Bismillahir Rehmanir Rehim, menim wie qardawlarim (momin yalniz wielerdir, cunki onlar Hz.Eli (e) vilayetini qebul edib ve Peygemberin (s.a.s) emrine tabe oldu ve sunnesine emel edir)siz bu munafiqlere fikir vermeyin, onlarin ne eqidesi bellidir, ne de firqeleri 1 deyil. bir meshebki, 4 firqeye boluner her firqe de bir davul calar o.hec birinin dediyi bir birinin bogazindan kecmir.ve unutmayin ki, Ehli-Beyti (e) seven , omeri, ebu bekri, osmani, muaviyeni, aiweni seve bilmez .cunki bu adini saydiglarim daim Ehli-Beyte (e) paxilliq edib ve haqqlarini taptamiwlar, onun ucun de ALLAH (c.c) qiyametde bizi Ehli Beyt (e) onlari ise bu saydiglarimla mehwur elesin INWAALLAH, ilahi Amin!...

aasalamun aleykum insallah bezi insanlar varki bu gune qeder haram olan is tuturlar(siga) allah teala buyurur Gunahi -ister askar olsun,ister de gizli-terk edin.CUNKI gunah isler gorenler oz emellerinin cezasina catacaqalar..enam aye ...basqa bir ayede Beli pis isler goren ve gunaha batanlar cehennem ehlidir ve orada ebede qalacaqlar...beqere aye 81
siganin muvveqeti nigahin qadaxan olmasi............Siğənin haram olmasına şəkk yoxdur. Bunu həm Quran, həm hədis, həm səhabələr, həm də əhli-beyt təsdiq edib. Amma Quran, Allah Təala Muminun surəsi 5-7 ayələrdə (bu ayələr həmçinin Məaric surəsində də keçir, 29-31) bildirir, bu ayələr aydındır. Lakin bəzən bu ayələri siğənin haram olması üçün dəlil gətirəndə əks tərəf deyir ki, bunlar Məkkə ayələridir və guya siğə Mədinədə halal edilib. Eyib etməz. Deməli, onun sözündən belə çıxır ki, Məkkədə haram idi? Bəli, biz görürük ki, səhih hədislərdə gəlib ki, peyğəmbər (s.a.v.) səhabələrlə səfərdə olanda səhabələrdən biri gəlib peyğəmbərə (s.a.v.) sual verdi ki, kişi özünü axtalaya bilərmi? Bu zaman peyğəmbər (s.a.v.) icazə Verdi ki, müşrik qadınlarla siğə etməyə. Amma sonar Mədinəyə qayıtdıqda bunu haram etdi. Sonra daha bir səfərdə belə bir hal oldu və rəsulallah (s.a.v.) icazə verdi. Məkkənin fəthi günündə isə dedi ki, düz qiyamətə kimi haramdır. Əgər əks tərəf Məkkə-Mədinə ayəlləri söhbət edirsə, hətta Mədinə ayələrində də siğənin haram olması var. Məsələn, Nur surəsi, 33-cü ayə: “Evlənməyə qüvvəsi çatmayanlar (maddi imkanı olmayanlar) Allah öz lütfü ilə onlara dövlət verənə qədər iffətlərini qoruyub (özlərini zinadan) saxlasınlar. Kölələrinizdən mükatəbə etmək (əvvəlcədən bağlanılmış yazılı müqaviləyə əsasən müəyyən məbləğ pul qazanıb ağasına vemək şərtilə köləlikdən azad olmaq) istəyənlərlə - əgər onlarda bir xeyir (müqavilədəki şərtlərin yerinə yetirilməsi üçün qüdrət) görürsünüzsə - mükatəbə edin. Onlara Allahın sizə verdiyi maldan verin. (Zəkatdan onlara o qədər verin ki, özlərini satın alıb azad edə bilsinlər). Əgər cariyələriniz ismətlərini qoruyub saxlamaq istəsələr, fani dünya malı əldə etmək xatirinə onları zinaya məcbur etməyin. Kim onları (cariyələri zinakarlığa) məcbur edərsə, (bilsin ki) onların bu məcburiyyətindən sonra, əlbəttə, Allah (zinakarlığa vadar olanları) bağışlayar, rəhm edər. (Zinakarlığa vadar edilən cariyələrin günahı onlar bu işlə öz xoşuna deyil, zor gücünə məşğul olduqları üçün həmin cariyələrin özlərinə deyil, onları pul qazanmaq məqsədilə zinakarlığa sövq edən ağalarının boynuna düşər).” Bu da Mədinə ayəsi. Əgər siğə halal olsa idi, elə deyərdi ki, evlənə bilmirsənsə, get siğə et, necə ki, sən yuxarıda tövsiyə edirsən.
Amma Nisa, 24 isə - burda siğədən heç nə yoxdur, əksinə bu ayə dəlildir ki, siğə haramdır. Çünki bu ayədən əvvəlki və sonrakı ayələri oxuduqda haqq insana aydın olur – yəni burda söhbət səhih nikahdan gedir. Məsələn, sonrakı ayəyə baxın. “İçinizdən azad mömin qadınlarla evlənməyə maddi imkanı olmayanlar sahib olduğunuz (əllərinizin altında olan) mömin (cavan, iffətli) cariyələrdən (kənizlərdən) alsınlar. Allah sizin imanınızı (əqidənizi) daha yaxşı bilir. Hamınız bir-birinizdənsiniz. (Azad kişi və qul, azad qadın və cariyə-hamısı Adəm nəslindəndir. Onlar hamısı Allah bəndələri olduqları üçün yaradılış etiqad baxımından aralarında vəhdət, birlik mövcuddur. Buna görə də cariyələrə həqarətlə baxmayın). İffətini qoruyub saxlayan, zinakarlıq etməyən və aşnası olmayan cariyələrlə sahiblərindən icazə alıb evlənin və onların mehrlərini qəbul olunmuş qaydada verin! Əgər onlar (ərə getdikdən sonra) zina edərlərsə, cəzaları azad qadınlara verilən əzabın yarısı qədərdir. Bu (kənizlərlə evlənmək), (ehtiras, şəfvət üzündən) zina etməkdən qorxanlarınız üçündür. Əgər səbr edərsinizsə, sizin üçün daha yaxşı olar. Həqiqətən, Allah bağışlayandır, rəhm edəndir!” Gördüyün kimi, bu ayədə Allah Təala deyir ki, azad qadını ala bilməsən, onda cariyəni al, yəni arvad kimi nikahla al. Əgər siğə olsaydı, deyərdi ki, problem yoxdur, elə siğə eləyin. Deməli, bundan əvvəlki ayədə də söhbət siğədən deyil, nikahdan gedir. Həm də Nisa, 24-ün elə ilk ayəsini diqqətlə oxusan haqq aydın olar. Çünki “muhsanat” kəlməsində məqsəd iffətli, namuslu qadınlardan söhbət gedir. Siğəli qadın iffətli sayılmır. Bunu mən yox, şiələrin öz kitabında imam Museyi Kazım deyir, “Vəsil əs-Şiə”, 28-ci cild, 68-ci səhifə. Deməli, Nisa, 24-də siğədən heç nə yoxdur.
Bu ayələr barədə, hədislərə gəldikdə isə, əvvəl namssuz nikahın növləri haram edildikdən sonra, əks tərəf etiraf etdiyi kimi, Məkkədə haram idi, müəyyən səbəblərə görə müəyyən müddətə kimi icazə verilmişdi və sonra haram edildi. Siğənin haramlığı nəinki əhli-sunnə kitablarında, hətta əhli-şiə kitablarında da var. Hətta aşkar bildirilir ki, Əli (r.a.) siğəni haram edib. Məsələn, “Təhzib” kitabı (müəllifi Tusi, 2-ci cild, 186-cı səhifə), “İstibzar” (yenə Tusinin, 3/142 ), “Vəsail əş-Şiə” (14/441) və s. Mənə elə gəlir ki, haqq aydın oldu. Təbii ki, haqqı istəyənlər üçün.

