Ömər qeybdən xəbər verir

Hz. Ömer'in halifelik yıllarıydı. Takvimler hicretin yirmi üçüncü yılını göstermekteydi. Halife her Cuma olduğu gibi, o Cuma da Medine'de Mescid-i Nebevi minberinde hutbedeydi. Orada konuşurken, bir ara sözleri arasında şöyle dedi:

"Yâ sâriyetu el-cebele, el-cebele !" (1)
"…….?!"
"…….?!"

Mescittekiler soran gözlerle birbirlerine baktılar. Sâriye, İran'da devam eden fetihlerde görevli bir komutandı. Hz. Ömer Sâriye b. Zenim'i, Dâr-ı İbkird ve Fesa bölgesine komutan olarak tayin etmişti. Bu iki yer İran topraklarındaki iki bölgenin adıydı. Şimdi o, Medine'den Sâriye'ye sesleniyor ve ona hemen dağa çekilmesini söylüyordu. Oysa Sâriye ile arasında çok büyük bir uzaklık vardı. Hz. Ömer hutbede niye böyle demişti? Bu farkında olmadan ağzından kaçan bir söz müydü, yoksa Sâriye'nin durumunu görüp ona bir ikaz da mı bulunmuştu?

Aradan birkaç hafta geçince Medine'ye bir elçi geldi. Elçiyi, komutanı Sâriye Medine'ye göndermişti ve elçinin yanında bir fetihname bulunmaktaydı. Elçi o Cuma günü savaşta olanları anlatınca durum açıklığa kavuştu: Hz. Ömer'in minberden emir verdiği gün, Sâriye'nin askerleri Sasani Devleti güçleriyle çarpışıyordu. Cuma vaktinde savaş sırasında Sâriye, Hz. Ömer'in şu sözlerini ve emrini duymuştu

"Ya Sâriyetu, el-cebele, el-cebele!"

Duydukları üzerine şaşırmıştı ama yine de, emredileni yerine getirmek için askerin sırtını yakındaki dağa vermiş ve sonunda zaferi kazanmıştı.

Taberî, Tarihü'l-Ümem ve'l-Mülûk, 2:380;
Ebû Nuaym, ed-Delâil, 3:210,211;
Beyhakî, Delâilü'n-Nübüvve: 6:370;
Süyûtî, Târihü'l-Hulefâ, s.128;
İbni Kesîr, el-Bidâye ve'n-Nihâye, 7:131.

Bəs baci sən bilmirsən Ömər mələklərlə söhbət edirmiş. Əbu Hüreyrədən belə bir hədis var da Səhihi Buxaridə "Sizlərdən əvvəl bəni İsrail övladlarında elə şəxslər var idi ki, peyğəmbər olmamalarına baxmayaraq mələklər onlarla söhbət edərdi, mənim ümmətimdə də elə bir şəxs olarsa Ömər özü olacaq". Ömərin fəzilətləri fəsli.

Сообщение отредактировал fidan: 23 июля 2009 - 15:00

Döyüshlärdän qachan "märdlik simvolu" Ömärin "märdliyinä" 1 "dälil" daha.

Hz. Ömer'in Bir Cini Yere Vurması ve Onun Devrinde Şeytanların Bağlanması

Abdullah şöyle anlatıyor: Şeytan, Hz. Peygamber'in sahabîlerinden birisiyle karşılaşmış, güreşmiş ve müslüman onu yere vurarak onun başparmağını ısırmıştır. Bunun üzerine şeytan o sahabiye

"Yakamı bırak, sana bir ayet öğreteyim. Bizden herhangi bir kimse o ayeti duyduğu zaman mutlaka kaçar" dedi. Bunun üzerine sahabi onu bıraktı. Fakat ayeti öğretmek istemedi. Tekrar sahabi onunla tutuştu ve onu yere vurdu. Onun baş parmağını ısırdı ve

"Bana o ayeti haber ver!" dedi. O, yine de ayeti öğretmekten çekindi. Sahabi onu üçüncü defa yere vurunca

"O ayet Bakara suresindeki Ayete'l-Kürsî'dir" dedi. Abdullah b. Ömer'e,

"O zat kimdir" diye sordular.

