......mekteb illeri yadima dushdu

bir de Nizami Qencevinin bir sheri xoshuma qelirdi.Yadimda qalani yazim,sexvimden kecin ve ya duzeldin

Sen omrunun qedrini bil,bir an kimi qelib kecer
Qerib karvan yolcusunu sheher bir de hacan qorer

Dunya qormush qocalarin beli necin eyilmishdi!?
Belke itmish qencliyini yerde arar axsham seher

Naqdimiz da nisyemizde vur tut birce omrumuzdu
Omrun qunun menasindan xeberdar ol,ey bixeber

Bir halda ki,kocerisen ayiq saxla konlunu sen
Sarhosh kimi ,esrik kimi vurma omru basha heder

Qizil verib almamisan,ne bilesen can qedrini!?
Oqru calib capdiqinin qiymetini biler meyer?

Mən də yağmalıyam

Çətindir mənimlə birgə yaşamaq,
Bəzən gözlərimdə dəyişir aləm.
Mənimlə ömür - gün yoldaşı olmaq
Bir az da çətindir,
Başa düşürəm.

Nə duman çəkilir , başımdan nə çən,
Tufanlı boranlı dağam mən, nəyəm?!
Nə bilim,
Dünyada mən öz əlimdən
Bəlkə də birinci şikayətçiyəm.

Məndə bir " mən " də var...
Məndən bixəbər,
Nə eşidər məni, nə sayar məni.
Yer var ki o məni hörmətsiz eylər,
Yer də var şöhrətə çatdırar məni.

Bir qəmi bir ürək gəzdirə bilər,
Yüz ürək qəmi var bu bir sinəmdə.
Mən yerdən göylərə baxsam da əgər,
Göy ürəyimdədir,
Yer ürəyimdə.

Bir insan olsaydım nə idi dərdim,
Yaşardım hər fəsil bir paltar geyib,
Evimdə çay içib,
Çörək də yeyib
Bir insan qəmini çəkə bilərdim.

Sinəmdə xalqların bədbəxt taleyi,
Bəzən bir aldanmış qadın gileyi,
Bəzən bir torpağın batan çeşməsi,
Bəzən bir üzsüzün üzə düşməsi,
Könlümün yayını çəkib qırırlar,
Səndən diqqətimi yayındırırlar.

Elə ki, tutuldum, gözlə bir qədər,
Bir az qayğıkeş ol sən ana kimi.
Yağış yağan kimi açılır göylər,
Mən də yağmalıyam...
Yağana kimi.

Nəriman Həsənzadə

Deyirlər cəhənəmi,
Cənnəti var aləmin.
Bu - sənsiz və səninlə
Kimi bir şeydir yəqin.

Nəriman Həsənzadə

Şükür

Şükür hər ötən axşama,
Hər gələn sabaha şükür.
Şükür çiynimdə başıma,
Başımda papağa şükür.

Qapım döyülür deyəsən:
Cəlladmısan, əcəlmisən?!
Hər kimsənsə, xoş gəlmisən,
Hər gələn qonağa şükür.

Buyur, boynumu baltala!..
Getsəm də torpaq altına.
Yenə də, lənət şeytana,
Yenə də, Allaha şükür!!!!

Ramiz Rövşən

" Покаяние"

Люди к покаянию спешите ,
Пока надежда есть у нас ,
За грехи свои прощение просите .
Пусть кара не постигнет нас.
И в Судный день под сенью Арша ,
Воздаст Всемилостивый нам .
Аллах- Един !
Нет ему равных!
Он не рожден и не рождаем ,
Он наш Господь - Творец земли
Он Всемогущ и вездесущий,
Создатель неба и луны .
К нему протягиваем руки ,
Хвала мы воздаем Ему.
Субханаллох аллхамду лиллях ,
Мы скажем всюду и везде.
Пусть примет Бог наши молитвы ,
Пусть будем Им мы прощены .

ƏZİZƏ CAN

Dərdin olmuş mənə bir səm yeli, xəncər yarası,
Fikrə getdikcə yaram gunbəgun artir eşilir.
Göz yaşim qanla qarışmış, urəyim göynəmədə
Bir biləydin içərimdə nə çibanlar deşilir..