Moteber saydigiviz kitablardan yeterince sene mute haqqinda delil gozterdim, oxu ve agah olki mute haram deyil, eksine halaldi.duwunceviz olsun.

aasalamun aleykum insallah bezi insanlar varki bu gune qeder haram olan is tuturlar(siga) allah teala buyurur Gunahi -ister askar olsun,ister de gizli-terk edin.CUNKI gunah isler gorenler oz emellerinin cezasina catacaqalar..enam aye ...basqa bir ayede Beli pis isler goren ve gunaha batanlar cehennem ehlidir ve orada ebede qalacaqlar...beqere aye 81
siganin muvveqeti nigahin qadaxan olmasi............Siğənin haram olmasına şəkk yoxdur. Bunu həm Quran, həm hədis, həm səhabələr, həm də əhli-beyt təsdiq edib. Amma Quran, Allah Təala Muminun surəsi 5-7 ayələrdə (bu ayələr həmçinin Məaric surəsində də keçir, 29-31) bildirir, bu ayələr aydındır. Lakin bəzən bu ayələri siğənin haram olması üçün dəlil gətirəndə əks tərəf deyir ki, bunlar Məkkə ayələridir və guya siğə Mədinədə halal edilib. Eyib etməz. Deməli, onun sözündən belə çıxır ki, Məkkədə haram idi? Bəli, biz görürük ki, səhih hədislərdə gəlib ki, peyğəmbər (s.a.v.) səhabələrlə səfərdə olanda səhabələrdən biri gəlib peyğəmbərə (s.a.v.) sual verdi ki, kişi özünü axtalaya bilərmi? Bu zaman peyğəmbər (s.a.v.) icazə Verdi ki, müşrik qadınlarla siğə etməyə. Amma sonar Mədinəyə qayıtdıqda bunu haram etdi. Sonra daha bir səfərdə belə bir hal oldu və rəsulallah (s.a.v.) icazə verdi. Məkkənin fəthi günündə isə dedi ki, düz qiyamətə kimi haramdır. Əgər əks tərəf Məkkə-Mədinə ayəlləri söhbət edirsə, hətta Mədinə ayələrində də siğənin haram olması var. Məsələn, Nur surəsi, 33-cü ayə: “Evlənməyə qüvvəsi çatmayanlar (maddi imkanı olmayanlar) Allah öz lütfü ilə onlara dövlət verənə qədər iffətlərini qoruyub (özlərini zinadan) saxlasınlar. Kölələrinizdən mükatəbə etmək (əvvəlcədən bağlanılmış yazılı müqaviləyə əsasən müəyyən məbləğ pul qazanıb ağasına vemək şərtilə köləlikdən azad olmaq) istəyənlərlə - əgər onlarda bir xeyir (müqavilədəki şərtlərin yerinə yetirilməsi üçün qüdrət) görürsünüzsə - mükatəbə edin. Onlara Allahın sizə verdiyi maldan verin. (Zəkatdan onlara o qədər verin ki, özlərini satın alıb azad edə bilsinlər). Əgər cariyələriniz ismətlərini qoruyub saxlamaq istəsələr, fani dünya malı əldə etmək xatirinə onları zinaya məcbur etməyin. Kim onları (cariyələri zinakarlığa) məcbur edərsə, (bilsin ki) onların bu məcburiyyətindən sonra, əlbəttə, Allah (zinakarlığa vadar olanları) bağışlayar, rəhm edər. (Zinakarlığa vadar edilən cariyələrin günahı onlar bu işlə öz xoşuna deyil, zor gücünə məşğul olduqları üçün həmin cariyələrin özlərinə deyil, onları pul qazanmaq məqsədilə zinakarlığa sövq edən ağalarının boynuna düşər).” Bu da Mədinə ayəsi. Əgər siğə halal olsa idi, elə deyərdi ki, evlənə bilmirsənsə, get siğə et, necə ki, sən yuxarıda tövsiyə edirsən.
