Səqəleyn hədisinin şərhi

الطبراني - المعجم الكبير - الجزء : ( 3 ) - رقم الصفحة : ( 65 )



2613 - حدثنا محمد بن عبد الله الحضرمي ثنا منجاب بن الحارث ثنا علي بن مسهر عن عبد الملك بن أبي سليمان عن عطية عن أبي سعيد الخدري ( ر ) قال قال النبي (ص) أيها الناس إني تارك فيكم ما إن أخذتم به لن تضلوا بعدي أمرين أحدهما أكبر من الآخر كتاب الله حبل ممدود ما بين السماء والأرض وعترتي أهل بيتي وإنهما لن يفترقا حتى يردا على الحوض .

4555 - حدثناه أبو بكر بن اسحاق ودعلج بن أحمد السجزى قالا انبأ محمد بن ايوب ثنا الازرق بن علي ثنا حسان بن إبراهيم الكرماني ثنا محمد بن سلمة بن كهيل عن ابيه عن أبي الطفيل عن إبن واثلة انه سمع زيد بن ارقم ( ر ) يقول نزل رسول الله (ص) بين مكة والمدينة عند شجرات خمس دوحات عظام فكنس الناس ما تحت الشجرات ثم راح رسول الله (ص) عشية فصلى ثم قام خطيبا فحمد الله واثنى عليه وذكرووعظ فقال ما شاء الله ان يقول ثم قال ايها الناس اني تارك فيكم امرين لن تضلوا ان اتبعتموهما وهما كتاب الله واهل بيتي عترتي ثم قال اتعلمون اني اولى بالمؤمنين من انفسهم ثلاث مرات قالوا نعم فقال رسول الله (ص) من كنت مولاه فعلي مولاه ، وحديث بريدة الاسلمي صحيح على شرط الشيخين .

Сообщение отредактировал 3_Rengli_HeyaT: 22 мая 2011 - 22:08

Birincisi: Hədisin məhz bu formada Peyğəmbərdən (saləllahu aleyhi və səlləm) səhih sənədlə nəql olunmasında alimlər ixtilaf etmişdirlər. Çünki bu hədisin sənədində Zeyd adlı bir rəvayətçi vardır. O, daima nəql etdiyi hədislərdə özündən daha etibarlı sayılan rəvayətçilərə muxalif olur.

مسند أحمد - باقي مسند المكثرين - مسند أبي سعيد الخدري ( ر ) - رقم الحديث : ( 11135)



‏- حدثنا ‏ ‏إبن نمير ‏ ‏حدثنا ‏ ‏عبد الملك بن أبي سليمان ‏ ‏عن ‏ ‏عطية العوفي ‏ ‏عن ‏ ‏أبي سعيد الخدري ‏ ‏قال : ‏قال رسول الله ‏ (ص) ‏ ‏ إني قد تركت فيكم ما إن أخذتم به لن تضلوا بعدي ‏ ‏الثقلين ‏ ‏أحدهما أكبر من الآخر كتاب الله حبل ممدود من السماء إلى الأرض وعترتي ‏ ‏أهل بيتي ألا وإنهما لن يفترقا حتى يردا علي الحوض .

1.BU hədisdə həm "HEÇ VAXT AZMAZSINIZ SÖZÜ" həm də " HƏR KİMİN MƏVLASIYAMSA, ƏLİ ONUN MÖVLASIDIR" sözü var.
2.ALlah rəsulu (s.a.s) əhli-beytdən ayrılmamağı ümmətə tapşırandan sonra, ardıyca Əlini də ümmətə rəhbər təyin edir.
3.MƏHZ ƏHLİ-BEYTDƏN AYRILMAMAĞI TÖVSİYYƏ EDƏNDƏN SONRA ƏLİNİ (ə) ÜMMƏTƏ RƏHBƏR TƏYİN EDİR!
Bu ikisi arasındakı əlaqəni isə yalnız korlar görə bilməz!