"Ömer'den başka kim olabilir" dedi.[1]

- Allah Rasûlü'nün ashabından bir kişi cinlerden biriyle karşılaştı. Güreşe tutuştular, cinni yere vurdu. Cinni ona

"ikinci kez benimle güLeş!" dedi. Sahabi tekrar onu yıktı. Cinni

"Ben seni çok zayıf, beti benzi uçmuş görüyorum. Sanki senin iki kolun köpek kollarıdır .Siz cinler hep böyle midir? Yoksa sadece Sen mi böylesin?" dedi. O da

'Hayır, Allah'a yemin ederim ki, ben onların arasında en güçlü kuvvetlisi ve en cüsselisiyim. Üçüncü bir defa benimle güreş, beni yenersen sana birşey öğreteceğim" dedi. Sahabi üçüncü defa onunla güreşti. Onu yendi ve

"Haydi, bana öğret!" dedi. O da

"Sen Ayete'l-Kürsî'yi okuyor musun?" diye sorunca, sahabi

"Evet, okurum" dedi. Cin

"İşte o ayet herhangi bir evde okunursa şeytan oradan çıkar. Merkebin yellenmesi gibi ses çıkararak kaçar. Sabaha kadar artık oraya girmez" dedi. Dinleyenlerden bir kişi

"Ey Eba Abdurrahman Rasûlullah'ın ashabından olan kişi kimdir?" diye sordu. Bunun üzerine Abdullah'ın yüzü ekşidi ve

"Ömer'den başka kim olabilir" dedi.[2]

- Bize deniliyordu ki, şeytanlar Hz. Ömer'in emirliği döneminde bağlıydı. Hz. Ömer vurulduktan sonra şeytanlar yayıldı.[3]


[1] Taberani (Ebu Vail'den).

[2] Heysemi, IX/71 (Taberani, Abdullah b. Mes'ud'dan).

[3] Müntehab, IV/385 (İbn Asakir, Mücahid'den).

BU YAZdiqlarınızı zəhmət çəkib azəri dilinə tərcümə edin
bu forumun qaydalarına ziddir
ondan sonra bu hədis haqqında danışarıq

Bəs baci sən bilmirsən Ömər mələklərlə söhbət edirmiş. Əbu Hüreyrədən belə bir hədis var da Səhihi Buxaridə "Sizlərdən əvvəl bəni İsrail övladlarında elə şəxslər var idi ki, peyğəmbər olmamalarına baxmayaraq mələklər onlarla söhbət edərdi, mənim ümmətimdə də elə bir şəxs olarsa Ömər özü olacaq". Ömərin fəzilətləri fəsli.

Əhli Beytdən başqa hamısı kəramət sahibi (əstəgfirullah)
Hələ səhabələr qalsın bir yana, deməli, bu nurçuların Said Nursisi də eyni anda iki məkanda ola bilirmiş. Hm zindanda cəza çəkirmiş, həm də onu məsciddə namaz qılan görürmüşlər.
Sonra, bir alimləri var, Osman Nuri Topbaş. Şəxsiyyətinə və alimliyinə bir sözüm yoxdu. Amma bu nurçu ablalar ona övliya deyir, kəramət sahibi deyir, Bir abla mene onun fəzilətlərindən danisir ki, guya Osman Nuri Əfəndi stol arxasında oturubmuş, birdən əlini salır masanın altına, əlini ordan çıxaranda çiyinlərinə kimi su olur. Sorusurlar, əlin niye su oldu. Cavab verir ki, kimse denizde bogulurmus, cixartdim

Mən inana bilərəm buna, mümkündür insan o məqama çatsın. İnanmıram ona görə ki, bunlar peyğəmbərdə xəta tapırlar, əhli beytin fəzilətlərini danırlar, amma öz alimlərinin fəzilətlərini şişirdirlər.

[BU YAZdiqlarınızı zəhmət çəkib azəri dilinə tərcümə edin
[b]bu forumun qaydalarına ziddir[/b]
ondan sonra bu hədis haqqında danışarıq

Moderliyiniz xeyirli-uğurlu olsun, qardaş. İnşallah vaxt tapan kimi tərcümə edəcəm, hələlik qalsın.

Hedisi delil subutla inkar ede bilirsinise, buyurun, movzudan niye yayinirsiz ki?