Amma Nisa, 24 isə - burda siğədən heç nə yoxdur, əksinə bu ayə dəlildir ki, siğə haramdır. Çünki bu ayədən əvvəlki və sonrakı ayələri oxuduqda haqq insana aydın olur – yəni burda söhbət səhih nikahdan gedir. Məsələn, sonrakı ayəyə baxın. “İçinizdən azad mömin qadınlarla evlənməyə maddi imkanı olmayanlar sahib olduğunuz (əllərinizin altında olan) mömin (cavan, iffətli) cariyələrdən (kənizlərdən) alsınlar. Allah sizin imanınızı (əqidənizi) daha yaxşı bilir. Hamınız bir-birinizdənsiniz. (Azad kişi və qul, azad qadın və cariyə-hamısı Adəm nəslindəndir. Onlar hamısı Allah bəndələri olduqları üçün yaradılış etiqad baxımından aralarında vəhdət, birlik mövcuddur. Buna görə də cariyələrə həqarətlə baxmayın). İffətini qoruyub saxlayan, zinakarlıq etməyən və aşnası olmayan cariyələrlə sahiblərindən icazə alıb evlənin və onların mehrlərini qəbul olunmuş qaydada verin! Əgər onlar (ərə getdikdən sonra) zina edərlərsə, cəzaları azad qadınlara verilən əzabın yarısı qədərdir. Bu (kənizlərlə evlənmək), (ehtiras, şəfvət üzündən) zina etməkdən qorxanlarınız üçündür. Əgər səbr edərsinizsə, sizin üçün daha yaxşı olar. Həqiqətən, Allah bağışlayandır, rəhm edəndir!” Gördüyün kimi, bu ayədə Allah Təala deyir ki, azad qadını ala bilməsən, onda cariyəni al, yəni arvad kimi nikahla al. Əgər siğə olsaydı, deyərdi ki, problem yoxdur, elə siğə eləyin. Deməli, bundan əvvəlki ayədə də söhbət siğədən deyil, nikahdan gedir. Həm də Nisa, 24-ün elə ilk ayəsini diqqətlə oxusan haqq aydın olar. Çünki “muhsanat” kəlməsində məqsəd iffətli, namuslu qadınlardan söhbət gedir. Siğəli qadın iffətli sayılmır. Bunu mən yox, şiələrin öz kitabında imam Museyi Kazım deyir, “Vəsil əs-Şiə”, 28-ci cild, 68-ci səhifə. Deməli, Nisa, 24-də siğədən heç nə yoxdur.
Bu ayələr barədə, hədislərə gəldikdə isə, əvvəl namssuz nikahın növləri haram edildikdən sonra, əks tərəf etiraf etdiyi kimi, Məkkədə haram idi, müəyyən səbəblərə görə müəyyən müddətə kimi icazə verilmişdi və sonra haram edildi. Siğənin haramlığı nəinki əhli-sunnə kitablarında, hətta əhli-şiə kitablarında da var. Hətta aşkar bildirilir ki, Əli (r.a.) siğəni haram edib. Məsələn, “Təhzib” kitabı (müəllifi Tusi, 2-ci cild, 186-cı səhifə), “İstibzar” (yenə Tusinin, 3/142 ), “Vəsail əş-Şiə” (14/441) və s. Mənə elə gəlir ki, haqq aydın oldu. Təbii ki, haqqı istəyənlər üçün.

Ən-Nisa Surəsi 24-cü ayədə ALLAH (c.c) belə buyurur: (Cihad vaxtı əsir olaraq) sahib olduğunuz (cariyələr) müstəsna olmaqla, ərli qadınları almaq Allahın yazısı (hökmü) ilə sizə (haram edildi). Bunlardan başqaları isə namusla (iffətlə), zinakarlığa yol vermədən, mallarınızı sərf edərək evlənmək üçün sizə halal edildi. İstifadə (mütə) etdiyiniz qadınların mehrlərini lazımi qaydada verin! Mehr müəyyən edildikdən sonra aranızda razılaşdığınız şeydən ötrü sizə heç bir günah yazılmaz. Həqiqətən, Allah (hər şeyi) biləndir, hikmət sahibidir!
indi get alimlerivizin yazdigi tefsiri oxu, burda qeyd edilen "Mehr müəyyən edildikdən sonra aranızda razılaşdığınız şeydən ötrü sizə heç bir günah yazılmaz." muddetdi kebinden sohbet gedir.eger bunu da qebul elemirsense demekki, Qurani-Kerimin ayesini inkar edirsen, ALLAHIN (c.c) ayelerini inkar eden , ALLAHI (c.c) inkar etmiw sayilir.ALLAH (c.c) sizleri hifz etsin..Hz.Eli (e) hedis varki: Eger Omer Mutenin qarwisini almasaydi zinakarliq bu qeder ayaq acib yerimezdi.ALLAH (c.c) ona lenet elesin INWAALLAH, ilahi Amin!...