Bundan əlavə Hakim Nİşapuri bu hədisin isnadının səhih olduğunu qeyd edir!
ƏRƏBCƏ MƏTNİN AXIRINA BAXIN!
Amma, nədənsə NASİBİLƏRİN GÖZÜNDƏN BU HƏDİSLƏR "QAÇIB"

Сообщение отредактировал 3_Rengli_HeyaT: 22 мая 2011 - 23:53

Сообщение отредактировал H I Z B U L L A H: 23 мая 2011 - 00:07

BUndan əlavə bu məqaləni hazırlayan nasibi "KÖVSƏR HOVUZUNDA MƏNƏ QOVUŞANA QƏDƏR HEÇ VAXT BİR-BİRİNDƏN AYRILMAZLAR" məzmunlu Səqəleyn hədisi qeyd etməyib.Nədənsə bu da "gözlərindən qaçıb" .
Çünki, nasibilər yaxşı bilirlər ki, HEÇ VAXT BİR-BİRİNDƏN AYRILMAZLAR SÖZÜNDƏN məqsəd ƏHLİ-BEYTİN HEÇ VAXT QURANIN ZİDDİNƏ GETMƏYƏCƏYİNİN sübutudur!

BU mətnli hədis də yenə də ƏHLİ-BEYTƏ TABE OLMAĞI VACİB EDİR.
BİRİNCİSİ: ona görə ki, əgər XANIMLARI DA ƏHLİ-BEYTƏ DAXİL ELƏMƏLİ OLSAQ, o zaman CƏMƏL müharibəsi şübhə doğurur.Çünki, CƏMƏL MÜHARİBƏSİNDƏ TƏRƏFLƏRDƏN BİRİ QURANDAN AYRILIB.
Biz hələ hansı tərəfin CƏMƏLDƏ QURANDAN AYRILDIĞINI MÜZAKİRƏ ETMİRİK.Məsələ burasındadır ki, tərəflərdən biri mütləq QURANIN ZİDDİNƏ HƏRƏKƏT EDİB.Yoxsa, kimsə düşünür ki, hər iki tərəfin də savaşı QURANA görə düzgündür ? Halbuki, Onlar bu məsələlərdə "İKİ MÖMİN DƏSTƏ SAVAŞARSA ONLARI BARIŞDIRIN" məzmunlu ayəni dəlil gətirib, məsələni ört-basdır eləməyə çalışırlar.Hər halda bu ALLAHIN İSTƏYİNƏ və QURANA görə caiz bir savaş olsaydı, Allah barışdırmağı əmr eləməzdi.
İKİNCİSİ: DEMƏLİ, Ya Xanım Aişə, ya da Əli(ə) əhli-beytdən deyil!
Əlinin (ə) ƏHLİ-BEYTDƏN OLMAMASI BARƏDƏ BİRCƏ DƏNƏ DƏ OLSUn nə şiə, nə sünni mənbələrində dəlil yoxdur.Amma, peyğəmbər xanımlarının NƏZƏRDƏ tutulan əhli-beytdən olmaması barədə artıq dəlillərimizi gətirmişik. NEcə ola bilər ki, QURANDAN heç vaxt ayrılmayanlara aid olasan, amma, İCTİHAD EDİB, İCTİHADINDA XƏTA EDƏSƏN ?
Bundan əlavə, həddindən artıq dəlillər var ki, xanım Aişənin Əliyə qarşı gəlməsi MƏŞRU ( şəriətə uyğun ) deyildi.HEÇ BİR HALDA!

ÜÇÜNCÜSÜ: Bu nasibilərin iddiasına görə, Allah rəsulu (s.a.s) Qurana tabe olmağı əmr etmiş,amma, əhli-beytə tabe olmağı əmr etməmişdir.
ONLAR BİR-BİRİNDƏN KOVSƏRDƏ MƏNƏ QOVUŞANA QƏDƏR AYRILMAZLAR məzmunlu hədis bizə nəyi öyrədir ?
HÖkmün yalnız ALlaha aid olduğunu,QURANA TABE OLMAĞIN VACİB OLDUĞUNU!

Məsələni asan yolla izah edək!
-Qurana tabe olmaq lazımdır.
Niyə ?
-Çünki, hökm yalnız Allahındır.HÖKUMƏT ALLAHIN OLMALIDIR.
-Hansı qanunlarla hökumət idarə ediləcək ?
-Quranla!
-Kim idarə edəcək ?
-QURANDAN HEÇ ZAMAN AYRILMAYANLAR!
Məsələ aydındırmı ?

Hər halda "ƏLİ(ə) OLMASAYDI MƏN MƏHV OLARDIM" deyənlərdən HEÇ VAXT QURANDAN AYRILMAYANLAR XİLAFƏTƏ DAHA LAYİQLİDİR!