Şəhriyar

Heyif şerin ardi yadimdan chixib.

Сообщение отредактировал fidan: 06 июля 2009 - 15:48

Написал в честь великой даты - валидата Имама Али (а.с.)



Светоч (В честь дня рождения Имама Али (мир ему))

Я не боюсь, что случится
Вследствие дьявола чар -
Перед глазами томится
Острый клинок - Зульфикар.

В этом томлении жажда
Действия, правды, борьбы
И преломленья однажды
Немилосердной судьбы.

Блеск Зульфикара шиитам
К берегу правды маяк.
И в мире тьмою залитом
Светом рассеется мрак!

Зло рассечет меч как раньше -
Мощный удар – до седла!
И не постигнет обманщик
Веру, что силу дала.

Только не может светиться
Сталь ведь сама по себе -
Свет может лишь отразиться
Где же светильник во тьме?

Сам меч не может сражаться -
Только оружием быть
Так за кого же держаться -
Чтобы во тьме победить?

Есть у меча обладатель -
Амир муминов Земли,
Зла неустанный каратель,
Светоч Ислама - Али.

И умоляем Аллаха
Клятвы в Гадир не забыть,
Сквозь тонны боли и страха
Жизнь его шиа прожить.

Написал в честь великой даты - валидата Имама Али (а.с.)

Прекраснее стихов я не читала...глубокий, тонкий и внятный смысл.

Барак Аллах, сестра! Очень приятно.

Есть у меча обладатель -
Амир муминов Земли,
Зла неустанный каратель,
Светоч Ислама - Али.

машаллах. иншааллах,

что ожидать от муслима
мои желания от души
получи из рук Имама
подарок за эти стихи...

Барак Аллах, сестра! Очень приятно.

уа фикум баракалЛах. Это правда..

İMAM ZAMAN ƏLEYHİSSALAMA XİTAB

Ey sərvəri din, şahi mübin, höccəti sübhan
Gözəl aduva qurban,
Ürəklər dolu qandır, yetiş dadə amandır
***
Axır nə qədər sayəneşin mehridir asan
Gəl ey xosrovi xuban
Axır nə qədər tul tapar müddəti hicran
Gəl ey xosrovi xuban
Axır nə qədər şiə qalar, didəsi giryan
Gəl ey xosrovi xuban
***
Sən gəlməsən islah ola müşküldü bu dünya
Dolub zülmilə dünya
Koştarü-fsadilə dolub dəhri səlapa
Dolub zülmilə dünya
Yoxdur çəkən asudə nəfəs qüssədən əsla
Dolub zülmilə dünya
***
Ey höccəti Həqq, şibhi Rəsul, natiqi Quran
Gəl ey xosrovi xuban
Zəhra balası, dadə yetiş, ey şəhi mərdan
Gəl ey xosrovi xuban
Sənsiz nə qədər səbr eləyər, şiə müsəlman
Gəl ey xosrovi xuban
***
İfritü-sitəm sayə salıb bərqi cəhanə
Gəl ey şahi zəmanə
Hər guşədə məzlum gəlib ahü-fəğanə
Gəl ey şahi zəmanə
Qəm atəşi hər ləhzə çəkər dildə zəbanə
Kəl ey şahi zəmanə
Zülmün odu çox şö”lə salıb külli cəhanə
Gəl ey şahi zəmanə
Zülmün dayağı rəhm eləmir pirü-cəvanə
Gəl ey şahi zəmanə
***
Gözlərdən olub Fatimənin qəbri nihandır
İşim ahü-fəğandır
Göz qəbrə dəyəndə o xanım əşgi fişandır
İşim ahü-fəğandır
Gəl qalmaya gizlində onun qəbri amandır
İşim ahü-fəğandır
Olmuş sənə bu şiə fəda əşgi rəvandır
İşim ahü-fəğandır
Oğlanlarının qəmlərinə göz yaşı qandır
İşim ahü-fəğandır
***
Dilsiz balanın yerdə qalıb qundağı şaha
Dirəng eyləmə şaha
Yandı sitəmi Hərmələdən itrəti-Taha
Dirəng eyləmə şaha

И даже если на тебя направят дуло танка,
Разнёсшего уж тысячи голов.
Ты с гордостью скажи:Я мусульманка!
Хвала Аллаху,Господу миров!

