Səqəleyn hədisinin şərhi

Nəsə tanış gəldi bu yazı

Vahabilərin uydurmalarıdı ! Dəlilsiz-sübutsuz!
Məsələləri öz istədikləri kimi təhrif edib yazıblar !

Сообщение отредактировал 3_Rengli_HeyaT: 22 мая 2011 - 01:12

Birincisi: Hədisin məhz bu formada Peyğəmbərdən (saləllahu aleyhi və səlləm) səhih sənədlə nəql olunmasında alimlər ixtilaf etmişdirlər. Çünki bu hədisin sənədində Zeyd adlı bir rəvayətçi vardır. O, daima nəql etdiyi hədislərdə özündən daha etibarlı sayılan rəvayətçilərə muxalif olur. Bu hədisi İmam Müslim daha etibarlı bir sənədlə bu formada rəvayət etmişdir: “Mən sizə iki ağır əmanəti qoyub gedirəm. Bunların birincisi Allahın kitabıdır. Onda hidayət və nur vardır. Siz də Allahın kitabına bağlanın və ondan möhkəm tutunun... (İkinci tövsiyəm) Əhli-beytimdir. Mən əhli-beytim barədə sizə Allahı xatırladıram. Mən əhli-beytim barədə sizə Allahı xatırladıram.” (Müslim: 2408). Hədisin bu mətnindən aydın olur ki, Peyğəmbər (saləllahu aleyhi və səlləm) Qurana tabe olmağı əmr etmişdir. Əhli-beytinə qarşı isə nəvaziş göstərməyi və onların haqlarını ödəməyi tövsiyə etmişdir. Tirmizinin rəvayətindən fərqli olaraq burada əhli-beytə tabe olmaqdan söhbət getmir. Tabeçilik yalnız Quran barədə əmr edilmişdir. Bunu, Müslimin Cabir ibn Abdullahdan (radiyallahu anh) rəvayət etdiyi digər bir hədis də təsdiqləyir. Hədisdə deyilir: “Mən sizə bir şeyi, Allahın kitabını qoyub gedirəm. Siz ondan tutunsanız, məndən sonra heç vaxt yolunuzu azmazsınız.” (Müslim: 1218) Bu hədisdə də Peyğəmbər (saləllahu aleyhi və səlləm) Allahın kitabına tabe olan insanın haqq yoldan azmayacağını demiş, amma əhli-beytini qeyd etməmişdir.