aasalamun aleykum insallah bezi insanlar varki bu gune qeder haram olan is tuturlar(siga) allah teala buyurur Gunahi -ister askar olsun,ister de gizli-terk edin.CUNKI gunah isler gorenler oz emellerinin cezasina catacaqalar..enam aye ...basqa bir ayede Beli pis isler goren ve gunaha batanlar cehennem ehlidir ve orada ebede qalacaqlar...beqere aye 81
siganin muvveqeti nigahin qadaxan olmasi............Siğənin haram olmasına şəkk yoxdur. Bunu həm Quran, həm hədis, həm səhabələr, həm də əhli-beyt təsdiq edib. Amma Quran, Allah Təala Muminun surəsi 5-7 ayələrdə (bu ayələr həmçinin Məaric surəsində də keçir, 29-31) bildirir, bu ayələr aydındır. Lakin bəzən bu ayələri siğənin haram olması üçün dəlil gətirəndə əks tərəf deyir ki, bunlar Məkkə ayələridir və guya siğə Mədinədə halal edilib. Eyib etməz. Deməli, onun sözündən belə çıxır ki, Məkkədə haram idi? Bəli, biz görürük ki, səhih hədislərdə gəlib ki, peyğəmbər (s.a.v.) səhabələrlə səfərdə olanda səhabələrdən biri gəlib peyğəmbərə (s.a.v.) sual verdi ki, kişi özünü axtalaya bilərmi? Bu zaman peyğəmbər (s.a.v.) icazə Verdi ki, müşrik qadınlarla siğə etməyə. Amma sonar Mədinəyə qayıtdıqda bunu haram etdi. Sonra daha bir səfərdə belə bir hal oldu və rəsulallah (s.a.v.) icazə verdi. Məkkənin fəthi günündə isə dedi ki, düz qiyamətə kimi haramdır. Əgər əks tərəf Məkkə-Mədinə ayəlləri söhbət edirsə, hətta Mədinə ayələrində də siğənin haram olması var. Məsələn, Nur surəsi, 33-cü ayə: “Evlənməyə qüvvəsi çatmayanlar (maddi imkanı olmayanlar) Allah öz lütfü ilə onlara dövlət verənə qədər iffətlərini qoruyub (özlərini zinadan) saxlasınlar. Kölələrinizdən mükatəbə etmək (əvvəlcədən bağlanılmış yazılı müqaviləyə əsasən müəyyən məbləğ pul qazanıb ağasına vemək şərtilə köləlikdən azad olmaq) istəyənlərlə - əgər onlarda bir xeyir (müqavilədəki şərtlərin yerinə yetirilməsi üçün qüdrət) görürsünüzsə - mükatəbə edin. Onlara Allahın sizə verdiyi maldan verin. (Zəkatdan onlara o qədər verin ki, özlərini satın alıb azad edə bilsinlər). Əgər cariyələriniz ismətlərini qoruyub saxlamaq istəsələr, fani dünya malı əldə etmək xatirinə onları zinaya məcbur etməyin. Kim onları (cariyələri zinakarlığa) məcbur edərsə, (bilsin ki) onların bu məcburiyyətindən sonra, əlbəttə, Allah (zinakarlığa vadar olanları) bağışlayar, rəhm edər. (Zinakarlığa vadar edilən cariyələrin günahı onlar bu işlə öz xoşuna deyil, zor gücünə məşğul olduqları üçün həmin cariyələrin özlərinə deyil, onları pul qazanmaq məqsədilə zinakarlığa sövq edən ağalarının boynuna düşər).” Bu da Mədinə ayəsi. Əgər siğə halal olsa idi, elə deyərdi ki, evlənə bilmirsənsə, get siğə et, necə ki, sən yuxarıda tövsiyə edirsən.
Amma Nisa, 24 isə - burda siğədən heç nə yoxdur, əksinə bu ayə dəlildir ki, siğə haramdır. Çünki bu ayədən əvvəlki və sonrakı ayələri oxuduqda haqq insana aydın olur – yəni burda söhbət səhih nikahdan gedir. Məsələn, sonrakı ayəyə baxın. “İçinizdən azad mömin qadınlarla evlənməyə maddi imkanı olmayanlar sahib olduğunuz (əllərinizin altında olan) mömin (cavan, iffətli) cariyələrdən (kənizlərdən) alsınlar. Allah sizin imanınızı (əqidənizi) daha yaxşı bilir. Hamınız bir-birinizdənsiniz. (Azad kişi və qul, azad qadın və cariyə-hamısı Adəm nəslindəndir. Onlar hamısı Allah bəndələri olduqları üçün yaradılış etiqad baxımından aralarında vəhdət, birlik mövcuddur. Buna görə də cariyələrə həqarətlə baxmayın). İffətini qoruyub saxlayan, zinakarlıq etməyən və aşnası olmayan cariyələrlə sahiblərindən icazə alıb evlənin və onların mehrlərini qəbul olunmuş qaydada verin! Əgər onlar (ərə getdikdən sonra) zina edərlərsə, cəzaları azad qadınlara verilən əzabın yarısı qədərdir. Bu (kənizlərlə evlənmək), (ehtiras, şəfvət üzündən) zina etməkdən qorxanlarınız üçündür. Əgər səbr edərsinizsə, sizin üçün daha yaxşı olar. Həqiqətən, Allah bağışlayandır, rəhm edəndir!” Gördüyün kimi, bu ayədə Allah Təala deyir ki, azad qadını ala bilməsən, onda cariyəni al, yəni arvad kimi nikahla al. Əgər siğə olsaydı, deyərdi ki, problem yoxdur, elə siğə eləyin. Deməli, bundan əvvəlki ayədə də söhbət siğədən deyil, nikahdan gedir. Həm də Nisa, 24-ün elə ilk ayəsini diqqətlə oxusan haqq aydın olar. Çünki “muhsanat” kəlməsində məqsəd iffətli, namuslu qadınlardan söhbət gedir. Siğəli qadın iffətli sayılmır. Bunu mən yox, şiələrin öz kitabında imam Museyi Kazım deyir, “Vəsil əs-Şiə”, 28-ci cild, 68-ci səhifə. Deməli, Nisa, 24-də siğədən heç nə yoxdur.
Bu ayələr barədə, hədislərə gəldikdə isə, əvvəl namssuz nikahın növləri haram edildikdən sonra, əks tərəf etiraf etdiyi kimi, Məkkədə haram idi, müəyyən səbəblərə görə müəyyən müddətə kimi icazə verilmişdi və sonra haram edildi. Siğənin haramlığı nəinki əhli-sunnə kitablarında, hətta əhli-şiə kitablarında da var. Hətta aşkar bildirilir ki, Əli (r.a.) siğəni haram edib. Məsələn, “Təhzib” kitabı (müəllifi Tusi, 2-ci cild, 186-cı səhifə), “İstibzar” (yenə Tusinin, 3/142 ), “Vəsail əş-Şiə” (14/441) və s. Mənə elə gəlir ki, haqq aydın oldu. Təbii ki, haqqı istəyənlər üçün.