Ya RƏBB,mənə dərd et nəsib adət elədim mən
Dərdlərdi mənə yar,həbib,adət elədim mən.

Dərmanını göndərmə çəkim dərdini xoşdur,
Dərdsiz ölərəm ey təbib,adət elədim mən.

Dağlar qədəri dərdə dözüb,şükr edə hərgah,
Yoxdur mənə layiq rəqib adət elədim mən.

Qəlbin evi qəmlə doludur,mən qərib eldə,
Etmə daha qəmdən qərib,adət elədim mən.

Eşq- əhlidir Pərviz,nə bəla-dərd,sənə RƏBBİM,
Dərdlərmi unutdum və ibadət elədim mən.

Perviz Alif

Сообщение отредактировал Zerger: 14 августа 2009 - 03:29

Xeber alsam Muqanimdan, Milimden
Nazli Bakim, o neft qoxan gülünden,
Kim demis ki, düsmüs adi dilimden...
Azerbaycan, menim essiz yurdum oy...
Ölmez esqim, icimdeki derdim oy!...


Almas Ildirim, (sheirden bir parcha). Bakinin neftli qoxusu ucun darixmishdim, bu sheir geldi aglima

Xoş o gündən ki, hamı sakini-meyxanı olaq,
Çıxaraq ağlın əlindən dəli-divanə olaq.

Qıraraq güsgüsünü fəlsəfənin, ürfanın,
Bütlərin məskəni bu karvana biganə olaq.

Xanəqəh, deyri atıb, mədrəsəni tərk edərək,
Varlığı tapdalayıb, dəhrdə fərzanə olaq.

Özümüzdən keçərək, vasil olaq dildarə,
Şəmi tək ay üzünün valehi pərvanə olaq.

Hamı bəndi qırıb, hər danəyə göz dikməyərək,
Çalışaq bəlkə şikari-boti-yekdanə olaq.

Əql sərxoşluğunu başdan ataq, huşa gələk,
Bir qədəh badə ilə aqili məsdanə olaq.

Ayətullah Xomeyni (rəh.)

Ey dost, sənin eşqinə düçarıq hamımız,
Hüsnün yadı ilə dağ darıq hamımız.
Qovsan da bizi, əgər qəbul etsən də,
Qəm kuyinə üz tutub qalarıq hamımız.

********

Sən yoxsan əgər qəlbdə, o qəlb deyil,
Eşqinlə döyünməyən ürək gildir, gil!
Varsa elə kəs ki, yol tapanmaz qapına,
Bar verməz ağac tək, ömrü verməz hasil.

**********

Ya Rəbb, məni var-yoxun atanlardan et!
Lütf eylə, könül əziz tutanlardan et!
Qurtar məni xanəgəhdən, həm mədrəsədən,
Məcnun kimi qəlbi yas tutanlardan et!

********

Ey pir mənim haqqımda da bir pirlik elə!
Hal ver, dəli-divanə və zəncirlik elə!
Əql ilə, biliklə yara çatmaq olmaz,
Cəhl ilə bu yolda gəl mədədgirlik elə!

Ayətullah Xomeyni (rəh.)

http://www.haqqyolu.org/kitabxana

Ey dost, sənin eşqinə düçarıq hamımız,
Hüsnün yadı ilə dağ darıq hamımız.
Qovsan da bizi, əgər qəbul etsən də,
Qəm kuyinə üz tutub qalarıq hamımız.

********

Sən yoxsan əgər qəlbdə, o qəlb deyil,
Eşqinlə döyünməyən ürək gildir, gil!
Varsa elə kəs ki, yol tapanmaz qapına,
Bar verməz ağac tək, ömrü verməz hasil.

**********

Ya Rəbb, məni var-yoxun atanlardan et!
Lütf eylə, könül əziz tutanlardan et!
Qurtar məni xanəgəhdən, həm mədrəsədən,
Məcnun kimi qəlbi yas tutanlardan et!