İkincisi: Tirmizinin rəvayət etdiyi hədisi Şeyx Əlbani (rahiməhullah) səhih saymışdır. Bu hədisin səhihliyi barədə olan ixtilafı bir kənara qoyaraq deyirəm: “Bu hədis səhih olsa da, şiələrin zənn etdikləri mənadan təmamilə uzaq və onların leyhlərinə yox, əleyhlərinə dəlildir. İstər Müslimin nəql etdiyi hədisdə “haqlarının qorunması” əmr edilən və istərsə də Tirmizinin nəql etdiyi hədisdə “tabe olunmaları” əmr edilən əhli-beytdən məqsəd, şiələrin iddia etdikləri kimi yalnız Əli (radiyallahu anh) və onun övlad-ları deyil. Əvvəla, əhli-beyt dedikdə Peyğəmbərin zövcələri nəzərdə tutulur. Bu, həm Quran, həm Sünnət baxımından və həm də dilçilik və adət baxımından bu cürdür.
Qurandan dəlil əl-Əhzab/33-cü ayədir. Uca Allah buyurur:
{ وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلاَ تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الجَاهِلِيَّةِ الأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلاَةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ البَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا وَاذْكُرْنَ مَا يُتْلَى فِي بُيُوتِكُنَّ مِن ءَايَاتِ اللهِ وَالحِكْمَةِ إِنَّ اللهَ كَانَ لَطِيفًا خَبِيرًا }.
“Ey Peyğəmbərin zövcələri! Siz hər hansı bir qadın kimi deyilsiniz. Əgər Allahdan qorxursunuzsa, yad kişilərlə nazlana-nazlana danışmayın, yoxsa qəlbində xəstəlik olan tamaha düşər. Şəriətə müvafiq qaydada danışın. Evlərinizdə qərar tutun! İlk cahiliyyə dövründə olduğu kimi açıq-saçıq gəzməyin. Namaz qılın, zəkat verin, Allaha və Onun Elçisinə itaət edin. Ey ev əhli! Allah sizdən günahınızı silib aparmaq və sizi tərtəmiz etmək istəyir. Evlərinizdə oxunan Allahın ayələrini və hikməti yada salın. Həqiqətən, Allah Lütfkardır, hər şeydən Xəbərdardır.” (əl-Əhzab/32-34). Ancaq burada əhli-beytə olan xitabın kişi cinsində olması şiələrin iddia etdikləri kimi Peyğəmbər (saləllahu aleyhi və səlləm) zövcələrinin əhli-beytdən sayılmayacağına dəlalət etmir. Çünki evin kişisi ev əhlinin rəisi olduğundan ötrü, ev əhlinə (yəni zövcələrə) müraciət də kişi cinsində olmuşdur. Bu, ərəb dilçiliyində məlum olan bir qaydadır. Necə ki, mələklər İbrahimin (aleyhissəlam) zövcəsinə övlad müjdəsi verərkən, ona kişi cinsində xitab etmişdirlər. Uca Allah buyurur:
{قالوا أتعجبين من أمر الله رحمة الله وبركاته عليكم أهل البيت إنه حميد مجيد}
“Onlar dedilər: "Allahın əmrinə təəccübmü edirsən? Ey ev əhli! Allahın rəhməti və bərəkəti sizin üstünüzdə olsun!..” (Hud/73). Bu ayədə də Uca Allah İbrahimin (aleyhissəlam) zövcəsini əhli-beyt adlandırır.
Sünnətdən dəlil isə Peyğəmbərin namazlarında oxuduğu salavat duasının belə bir formasıdır: “Allahım! İbrahimə və onun ailəsinə bərəkət verdiyin kimi, Muhəmmədə və onun zövcələrinə, zürriyətinə də bərəkət ver!” (Buxari və Müslim 1/306) Həmçinin sədəqə almaq da Peyğəmbərin zövcələrinə haram idi. Bu da, onların Muhəmmədin (saləllahu aleyhi və səlləm) əhli-beytindən olduğunun açıq bir isbatıdır. Çünki sədəqə insanların mallarının çirki sayılır və bu, Peyğəmbərin əhlinə haram idi. İbn Əbi Müleykə nəql edir ki, Xalid ibn Səid sədəqə malından bir inəyi Aişəyə göndərir. Aişə (radiyallahu anhə) isə onu geri qaytararaq deyir: “Bizə, Muhəmmədin əhlinə sədəqə haramdır.” (İbn Əbi Şeybə “Musənnəf” 3/214 səhihdir.)
Ərəb dilçiliyi baxımından da bu belədir. Məhşur ərəb dilçiləri və ən möhtəşəm ərəb-dili izahlı lüğətlərinin müəllifləri demişdirlər: Əhli-beyt dedikdə, o evin sakinləri nəzərdə tutulur. Əhlur-rəcul (kişinin əhli) dedikdə, ona ən yaxın olan adamlar nəzərdə tutulur. Peyğəmbərin əhli-beyti dedikdə, onun zövcələri, qızları və yaxın qohumları nəzərdə tutulur. (Bax! İbn Mənzur “Lisanul-arab” 11/28, “əl-Qamusul-muhit” səh.1245 ləm hərfi bölümü, “əs-Sihah” 4/1628, “Mucəm Məqayis əl-lüğə” 1/161)
Adət baxımından bu məsələyə yanaşsaq, yenə də zövcənin kişinin əhli sayıldığını görəcəyik. Uca Allah Musanın (aleyhissəlam) zövcəsinin onun əhlindən olduğunu bəyan edərək buyurur:
{ إذ رأى نارا فقال لأهله امكثوا إني آنست نارا لعلي آتيكم منها بقبس أو أجد على النار هدى}
“O zaman o, bir od görüb ailəsinə demişdi: "Dayanın! Mən bir od gördüm. Bəlkə, ondan sizə bir köz gətirdim, ya da odun yanında bir bələdçi tapdım!” (Taha/10). Bütün bu dəlillər göstərir ki, Peyğəmbərin zövcələri əhli-beytdən sayılır. Hətta şiə alimlərindən bəziləri əl-Əhzab/33-cü ayəyə qarşı bir cavab tapa bilmədiklərindən ötrü, iddia etmişdirlər ki, ayənin əhli-beyt ilə əlaqəli hissəsi səhabələr tərəfindən qəsdən əl-Əhzab/33-cü ayənin içərisinə daxil edilmişdir ki, bu ayəni oxuyan hər kəs elə bilsin ki, Peyğəmbərin zövcələri də əhli-beytdəndir. Bunu şiə məzhəbinin ən asas səkkiz kitabın-dan birinin müəllifi olan Məclisi “Biharul-ənvər” (c.35 səh.234) adlı əsərində demişdir. Bu da Quranın təhrif edildiyinə etiqad etməkdir ki, belə bir etiqadın sahibi İslam dairəsindən kənara çıxmış olur. Hətta şiə məzhəbinin mötəbər və məhşur kitablarında da Peyğəmbər zövcələrinin əhli-beytdən olmasına dair rəvayətlər mövcuddur. Məsələn, Ümmü Sələmə soruşur ki: “Ey Allahın Elçisi! Mən də sənin əhli-beytindənəmmi?” Peyğəmbər (saləllahu aleyhi və səlləm) isə cavabında: “Bəli” - deyir. (“Biharul-ənvər”35/221 və 45/198, “Təfsirul-burhan” 3/321, Tusi “əl-Əmali” səh.136 və.s.)

bütün bu sualların cavabında deyirəm: Elə bu səbəblərə görə şiələrin bir çox alimi Quranın qorunmadığına və təhrif edildiyinə etiqad etmişdir. Hətta Quranın dəyişdirildiyini isbat etməkdən ötrü kitablar yazmışlar.