Ömərin müvəqqəti nigahın qabağını alması

Cabir ibni Əbdullah belə rəvayət edir: “Peyğəmbərin və Əbu Bəkrin həyatının bütün dövrlərində bir qədər unu və xurmanı mehriyyə qərar verir və müvəqqəti olaraq evlənirdik. Nəhayət Əmr ibni Hərisin gördüyü işə görə Ömər onu qadağan etdi” (Səhih Müslüm “Mütə” kitabı; “Nigahi mütə” bölməsi səh 1023, hədis 1405).



Əbdür-Rəzzaqın “Müsənnəf” kitabında Ətadan, o da Cabirdən nəqlən deyir: “Biz Peyğəmbərin, Əbu Bəkrin və Ömərin dövründə müvəqqəti izdivac edirdik. Nəhayət Ömərin xilafətinin axırlarında Əmr ibni Haris bir qadınla müvəqqəti olaraq izdivac etdi”. Ravi deyir: “Cabir onun adını dedi, amma mən unutdum. O qadın hamilə oldu və bu xəbər Ömərə çatdıqda, onu çağırdı və soruşdu ki, “Bu xəbər düzdürmü?” Dedi: “Bəli!” Ömər dedi: “Kim buna şahiddir?” O qadın anasının, yaxud qəyyumunun adını çəkdikdə, Ömər aldadılmanın baş verməsindən qorxaraq dedi: “Nə üçün onlardan başqası olmamışdır?” (“Müsənnəf” Əbdür-Rəzzaq, cild 7 səh 496-497; “mutə” babı).



Digər bir rəvayətdə deyilir ki, Cabir demişdir: “Əmr ibni Həris Küfədən Mədinəyə gəldikdə, bir kənizlə müvəqqəti olaraq evləndi. Kəniz hamilə olduğu zaman Ömərin yanına gətirdilər. Hadisənin nə yerdə olduğunu soruşduqda, cavab verdi ki, Əmr ibni Həris mənimlə müvəqqəti izdivac etmişdir. Ömər, Əmr ibni Hərisi də çağırdı və o da aşkar şəkildə iqrar etdi. Ömər dedi: “Nə üçün ondan başqasını seçmədin?” Bu Ömərin müvəqqəti izdivacı qadağan etdiyi zaman baş vermişdi” (“Müsənnəf” Əbdür-Rəzzaq, cild 7 səh 500; “mutə” babı).



Digər bir rəvayətdə Məhəmməd ibni Əsvəd ibni Xələf deyir: “Əmr ibni Hovşəb Bəhi Amir ibni Liva qəbiləsindən olan bir qızla müvəqqəti olaraq evləndi və o qız hamilə oldu. Bunu Ömərə xəbər verdilər. Ömər ondan izahat verməsini istədi və dedi: “Əmr ibni Hovşəb məninmlə müvəqqəti olaraq evlənmişdir” Ömər hadisəni Əmrdən soruşdu və o da təsdiqlədi. Ömər dedi: “Kimi bu işə şahid tutçuşdunuz?” Ravi deyir: Mənim dəqiq yadımda deyil, deyəsən belə dedi: “Ya anamı, ya bacımı, yaxud qardaşımı.” Ömər yerindən qalxıb minbərə çıxdı və dedi: “Nə olub ki, kişilər müvəqqəti izdivac edir, amma ona adil şahid tutmur və onu aşkar etmirlər?” Ravi deyir: Ömərin bu sözünü onun minbərindəki çıxışına qulaq asan bir şəxs öz qulağı ilə eşidib nəql etmişdi. O deyir: “Camaat bunu ondan qəbul etdilər.”” (“Müsənnəf” Əbdür-Rəzzaq, cild 7 səh 500-501; “mutə” babı).



“Kənzül-Ümmal” kitabında Əbu Xeysəmin qızı Ümmü Əbdullah rəvayət edir ki, Şamdan bir kişi gəlib mənim mənzilimdə məskən saldı və dedi: “Arvadsızlıq məni çətinliyə salmışdır, mənim üçün bir arvad tap, onunla müvəqqəti olaraq evlənim”. Onu bir qadına elçi göndərdim, mehriyyə təyin etdilər və adil şəxs də ona şahid tutuldu. Bundan sonra Allahın istədiyi vaxta qədər o qadınla yaşadılar. Sonra Mədinədən çıxdı. Bu xəbər Ömərə çatdıqda məni çağırıb soruşdu: “Bu deyilənlər düzdürmü?” Dedim: “Bəli.” O dedi: “Əgər o kişi qayıtsa mənə xəbər ver.” O gəldikdə Öməri agah etdim. Onu çağıtdırıb dedi: “Səni bu işə nə vadar etmişdir?” Dedi: “Mən bu işi Peyğəmbərin zamanında da yerinə yetirirdim və o həzrət sağ olan vaxta qədər bizi bu işdən çəkindirməmişdi. Əbu Bəkrin dövründə də bunu davam etdirdik, o da həyatda olduğu vaxta qədər bizi bu işdən çəkindirmədi. Sizin xilafətiniz dövründə də onun qadağan olunması bizə çatmamışdır.” Ömər dedi: “Agah olun! Canım əlində olan Allaha and olsun, əgər bundan qabaq onu nəhy etmiş olsaydım, səni daşqalaq edərdim. Bir-birinizdən ayrılın ki, nigah və izdivac zinadan ayrılsın” (“Kənzül-Ümmal” cild 8, səh 294).