********

Ey pir mənim haqqımda da bir pirlik elə!
Hal ver, dəli-divanə və zəncirlik elə!
Əql ilə, biliklə yara çatmaq olmaz,
Cəhl ilə bu yolda gəl mədədgirlik elə!

Ayətullah Xomeyni (rəh.)

http://www.haqqyolu.org/kitabxana

Beh-beh

Kash gelsin mene,dildare gelen derdi bela
Sinemi yarelesin,yare gelen derdi bela.

Eshqe dushdunse qachib derdi beladan getme
Etsede qelbini sed pare,gelen derdi bela.

Men olan derdlerimin charesini tapmamisham
Sene hardan taparam chare,gelen derdi bela?

Sen bela iste Xudadan ki choxalsin derdin
Gelecek Heshr gunu kare,gelen derdi bela.

Ey Konul Bulbulu rahet qefesinden chixma
Ki chekir ah ile gulzare,gelen derdi bela.

Dagli sev,eshqideki derdi beladan qorxma
Eylemez ag gunu qare,gelen derdi bela.

Kim bilir Canani kimdir,qeyri Canan istemez
Axiret zovqun duyanlar,fani dovran istemez.

Bir zamanki Ademe bash eymemishdi,indide
ecde etsin Allaha,bir bende Sheytan istemez.

Men achimmi Ya Eli,bir sirri Peygember dedi
Bil seni,tek nutfesi zay olmush insan istemez.

Ey Elini sevmeyen,Xatem elm shehrin salib
Kim kechib dervazesinden,orda unvan istemez?

Orda meskun eyleyenler,merifetden ders alir
Merifetden ders alan,derd olsa derman istemez.

Bir sherif ayetde var,girdiz eve,babdan girin
Sahibi unvan tevandan,gelse mehman istemez.

Resmidir,Gun chixdi Ay,Ay chixdi Gun batmagdadir
Amma insan boyledir,bir ishde sehman istemez.

Men hemen dervazede bir noker olsam bes deyil?
Elshene verse bu dunya,rutbe sultan istemez.

Haci Elshen Xezer

Etmesen sidq ile unvan shehi merdan qapisin
Qeyri mumkun achsan Rovzeyi Rizvan qapisin.

Eliden iste nicati,Odur aqillere yar
Ne revadir aqil,gedib doye nadan qapisin?

Her qapi,heqqe yetirmez seni,axtar chetinin
Yoxsa nefsi ile ne var achmaga Sheytan qapisin?

Ach besiret gozunu,bir qapi achmazdan ezel
Bu goz elbetde,sene gosterer irfan qapisin.

Bugda boyda bir emel sahibisen,hokmune bax
Guya bir mur eliyib feth,Suleyman qapisin.

Qetreden otru ne devadi bu,bir dovurdeki
Dagidir Kaferin ummani Muselman qapisin.

Dushduyun eshq,Eli eshqi deyilse ne vusal?
Boshuna min yola chix,baglama hicran qapisin.

Bu qapiychun bir achar varki,sedaqetdir adi
Ki gedazede achar sidq ile sultan qapisin.

Can qushun shehri Necef semtine gonder Arif
Qoy ziyaret elesin,bir defe Canan qapisin.

Haci Arif buzovnali

Shair icaze verirsen bura mp3 yerleshdirek? Qeshey qezeller,sheirler var axi

Избранный Богом
(Написано в честь мавлида ан-Наби - давно еще)

Лишь ветер играет в пустыне,
И ночи пролились чернила.
Мухаммад-отшельник - на Хире
Пред ним неизвестная сила.

"Читай!" - голос ангела слышен.
И первой строкою Корана
Наш низменный мир был возвышен!
И треснули путы обмана!

А слуги Иблиса на страже.
И пахнет уж близкой борьбою.
Да, враг беспощаден и страшен,
Но избранный Богом - достоин.

Мухаммад - посланник Аллаха -
Его не сломят испытанья.
И нет в сердце праведном страха.
Лишь Богу пророка старанья!

Прошли испытания, битвы.
Прошли униженье и слава.
Пророка труды и молитвы
Ковали победу Ислама.

Ничто для других не жалея,
Себе ничего не желая,
Теплом он добра был, что грея,
Прильнувшего не обжигает.