Əli ibn İbrahim əl-Qummi öz təfsirində bu etiqadını belə açıqlayır: “Quranda dəyişilmiş, dəyişdirilmiş və...Allahın nazil etdiklərinin əksinə olan yerlər var.” Daha sonra o, dəyişdirilmiş və Allahın nazil etdiyi əsl Qurana muxalif olduğunu iddia etdiyi çoxlu sayda ayəni və buna dair məsumlardan nəql etdiyi hədisləri misal göstərir (Təfsirul-Qumminin müqəddiməsinə bax!).

Muhəmməd ibn Yaqub əl-Kuleyni öz etiqadını bu barədə olan hədisləri kitabında rəvayət etməsi ilə bəyan etmişdir. Həmin rəvayətlərdən ikisini qeyd edirəm. Cəfər əs-Sadiq deyir: “Həqiqətən, Cəbrayılın Muhəmmədə gətirdiyi Quran on yeddi min ayə idi.” ( “Usulu-Kəfi”-də “Fədlul-Quran” kitabı 28-ci hədis. C.2 səh.634. Məclisi “Miratul-Uqul”12/536-cı səhifədə bu hədisə “səhihdir” deyir.)

Cəfər (rahiməhullah) dedi: “Həqiqətən bizdə Fatimənin müshəfi var. Amma sən bilmirsən ki, Fatimənin müshəfi nədir?” (Ravi deyir ki,) mən dedim: “Fatimənin müshəfi nə olan şeydir?” O (imam) isə dedi: “Bu elə bir müshəfdir ki, sizin bu Quranınızın üç mislinə bərabərdir. Allaha and olsun ki, onda Qurandan bir hərf belə yoxdur.” (“Usulu-Kəfi”də “əl-Hüccə” kitabı 1/239-240. Məclisi “Miratul-Uqul”3/54-də bu hədisi səhihləşdirir.)

Muhəmməd Bəqir əl-Məclisi yuxarıda qeyd etdiyim “on yeddi min ayə” hədisini şərh edərkən, hədisin “səhih” olduğunu qeyd etdikdən sonra belə demişdir: “Həqiqətən, Quranın naqisliyi və dəyişdirildiyi barəsində olan açıq-aydın, səhih hədislər çoxdur. Bu barədə olan hədislər mənaca mütəvatir dərəcəsindədir. Onların (təhrif barədə olan hədislərin) hamısını rədd etmək bir başa hədislərə olan etimadı aradan qaldırmağı labüd edir. Mənim zənnimcə bu barədə olan hədislər imamət barəsində olan hədislərdən az deyil. Bəs onlar onu (imaməti) hədislər ilə necə isbat edirlər?” (“Miratul-Uqul”12/536 və bəzi nüsxələrdə səh.525).
Həmçinin o, Biharul-Ənvər adlı kitabında Quranın təhrifinə dair belə bir bölüm də açmışdır: “Bəbut-Təhrif fil-Əyətil-ləti hiyə xiləfu mə ənzəlallah” (Allahın nazil etdikləri-nin xilafına olan ayələrdə təhrif bölümü).
Əbul-Həsən əl-Amili də Şeyx Məclisi kimi bu barədə olan hədislərin mütəvatir dərəcəsində olduğunu qeyd edərək deyir: “Bil ki, inkar olunmaz həqiqətdir ki, mütəvatir və digər xəbərlərə əsasən, həqiqətən, Peyğəmbərin vəfatından sonra Quranda dəyişiklik-lər baş vermişdir. (Sahabələr) Quranı topladıqdan sonra bir çox kəlməni və ayələri yox etmişlər.” Daha sonra o, təhrif olunmamış, əsil Quranın Mehdidə olduğunu qeyd edir. Sonra bu əqidəyə sahib olan böyük şiə alimlərindən Kuleyninin, onun ustadı Qumminin, Əyyaşinin, Numaninin, Əbu Talib ət-Təbərsinin və Məclisinin adını qeyd edərək sözünü belə tamamlayır: “Demək olar ki, bu əqidə bizim məzhəbin (şiəliyin) zəruriyyətlərin-dəndir.” (“Miratul-Ənvər” səh.36, əlavə olaraq səh.49-51-ə də bax!).