Əbdür-Rəzzaqın “Müsənnəf” kitabında Ürvədən belə rəvayət olunur: “Rabiə ibni Üməyyə ibni Xələf Mədinənin qeyri ərəb qadınlarının biri ilə müvəqqəti evləndi. Biri Xovlə binti Həkim olmaqla iki qadın ona şahidlik etdilər. Xovlə əməlisaleh bir qadın idi. Çox keçmədi ki, o qeyri ərəb qadın hamilə oldu. Xovlə hadisəni Ömərə xəbər verdi. Ömər qalxıb qəzəbindən əbasının bir ücü yürlə sürünən halda tələm-tələbeeeeep minbərə çaxab dedi: “Mənə xəbər vermişlər ki, Rəbiə ibni Üməyyə Mədinə qadınlarından olan qeyri ərəb qadınla müvəqqəti evlənmiş və o iki qadını da ona şahid tutmuşlar. Əgər bundan qabaq bunu qadağan etmiş olsaydım, indi onu daşqalaq edərdim”” (“Müsənnəf” Əbdür-Rəzzaq, cild 7 səh 500; “Müsnədi Şafei” səh 132; “Əl-isabə” Rəbiə ibni Üməyyənin tərcümeyi-halı, cild 1 səh 514; “Müvəttə Malik” səh 542, hədis 42 “nigahul-mütə” babı; “Sunəni Beyhəqi” cild 7, səh 206; “Əl-ümm” Şafei cild 7, səh 219; “Təfsiri Suyuti” cild 3 səh 141).



Yuxarıdakı rəvayətlərdən belə aydın olur ki, Peyğımbərin səhabələri deyirdilər ki, “Fəməstəmtətum bihi” – ayəsi müvəqqəti izdivac bsrəsində nazil olmuş və Peyğəmbəri onu yerinə yetirməyə göstəriş vermişdir. Onlar da təyin olunmuş mehriyyə ilə - un, ya xurma, yaxud paltarı mehriyyə qərar verərək – Peyğəmbərin dövründə qadınlarla müvəqqəti evlənirdilər. Bu hökm Əbu Bəkrin dövründə və Ömərin xilafətinin bir qismində də davam etmişdir. Nəhayət Ömər Əmr ibni Hərisin gördüyü iş xatirinə onu qadağan etdi.



Təbəri “Sireyi-Ömər” bölməsində İmran ibni Səvadədən rəvayət edir ki, o, xəlifədən icazə istəyib onun yanına daxil oldu və dedi: “Sənə öyüd-nəsihət etmək üçün gəlmişəm!” Ömər dedi: “De gəlsin”. O dedi: “Ümmətin dörd şeydə sənə irad tuturlar... Onlar deyirlər ki, sən müvəqqəti evlənməni haram etmisən, halbuki, o, Allah tərəfindən icazə verilən bir iş idi. Biz münasib bir mehriyyə ilə mütə edir, üç gündən sonra ayrılırdıq.” Ömər dedi: “Peyğəmbəri Əkrəm onu zərurət halında halal bilirdi. Ondan sonra camaat rifah halına çatdılar, indi müsəlmanlardan bir kəsi tanımıram ki, ona əməl etsin, yaxud ona doğru qayıtsın. İndi də hər kəs istəyirsə, münasib bir mehriyyə ilə (daimi) evlənsin və üç gündən sonra təlaqla ayrılsın. Deməli mənim işim düzdür.” (“Tarixi Təbəri” cild 2 səh 32 “Ömərin sirəsinin bir hissəsi” bölməsi, 22-ci ilin hadisələri.)



İbni Həzm “Əl-mühəlla” kitabında yazır: “Peyğəmbəri Əkrəmdən sonra əvvəlki səhabələrdən bir qrupu onun halal olmasına etiqadda qalmışdı. O cümlədən Əbu Bəkrrin qızı Əsma, Cabir ibni Əbdullah, İbni Məsud, İbni Abbas, Müaviyyə ibni Əbu Süfyan, Əmr ibni Həris, Əbu Səid Xidri, Üməyyə ibni Xələfin iki oğlu Sülmə və Məbəd və Cabir ibni Əbdullah onun Peyğəmbərin dövründə halal olmasını, Əbu Bərin və Ömərin xilafətinin axırlarına qədər halallığında qalmasını bütün səhabələrdən rəvayət etmişlər.

O deyir: “Ömər ibni Xəttab yalnız o halda qadağan və rədd olunmuş sayırdı ki, iki adil şəxs ona şahidlik etməsin və iki nəfər adilin şəhadəti ilə onu rəva bilirdi. Tabeinlərdən Tavus, Əta, Səid ibni Cübeyr və sair Məkkə fəqihləri onun halal olmasına israr edirdilər”” ( “Əl-mühəlla” İbni Həzm, cild 9 səh 519-520, məsələ 1854; Nəvəvi “Səhihi Müslüm”ün şərhində İbni Məsudun rəyini nəql etmişdir, cild 11 səh 186).



Qurtubi öz təfsirində belə nəql edir: Müvəqqəti evlənməni yalnız İmran ibni Həsin, bəzi səhabələr və Əhli-beytdən bir qrupu caiz bilirlər. O deyir: Əbu Ömər demişdir: “İbni Abbasın səhabələri, məkkəlilər və yəmənlilərin hamısı müvəqqəti izdivacı İbni Abbasın məzhəbinə əsasən halal hesab etmişlər” (“Təfsiri Qurtubi” cild 5 səh 133).