К нему устремлялись толпою!
И все получали спасенье -
Ведь искренность многое смоет,
И есть у Аллаха прощенье.

Когда ж по велению Бога,
Пришла к мусульманам победа,
Открылась пророку дорога
В страну бесконечного света.

Ничто себе не оставляя,
(В залоге была и кольчуга!)
Пророк наслаждается Раем.
А мы - поздравляем друг-друга -

Ислам нам оставлен в наследство -
Коран и пример Мухаммада!
Лишь это к спасению средство.
Лишь это - для верных награда.

Машаллах! Машаллах! Машаллах! Машаллах! Машаллах! Машаллах!

Не стихотворение и не про Ислам (ну разве что косвенно) , но ближе темы не нашел.


Фейруз - маленькое небо в шрамах.


Недавно иракский друг Ахмад подарил мне серебрянный перстень с камнем... Давно достаточно заказал аж в самом Ираке - специально для меня... И вот, наконец, дождался... Подарок дошел.

Как меня удивил камень! Голубой, но с хорошо заметными трещинами и словно изрезанный ржавчиной в некоторых местах...
"Что это? Что за ржавчина?", - спросил я, ничего не понимая...
"Это фейруз", - ответил друг и деловито надел кольцо мне на палец.

Узнать перевод слова "фейруз" на русский язык у арабов не получилось... Помог интернет - лучший друг... Худший враг...

Фейруз - это бирюза, оказывается...

Символ Любви... Вечной юности... Вечных надежд... Камень счастья...

Я разглядывал его... Долго... Пристально... Думал, почему он такой... Почему небесная синева пронзена темными молниями трещин? Отчего необыкновенную красоту подобия озера Рицца в миниатюре застилает мрак окисного железа? Это же не красиво!

Красота... Какое относительное понятие... Какое зыбкое... То ли красиво, что заставляет засмотреться на себя наш затуманенный, усталый, измученный, а потому неизменно лживый взор?
Или же красота - это внутреннее, далекое, спрятанное в самых сокровенных наших трюмах - в глубинах душ... В узорах мыслей... В тайниках памяти... Вот только туда не проникает даже этот жалкий лжец - взор затуманенных глаз! Мы можем только чувствовать содержимое наших тайников... Но и чувства обманывают нас...
Все обман... Реальность, сон, мечта, явь... Красота - тоже обман...


А что же камень?

Однажды, внезапно, мне открылось все его послание, весь символизм маленького застывшего небка, то, что написал на нем, и даже в нем, Тот, кому это нужно...
Фейруз в перстне - это зеркало моей души... Это даже не душа... Это весь я, заключенный в серебрянной узорчатой оправе... Юная, свободная, мечтательная и исполненная самых прекрасных надежд, мыслей, стремлений синева была не раз рассечена нерубцующимися шрамами... Шрамами от ударов окружающего... Неправильного, несовершенного, такого холодного, страшного и жестокого... Нашего мира...
Окружающих... Тех, кто населяет его... Тех, кто окружает меня - берет в кольцо и стягивает блокаду, словно веревку на шее... Моя душа - маленький блокадный Ленинград...

Но вот он... Самый большой и, одновременно, самый уродливый шрам на всей синей прелести... Окисное железо... Словно клок несчастной, плачущей, стонущей синевы выдран, а на его месте остался страшный, не заживший, кровоточащий шрам. Он гниет и испускает зловоние... Он мучает голубую гладь, которая может жить после прошлых ударов и ран, несмотря на всю их тяжесть, но не в силах подняться после самой тяжелой травмы...

Это я! Да, это я и мое...

Взгляд не может оторваться от камня... Трудно ведь оторваться от самого себя... Созерцать, наблюдать... Оправдывать... Бывает, мы живем жизнью другого... Тогда эти дела уходят на второй план... И мы не можем оторваться уже от того, чьей жизнью живем... Становимся ее хранителями...

Но чужую жизнь отняли... Не все хранители одинаково хорошо подходят на эту должность...

И мне остался лишь этот камень... Неужели взамен?...
А неплохо смотрится это маленькое небо на пальце...