Adnan əl-Bəhrani “Məşariquş-Şumus əd-Durriyyə” adlı kitabında (səh.126) qeyd etmişdir ki, Quranın təhrifinə dair olan hədislər mütəvatir dərəcəsindədir. Həmçinin bu məsələ Şiə məzhəbinin zəruriyyətlətindəndir.

Alləmə mühəddis Yusuf əl-Bəhrani isə “Əd-Durarun-Nəcəfiyyə” adlı kitabında (səh.298) təhrif barədə olan hədislər haqqında qeyd etmişdir ki, əgər bu hədislərin səhihliyinə tənə edilsə, o zaman Şiə məzhəbinin bütün hədislərinə də tənə etmək asan olacaq.

Kəmaləddin Meysəm əl-Bəhrani Osmana (radiyallahu anh) tənə edərək demişdir: “Həqiqətən o, insanları Zeyd ibn Sabitin qiraəti ətrafında cəm etmiş və müshəfləri məhv etmişdir. Şübhəsiz ki, o, (peyğəmbərə) nazil olmuş Quranı da məhv etmişdir.” (Şərhu Nəhcul-Bəlağa 11/1)

Ancaq bəzi şiə alimləri: Şeyx Saduq, Mürtəza, Əbu Cəfər ət-Təbərsi və Əbu Əli ət-Təbərsi bunun əksini bəyan etmişdirlər. Bu barədə böyük şiə alimi Nemətullah əl-Cəzairi demişdir: “...Bizim əshabımız (yəni şiə alimləri) Quranın təhrif olunduğuna dair açıq-aydın sübut olan bu mutəvatir xəbərlərin səhihliyi və bunları təsdiqləmək məsələsində ittifaq halındadırlar. Bəli, artıq buna Mürtəza, Saduq və Şeyx Təbərsi muxalif olmuşdur. Onlar belə hökm vermişdilər ki, iki üzlük arasında olan Quran, təhrif edilmədən və dəyişdirilmədən nazil olmuş Qurandır. Açıq-aşkardır ki, bu söz (yəni təhrifi inkar etmək) çox saylı məsləhətlərdən (yəni təqiyyədən) ötrü onlar tərəfindən deyil-mişdir. Bu məsləhətlərdən biri də, Qurana tənə etmək qapısını bağlamaq olmuşdur. Çünki Quranda təhrif caiz olsaydı onun hökm və qaydalarına necə əməl etmək olardı?” (Nemətullah əl-Cəzairi “Əl-Ənvərun-Numaniyyə”2/357-358).
Nemətullah əl-Cəzairi qeyd etmişdir ki, vaxtı ilə Quranda imamların təriflənməsinə və səhabələrin pislənməsinə dair ayələr olmuşdur. Səhabələr isə bu ayələri Qurandan çıxardaraq onu dəyişdirmişdirlər (“Əl-Ənvərun-Numaniyyə” 1/97).
Nemətullah əl-Cəzairi həmin kitabında bir sualı belə cavablandırır: “Əgər deyilsə ki, Quranın dəyişdirilməsi ilə birgə, onu oxumaq necə mümkün olur?” (Cavabında) mən deyirəm: “Artıq xəbərlərdə məsumlardan rəvayət olunmuşdur ki, onlar öz şiələrinə əldə mövcud olan Quranı namazda və başqa ibadətlərdə oxumağı və onun hökümlərilə əməl etməyi əmr etmişdilər. O vaxtacan ki, ağamız Sahib əz-Zaman zühur edəcək və insanların əllərində olan Quranı səmaya qaldıracaq, əmirul-mumininin (Əlinin) yazdığı Quranı ortaya çıxaracaq, onu oxuyacaq və onun hökmləri ilə əməl edəcək.” (“Ənvərun-Numaniyyə”2/363).

Сообщение отредактировал Elmeddin.88: 22 мая 2011 - 11:23

Сообщение отредактировал 3_Rengli_HeyaT: 22 мая 2011 - 11:48

2615 - حدثنا محمد بن عبد الله الحضرمي ثنا نصر بن عبد الرحمن الوشاء ثنا زيد بن الحسن الأنماطي عن جعفر بن محمد عن أبيه عن جابر قال رأيت رسول الله (ص) في حجته يوم عرفة وهو على ناقته القصواء فخطب فسمعته وهو يقول أيها الناس قد تركت فيكم ما إن أخذتم به لن تضلوا كتاب الله وعترتي أهل بيتي .

Birincisi: Hədisin məhz bu formada Peyğəmbərdən (saləllahu aleyhi və səlləm) səhih sənədlə nəql olunmasında alimlər ixtilaf etmişdirlər. Çünki bu hədisin sənədində Zeyd adlı bir rəvayətçi vardır.