Ən-Nisa Surəsi 24-cü ayədə ALLAH (c.c) belə buyurur: (Cihad vaxtı əsir olaraq) sahib olduğunuz (cariyələr) müstəsna olmaqla, ərli qadınları almaq Allahın yazısı (hökmü) ilə sizə (haram edildi). Bunlardan başqaları isə namusla (iffətlə), zinakarlığa yol vermədən, mallarınızı sərf edərək evlənmək üçün sizə halal edildi. İstifadə (mütə) etdiyiniz qadınların mehrlərini lazımi qaydada verin! Mehr müəyyən edildikdən sonra aranızda razılaşdığınız şeydən ötrü sizə heç bir günah yazılmaz. Həqiqətən, Allah (hər şeyi) biləndir, hikmət sahibidir!

Ömərin müvəqqəti nigahın qabağını alması

Cabir ibni Əbdullah belə rəvayət edir: “Peyğəmbərin və Əbu Bəkrin həyatının bütün dövrlərində bir qədər unu və xurmanı mehriyyə qərar verir və müvəqqəti olaraq evlənirdik. Nəhayət Əmr ibni Hərisin gördüyü işə görə Ömər onu qadağan etdi” (Səhih Müslüm “Mütə” kitabı; “Nigahi mütə” bölməsi səh 1023, hədis 1405).



Əbdür-Rəzzaqın “Müsənnəf” kitabında Ətadan, o da Cabirdən nəqlən deyir: “Biz Peyğəmbərin, Əbu Bəkrin və Ömərin dövründə müvəqqəti izdivac edirdik. Nəhayət Ömərin xilafətinin axırlarında Əmr ibni Haris bir qadınla müvəqqəti olaraq izdivac etdi”. Ravi deyir: “Cabir onun adını dedi, amma mən unutdum. O qadın hamilə oldu və bu xəbər Ömərə çatdıqda, onu çağırdı və soruşdu ki, “Bu xəbər düzdürmü?” Dedi: “Bəli!” Ömər dedi: “Kim buna şahiddir?” O qadın anasının, yaxud qəyyumunun adını çəkdikdə, Ömər aldadılmanın baş verməsindən qorxaraq dedi: “Nə üçün onlardan başqası olmamışdır?” (“Müsənnəf” Əbdür-Rəzzaq, cild 7 səh 496-497; “mutə” babı).



Digər bir rəvayətdə deyilir ki, Cabir demişdir: “Əmr ibni Həris Küfədən Mədinəyə gəldikdə, bir kənizlə müvəqqəti olaraq evləndi. Kəniz hamilə olduğu zaman Ömərin yanına gətirdilər. Hadisənin nə yerdə olduğunu soruşduqda, cavab verdi ki, Əmr ibni Həris mənimlə müvəqqəti izdivac etmişdir. Ömər, Əmr ibni Hərisi də çağırdı və o da aşkar şəkildə iqrar etdi. Ömər dedi: “Nə üçün ondan başqasını seçmədin?” Bu Ömərin müvəqqəti izdivacı qadağan etdiyi zaman baş vermişdi” (“Müsənnəf” Əbdür-Rəzzaq, cild 7 səh 500; “mutə” babı).



Digər bir rəvayətdə Məhəmməd ibni Əsvəd ibni Xələf deyir: “Əmr ibni Hovşəb Bəhi Amir ibni Liva qəbiləsindən olan bir qızla müvəqqəti olaraq evləndi və o qız hamilə oldu. Bunu Ömərə xəbər verdilər. Ömər ondan izahat verməsini istədi və dedi: “Əmr ibni Hovşəb məninmlə müvəqqəti olaraq evlənmişdir” Ömər hadisəni Əmrdən soruşdu və o da təsdiqlədi. Ömər dedi: “Kimi bu işə şahid tutçuşdunuz?” Ravi deyir: Mənim dəqiq yadımda deyil, deyəsən belə dedi: “Ya anamı, ya bacımı, yaxud qardaşımı.” Ömər yerindən qalxıb minbərə çıxdı və dedi: “Nə olub ki, kişilər müvəqqəti izdivac edir, amma ona adil şahid tutmur və onu aşkar etmirlər?” Ravi deyir: Ömərin bu sözünü onun minbərindəki çıxışına qulaq asan bir şəxs öz qulağı ilə eşidib nəql etmişdi. O deyir: “Camaat bunu ondan qəbul etdilər.”” (“Müsənnəf” Əbdür-Rəzzaq, cild 7 səh 500-501; “mutə” babı).



“Kənzül-Ümmal” kitabında Əbu Xeysəmin qızı Ümmü Əbdullah rəvayət edir ki, Şamdan bir kişi gəlib mənim mənzilimdə məskən saldı və dedi: “Arvadsızlıq məni çətinliyə salmışdır, mənim üçün bir arvad tap, onunla müvəqqəti olaraq evlənim”. Onu bir qadına elçi göndərdim, mehriyyə təyin etdilər və adil şəxs də ona şahid tutuldu. Bundan sonra Allahın istədiyi vaxta qədər o qadınla yaşadılar. Sonra Mədinədən çıxdı. Bu xəbər Ömərə çatdıqda məni çağırıb soruşdu: “Bu deyilənlər düzdürmü?” Dedim: “Bəli.” O dedi: “Əgər o kişi qayıtsa mənə xəbər ver.” O gəldikdə Öməri agah etdim. Onu çağıtdırıb dedi: “Səni bu işə nə vadar etmişdir?” Dedi: “Mən bu işi Peyğəmbərin zamanında da yerinə yetirirdim və o həzrət sağ olan vaxta qədər bizi bu işdən çəkindirməmişdi. Əbu Bəkrin dövründə də bunu davam etdirdik, o da həyatda olduğu vaxta qədər bizi bu işdən çəkindirmədi. Sizin xilafətiniz dövründə də onun qadağan olunması bizə çatmamışdır.” Ömər dedi: “Agah olun! Canım əlində olan Allaha and olsun, əgər bundan qabaq onu nəhy etmiş olsaydım, səni daşqalaq edərdim. Bir-birinizdən ayrılın ki, nigah və izdivac zinadan ayrılsın” (“Kənzül-Ümmal” cild 8, səh 294).