حدثنا ‏ ‏نصر بن عبد الرحمن الكوفي ‏ ‏حدثنا ‏ ‏زيد بن الحسن هو الأنماطي ‏ ‏عن ‏ ‏جعفر بن محمد ‏ ‏عن ‏ ‏أبيه ‏ ‏عن ‏ ‏جابر بن عبد الله ‏ ‏قال : ‏رأيت رسول الله ‏ (ص) ‏ ‏في حجته يوم ‏ ‏عرفة ‏ ‏وهو على ناقته القصواء يخطب فسمعته يقول يا أيها الناس إني قد ‏ ‏تركت فيكم ما إن أخذتم به لن تضلوا كتاب الله وعترتي أهل بيتي . قال ‏ ‏وفي ‏ ‏الباب ‏ ‏عن ‏ ‏أبي ذر ‏ ‏وأبي سعيد ‏ ‏وزيد بن أرقم ‏ ‏وحذيفة بن أسيد ‏ ، ‏قال ‏ ‏وهذا ‏حديث حسن غريب ‏ ‏من هذا الوجه ‏ ‏قال ‏ ‏وزيد بن الحسن ‏ ‏قد روى عنه ‏ ‏سعيد بن سليمان ‏ ‏وغير واحد من أهل العلم ‏.

Сообщение отредактировал 3_Rengli_HeyaT: 22 мая 2011 - 12:45

BUndan əlavə :

"ONLAR HOVUZA ( Kəusər) QAYIDANA QƏDƏR BİR-BİRİNDƏN AYRILMAZLAR" sözü Allah rəsulundan (s.a.s) rəvayət olunan səqəleyn hədisində keçib.Bunun üçün dəlil də gətirdik!

İmam Hənbəl Musnədində bu hədisi rəvayət edir :

حدثنا عبد الله قال : حدثني أبي ، نا الأسود بن عامر ، نا أبو إسرائيل ، عن عطية ، عن أبي سعيد قال : قال رسول الله (ص) : إني تارك فيكم الثقلين ، أحدهما أكبر من الآخر كتاب الله حبل ممدود من السماء إلى الأرض ، وعترتي أهل بيتي ، وإنهما لن يفترقا حتى يردا علي الحوض .

Sual ortaya çıxır :
Əgər hər hansı bir məsələdə ixtilaf ortaya çıxsa, CAMAAT kimdən soruşub məsələyə aydınlıq gətirməlidir ?
-Təbii ki, o kəslərdən ki, HEÇ VAXT QURANDAN AYRILMAZLAR!
Amma, NASİBİ iddia edir ki, ƏHLİ-BEYTƏ TABƏ OLMAĞA EHTİYAC YOXDUR!
Sanki, İbn Teymiyyəyə və digər nasibilərə tabe olmaq kifayətdir!

Сообщение отредактировал 3_Rengli_HeyaT: 22 мая 2011 - 12:56

KEÇƏK ƏHZAB SURƏSİNDƏ "TƏTHİR" AYƏSİNİN İZAHINA :

Nasibi yazır :

Həmçinin sədəqə almaq da Peyğəmbərin zövcələrinə haram idi. Bu da, onların Muhəmmədin (saləllahu aleyhi və səlləm) əhli-beytindən olduğunun açıq bir isbatıdır.

MUSLİMİN SƏHİHİNDƏKİ SƏQƏLEYN HƏDİSİNDƏKİ MƏTNİN BU HİSSƏSİNƏ FİKİR VERİN :

نساؤه من أهل بيته ولكن أهل بيته من حرم الصدقة بعده قال ومن هم قال هم آل ‏ ‏علي ‏ ‏وآل ‏ ‏عقيل ‏ ‏وآل ‏ ‏جعفر ‏ ‏وآل ‏ ‏عباس ‏ ‏قال كل هؤلاء حرم الصدقة قال نعم ‏.

Sahabə "xanımların da əhli-beyt olduğunu LAKİN,ƏHLİ-BEYTİN ( yəni, nəzərdə tutulan əhli-beytin) SƏDƏQƏNİN HARAM OLDUĞU KƏSLƏR olduğunu qeyd edir.Sonra onların Ali-Əli, Ali-Cəfər, Ali-Əql və ALİ-ABBAS olduğunu qeyd edir !


Sonra Muslim yenə də bu hədisi rəvayət edir.İndi bu cümləyə diqqətlə fikir verin :

لا وايم الله إن المرأة تكون مع الرجل ‏ ‏العصر ‏ ‏من الدهر ثم يطلقها فترجع إلى أبيها وقومها أهل بيته أصله ‏ ‏وعصبته ‏ ‏الذين حرموا الصدقة بعده
Sahabə açıq-aşkar qadınların kişilərlə bir müddət yaşayıb, talaq verildikdən sonra atalarının evinə qayıtdığını, əsl əhli-beytin ata xətti ilə qohumluğu çatan VƏ SƏDƏQƏNİN HARAM OLDUĞU KİMSƏLƏRİN olduğunu qeyd edir.Özü də bunu rəvayət edən MUSLİMDİR.
Amma, bu nasibi yazır ki :

Həmçinin sədəqə almaq da Peyğəmbərin zövcələrinə haram idi. Bu da, onların Muhəmmədin (saləllahu aleyhi və səlləm) əhli-beytindən olduğunun açıq bir isbatıdır. Çünki sədəqə insanların mallarının çirki sayılır və bu, Peyğəmbərin əhlinə haram idi. İbn Əbi Müleykə nəql edir ki, Xalid ibn Səid sədəqə malından bir inəyi Aişəyə göndərir. Aişə (radiyallahu anhə) isə onu geri qaytararaq deyir: “Bizə, Muhəmmədin əhlinə sədəqə haramdır.” (İbn Əbi Şeybə “Musənnəf” 3/214 səhihdir.)
Ərəb dilçiliyi baxımından da bu belədir. Məhşur ərəb dilçiləri və ən möhtəşəm ərəb-dili izahlı lüğətlərinin müəllifləri demişdirlər: Əhli-beyt dedikdə, o evin sakinləri nəzərdə tutulur. Əhlur-rəcul (kişinin əhli) dedikdə, ona ən yaxın olan adamlar nəzərdə tutulur. Peyğəmbərin əhli-beyti dedikdə, onun zövcələri, qızları və yaxın qohumları nəzərdə tutulur. (Bax! İbn Mənzur “Lisanul-arab” 11/28, “əl-Qamusul-muhit” səh.1245 ləm hərfi bölümü, “əs-Sihah” 4/1628, “Mucəm Məqayis əl-lüğə” 1/161)

Ey insaf əhli!
İndi özünüz qərar verin!
Bu nasibi həm MUSLİMİN BU HƏDİSİ ETİBARLI SƏNƏDLƏ NƏQL ETDİYİNİ QEYD EDİR, HƏM DƏ YAZIR Kİ, PEYĞƏMBƏR XANIMLARINA SƏDƏQƏ HARAMDI!
Necə olur ki, MUSLİMDƏN RƏVAYƏT ETDİYİ HƏDİSİN ÖZÜNƏ SƏRF ELƏYƏN TƏRƏFİNƏ ETİBAR EDİR, SƏRF ELƏMƏYƏN TƏRƏFİNİ ATIR ?
halbuki, Muslimin rəvayətinə əsasən SƏDƏQƏ ADLARI çəkilən kimsələrə Haramdır ki, onların arasında peyğəmbər xanımları yoxdur!
Deməli,PEYĞƏMBƏR XANIMLARINA SƏDƏQƏNİN HARAM OLMASI BARƏDƏ BAŞQA DƏLİLLƏR GƏTİRƏRKƏN bu nasibinin sözündən belə çıxır ki, MUSLİM ETİBAR EDİLƏSİ MƏNBƏ DEYİL! O zaman, nəyə görə CAMAATI İNANDIRMAĞA ÇALIŞIR Kİ, MƏHZ MÜSLİMƏ ETİBAR ELƏMƏK LAZIMDIR ?

Halbuki, EYNİ HƏDİSDƏN SÖHBƏT GEDİR.NAsibi hədisin özünə sərf edən hissəsini yazır, sərf etməyən hissəsini atır!

Сообщение отредактировал 3_Rengli_HeyaT: 22 мая 2011 - 13:12

Qurandan dəlil əl-Əhzab/33-cü ayədir. Uca Allah buyurur:
{ وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلاَ تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الجَاهِلِيَّةِ الأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلاَةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ البَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا وَاذْكُرْنَ مَا يُتْلَى فِي بُيُوتِكُنَّ مِن ءَايَاتِ اللهِ وَالحِكْمَةِ إِنَّ اللهَ كَانَ لَطِيفًا خَبِيرًا }.
“Ey Peyğəmbərin zövcələri! Siz hər hansı bir qadın kimi deyilsiniz. Əgər Allahdan qorxursunuzsa, yad kişilərlə nazlana-nazlana danışmayın, yoxsa qəlbində xəstəlik olan tamaha düşər. Şəriətə müvafiq qaydada danışın. Evlərinizdə qərar tutun! İlk cahiliyyə dövründə olduğu kimi açıq-saçıq gəzməyin. Namaz qılın, zəkat verin, Allaha və Onun Elçisinə itaət edin. Ey ev əhli! Allah sizdən günahınızı silib aparmaq və sizi tərtəmiz etmək istəyir. Evlərinizdə oxunan Allahın ayələrini və hikməti yada salın. Həqiqətən, Allah Lütfkardır, hər şeydən Xəbərdardır.” (əl-Əhzab/32-34). Ancaq burada əhli-beytə olan xitabın kişi cinsində olması şiələrin iddia etdikləri kimi Peyğəmbər (saləllahu aleyhi və səlləm) zövcələrinin əhli-beytdən sayılmayacağına dəlalət etmir. Çünki evin kişisi ev əhlinin rəisi olduğundan ötrü, ev əhlinə (yəni zövcələrə) müraciət də kişi cinsində olmuşdur. Bu, ərəb dilçiliyində məlum olan bir qaydadır.