Əbdür-Rəzzaqın “Müsənnəf” kitabında Ürvədən belə rəvayət olunur: “Rabiə ibni Üməyyə ibni Xələf Mədinənin qeyri ərəb qadınlarının biri ilə müvəqqəti evləndi. Biri Xovlə binti Həkim olmaqla iki qadın ona şahidlik etdilər. Xovlə əməlisaleh bir qadın idi. Çox keçmədi ki, o qeyri ərəb qadın hamilə oldu. Xovlə hadisəni Ömərə xəbər verdi. Ömər qalxıb qəzəbindən əbasının bir ücü yürlə sürünən halda tələm-tələbeeeeep minbərə çaxab dedi: “Mənə xəbər vermişlər ki, Rəbiə ibni Üməyyə Mədinə qadınlarından olan qeyri ərəb qadınla müvəqqəti evlənmiş və o iki qadını da ona şahid tutmuşlar. Əgər bundan qabaq bunu qadağan etmiş olsaydım, indi onu daşqalaq edərdim”” (“Müsənnəf” Əbdür-Rəzzaq, cild 7 səh 500; “Müsnədi Şafei” səh 132; “Əl-isabə” Rəbiə ibni Üməyyənin tərcümeyi-halı, cild 1 səh 514; “Müvəttə Malik” səh 542, hədis 42 “nigahul-mütə” babı; “Sunəni Beyhəqi” cild 7, səh 206; “Əl-ümm” Şafei cild 7, səh 219; “Təfsiri Suyuti” cild 3 səh 141).



Yuxarıdakı rəvayətlərdən belə aydın olur ki, Peyğımbərin səhabələri deyirdilər ki, “Fəməstəmtətum bihi” – ayəsi müvəqqəti izdivac bsrəsində nazil olmuş və Peyğəmbəri onu yerinə yetirməyə göstəriş vermişdir. Onlar da təyin olunmuş mehriyyə ilə - un, ya xurma, yaxud paltarı mehriyyə qərar verərək – Peyğəmbərin dövründə qadınlarla müvəqqəti evlənirdilər. Bu hökm Əbu Bəkrin dövründə və Ömərin xilafətinin bir qismində də davam etmişdir. Nəhayət Ömər Əmr ibni Hərisin gördüyü iş xatirinə onu qadağan etdi.



Təbəri “Sireyi-Ömər” bölməsində İmran ibni Səvadədən rəvayət edir ki, o, xəlifədən icazə istəyib onun yanına daxil oldu və dedi: “Sənə öyüd-nəsihət etmək üçün gəlmişəm!” Ömər dedi: “De gəlsin”. O dedi: “Ümmətin dörd şeydə sənə irad tuturlar... Onlar deyirlər ki, sən müvəqqəti evlənməni haram etmisən, halbuki, o, Allah tərəfindən icazə verilən bir iş idi. Biz münasib bir mehriyyə ilə mütə edir, üç gündən sonra ayrılırdıq.” Ömər dedi: “Peyğəmbəri Əkrəm onu zərurət halında halal bilirdi. Ondan sonra camaat rifah halına çatdılar, indi müsəlmanlardan bir kəsi tanımıram ki, ona əməl etsin, yaxud ona doğru qayıtsın. İndi də hər kəs istəyirsə, münasib bir mehriyyə ilə (daimi) evlənsin və üç gündən sonra təlaqla ayrılsın. Deməli mənim işim düzdür.” (“Tarixi Təbəri” cild 2 səh 32 “Ömərin sirəsinin bir hissəsi” bölməsi, 22-ci ilin hadisələri.)



İbni Həzm “Əl-mühəlla” kitabında yazır: “Peyğəmbəri Əkrəmdən sonra əvvəlki səhabələrdən bir qrupu onun halal olmasına etiqadda qalmışdı. O cümlədən Əbu Bəkrrin qızı Əsma, Cabir ibni Əbdullah, İbni Məsud, İbni Abbas, Müaviyyə ibni Əbu Süfyan, Əmr ibni Həris, Əbu Səid Xidri, Üməyyə ibni Xələfin iki oğlu Sülmə və Məbəd və Cabir ibni Əbdullah onun Peyğəmbərin dövründə halal olmasını, Əbu Bərin və Ömərin xilafətinin axırlarına qədər halallığında qalmasını bütün səhabələrdən rəvayət etmişlər.

O deyir: “Ömər ibni Xəttab yalnız o halda qadağan və rədd olunmuş sayırdı ki, iki adil şəxs ona şahidlik etməsin və iki nəfər adilin şəhadəti ilə onu rəva bilirdi. Tabeinlərdən Tavus, Əta, Səid ibni Cübeyr və sair Məkkə fəqihləri onun halal olmasına israr edirdilər”” ( “Əl-mühəlla” İbni Həzm, cild 9 səh 519-520, məsələ 1854; Nəvəvi “Səhihi Müslüm”ün şərhində İbni Məsudun rəyini nəql etmişdir, cild 11 səh 186).



Qurtubi öz təfsirində belə nəql edir: Müvəqqəti evlənməni yalnız İmran ibni Həsin, bəzi səhabələr və Əhli-beytdən bir qrupu caiz bilirlər. O deyir: Əbu Ömər demişdir: “İbni Abbasın səhabələri, məkkəlilər və yəmənlilərin hamısı müvəqqəti izdivacı İbni Abbasın məzhəbinə əsasən halal hesab etmişlər” (“Təfsiri Qurtubi” cild 5 səh 133).