Сообщение отредактировал Elmeddin.88: 22 мая 2011 - 13:39

Üçüncüsü: İmam Məlik “əl-Muvatta”da və Hakim də “əl-Müstədrək”də Peyğəm-bərin (saləllahu aleyhi və səlləm) belə dediyini nəql etmişdirlər: “Mən sizə iki şey buraxdım. Siz bunlara bağlı qaldıqca azmayacaqsınız. Bunlar Allahın kitabı və Rəsulunun sünnətidir.” Bu hədis də Müslimin rəvayət etdiyi hədisi gücləndirir. Çünki burada da tabeçilik əhli-beytə yox, Quran və Sünnətə yönəldilmişdir. Bir çox halda şiələrin bu hədisi rədd etdiklərini gördüm. Bu hədisi qəbul etməyən, görəsən bu ayələrə nə cavab verəcək? Uca Allah buyurur:
“Bunlar Allahın qoyduğu hüdudlarıdır. Kim Allaha və Onun Elçisinə itaət edərsə, Allah onu ağacları altından çaylar axan, içində əbədi qalacaqları Cənnət bağlarına daxil edər. Bu, böyük uğurdur. Kim Allaha və Onun Elçisinə asi olub Onun hüdudlarını aşarsa, Allah onu içində əbədi qalacağı Cəhənnəm oduna vasil edər. Onun üçün alçaldıcı bir əzab vardır.” (ən-Nisə/13-14);
“Onlara: "Allahın nazil etdiyinə və Elçisinə tərəf gəlin!"– deyildikdə, münafiqlərin səndən nifrətlə üz çevirdiklərini görürsən.” (ən-Nisə/61);
“Aralarında hökm vermək üçün Allahın və Onun Elçisinin yanına çağırıldıqda möminlərin sözü ancaq: "Eşidirik və itaət edirik!"– demələridir...” (ən-Nur/51);
“Üzləri odda o yan-bu yana döndəriləcəyi gün onlar deyəcəklər: "Kaş biz Allaha və Onun Elçisinə tabe olardıq!"” (əl-Əhzab/66);
“Ey iman gətirənlər! Allaha və Peyğəmbərə itaət edin və əməllərinizi puç etməyin! (Muhəmməd/33).
Bu mənada olan ayələr Quranda çoxdur. Onların hamısında da Allaha və Rəsuluna itaət etməkdən bəhs edilir. Deməli, şəriətdə əsas olan budur.

Allahın ağıl nemətinə görə, Ona həmd olsun!!!

Сообщение отредактировал 3_Rengli_HeyaT: 22 мая 2011 - 16:08

Dördüncüsü: Peyğəmbər (saləllahu aleyhi və səlləm) demişdir: “Mənim sünnətimdən və məndən sonra gələcək, hidayətə çatmış Raşidi xəlifələrimin sünnətindən azı dişləriniz ilə yapışın!..” (Əhməd “Müsnəd” 4/126, Tirmizi 5/44-də hədis üçün həsən-səhih demişdir, Əbu Davud 5/13, İbn Məcə 1/15, Darimi “Sünən” 1/57, Hakim “Müstədrək”də hədisi səhih saymış və Zəhəbi də onunla razılaşmışdır: 1/95-96, Şeyx Əlbani də hədisi səhihləmişdir: “Mişkətul-məsabih” 1/58).
Həmçinin o (saləllahu aleyhi və səlləm): “Məndən sonra iki şəxsə Əbu Bəkrə və Ömərə tabe olun!” – demişdir. (Əhməd 5/399, Tirmizi 5/610, Hakim 3/79. Hədis səhihdir. Bax! Əlbaninin “Silsilətul-əhadis əs-sahiha” əsəri 3/233 hədis no: 1233)
Əhli-beytə tabeçiliyi əmr edən hədislər də bu cürdür. Bu hədislərə əsasən bəzi alimlər demişdir ki, Raşidi xəlifələrin icması (yəni bir məsələ üzərində yekdil rəyə gəlmələri) şəriətdə hüccət (dəlil) sayılır. Alimlərdən bir qismi isə yuxarıda qeyd etdiyim ikinci hədisə əsasən: “Əbu Bəkr və Ömər bir məsələdə ittifaq etsələr, bu mənim üçün hüccət sayılar” – demişdir. Əbu Yalə də: “Tirmizinin rəvayət etdiyi hədisə əsasən Haşim övladlarının (yəni əhli-beytin) icması hüccətdir” – demişdir (Bax! “Minhəcus-sunnə” 4/85).

Сообщение отредактировал al-Islam: 23 мая 2011 - 00:49

Nasibi daha sonra yazır :

Xülasə, əhli-beyt məfhumu geniş bir məfhumdur. Şiələrin iddia etdikləri kimi on dörd nəfərdən ibarət deyil. İndi mən sual verirəm. Kimdir əhli-beyti qəbul etməyənlər? Əhli-beytə mənsub olan hər kəsi əhli-beytdən sayan və onları sevən Əhli-sünnət, yoxsa Haşim oğullarını və Peyğəmbərin zövcələrini əhli-beytdən saymayan və onları söyən şiələr?

Əvvəla, əhli-beytin beş kimsə olması barəsində rəvayətlər mütəvatirdir.
2.Peyğəmbər xanımlarının nəzərdə tutulan əhli-beytdən olmaması barədə öz sənədlərində olan dəlilləri yazıb izah etdik əlhəmdulilləh.
3.Bundan əlavə əhli-sünnə mənbələrindən ummi-Sələmənin əhli-beytdən olub-olmamasını soruşduğu zaman Allah rəsulunun (s.a.s) bunu təsdiqləməməsini göstərən hədisi qeyd edəcəyik inşaAllah!
4.Bundan əlavə , Elməddin qardaşımızın da qeyd etdiyi kimi, bütün sünni mənbələrində təthir ayəsi yalnız əhli-beyt haqqında olan cümlə kimi qeyd edilib ki, bunu da gələcəkdə izah edəcəyik inşaAllah
5.Bundan əlavə bir çox suallar meydana çıxır ki, niyə görə , Allah rəsulu(s.a.s) məhz beş nəfəri çağırmış, xanımlarını çağırıb ayənin onlar haqqında nazil olmasını heç yerdə qeyd etməmişdir ?
6.Əksinə, sual verilərkən zövcələrin əhli-beytdən olmasını təsdiq etməmişdir.
7.Əgər əhli-beytə Cəfərin, Əqlin və Abbasın övladları da daxildirsə NİYƏ GÖRƏ ALLAH RƏSULU ŞƏXSƏN ÖZÜ BUNU HEÇ YERDƏ QEYD ETMƏMİŞDİR?
Ümumiyyətlə bu barədə suallar çoxdur ki, inşaAllah mütəmadi olaraq hədislər gətiriləcək suallar qoyulacaq ki, bu barədə nasibilərin vəsvəsələrinin puç olduğu hamıya məlum olsun inşaAllah!
İndi nasibiyə sual ünvanlayırıq !
KİMDİR ƏHLİ BEYTİ SEVƏN ? PEYĞƏMBƏRİN SÖZÜNÜN ÜSTÜN TUTUB ONU HEÇ BİR MARAĞA QURBAN VEMRƏYƏN ŞİƏLƏR ? YOXSA, BU QƏDƏR DƏLİL OLA-OLA DİGƏRLƏRİNİ DƏ ƏHLİ-BEYTƏ DAXİL EDƏN NASİBİLƏR ?
Bundan əlavə, HARDA, HAÇAN, HANSI ƏSƏRİNDƏ ŞİƏLƏR PEYĞƏMBƏR XANIMLARINI SÖYÜBLƏR? Bunun da dəlilə ehtiyacı var! Buyurun belə dəliliniz varsa göstərin!

Сообщение отредактировал 3_Rengli_HeyaT: 22 мая 2011 - 17:10

Bundan əlavə TƏBƏRANİ DƏ NASİBİN YUXARIDA QEYD ETDİYİ MƏTNLƏ səqəleyn hədisini qeyd edir :

2615 - حدثنا محمد بن عبد الله الحضرمي ثنا نصر بن عبد الرحمن الوشاء ثنا زيد بن الحسن الأنماطي عن جعفر بن محمد عن أبيه عن جابر قال رأيت رسول الله (ص) في حجته يوم عرفة وهو على ناقته القصواء فخطب فسمعته وهو يقول أيها الناس قد تركت فيكم ما إن أخذتم به لن تضلوا كتاب الله وعترتي أهل بيتي .

Göründüyü kimi TƏBƏRANİ də "Onlardan tutsanız, heç zaman yolunuzu azmazsınız" mətnini qeyd edib.