Baxmayaraq Kİ, ONLARDAN TUTSANIZ HEÇ VAXT AZMAZSIZ mətnli səqəleyn hədislərini səhih sənədlərlə ( sünni mənbələrinə görə) gətirdik, yenə də, "HEÇ VAXT AYRILMAZLAR" mətnli səqəleyn hədislərini də izah etməyi lazım bildik.
Mətnlərini də inşaAllah lazım olarsa gətirərik!

Сообщение отредактировал 3_Rengli_HeyaT: 23 мая 2011 - 00:23

Сообщение отредактировал H I Z B U L L A H: 23 мая 2011 - 00:59

Сообщение отредактировал H I Z B U L L A H: 23 мая 2011 - 01:17

bezi ozlerni agilli sayan nesibiler,deyiler ki -ALLAHIN Resuli (s) gesten ebenin altina Umma Selemi salmadi,seveb oydi ki Imamlar ALi ,Hasan ve Husey Umma Seleme nemehramidilar ve onada gore ALLAHIN Resuli onu ebanin altina salamadi!ehsen!be yaxshi nece onda olur nemehram kishiler nemehrem gadinlarnan mescitde bir tavanin altinda namaz gila bilir,amma bir ebanin altinda dura bilmez.

Xəsaisdə BU MƏTNLƏ görməmişəm. İnşaAllah sabah onu da araşdıraram.

Сообщение отредактировал Elmeddin.88: 23 мая 2011 - 10:01

Сообщение отредактировал Elmeddin.88: 23 мая 2011 - 10:13

İKİNCİ ƏMANƏT: “ƏHLİ-BEYT”
(Əhli-sünnətin Əhli-beytə tabeçiliyi)

Əhli-sünnət öz dinini, etiqadını Quran və Sünnətdən, Peyğəmbərin əshabından və əhli-beytindən almışdır.

Əhli-sünnətə görə əhli-beyti sevmək və onların fəzilətlərini dilə gətirmək imandandır. Belə ki, əhli-sünnətin demək olar bütün hədis kitablarında əhli-beytin fəzilətinə dair xüsusi bölümlər var.

Hətta İmam Nəsai məhz Əlinin (radiyallahu anh) fəzilətlərinə dair “əl-Xəsais” adlı bir əsər qələmə almışdır. Bu, h.215-ci ilində dünyaya gəlmiş bir əhli-sünnət alimidir. Kim hicri üçüncü əsirdə İ.Nəsainin bu kitabı kimi bir kitab yazan şiə müəllifini göstərə bilər?

Сообщение отредактировал Elmeddin.88: 23 мая 2011 - 12:27

Salamu aleykum.

Sənin bu yazdıqların boş və mənasız sözlərdir, (Daha doğrusu publikaya işləməkdir) əgər cavab verə bilmirsənsə dur kənarda.

Bu yerdə belə bir sual ortaya çıxa bilər: “Nə üçün əhli-sünnət Əbu Hənifənin, Şafinin, Məlikin və Əhmədin məzhəbinə (yəni fikirlərinə, fətvalarına) tabe olduğu kimi, Cəfərə və onun atasına tabe olmurlar?”
Cavab: Şübhəsiz ki, İmam Zeynulabidin, İmam Həsən əl-Bəsri, Abdurrəhman Auzai, Muhəmməd əl-Bəqir, Sufyan əs-Souri, Sufyan ibn Uyeynə, İbn Mübarək, Zeyd ibn Əli ibn Hüseyn, İ.Məlik, Əhməd ibn Hənbəl, Cəfər əs-Sadiq və qeyriləri əhli-sünnətin imamları, hədis raviləri və hidayət rəhbərləridir. Ancaq burada başqa bir məsələ var. İmam Əhmədin, Əbu Hənifənin, Şafinin və İmam Məlikin əshabı öz ustadlarının fiqhini (fətvalarını) qələmə aldıqları halda, Sourinin, Auzainin, Cəfərin, Muhəmməd əl-Bəqirin və qeyrilərinin tələbələri onların fiqhini qələmə almamışdır. Bu səbəbdən də, onların fiqhi tam olaraq bizə çatmamışdır. Onların fətvalarının bir qismi yalnız ravilər vasitəsi ilə bizə çatmışdır. Məsələn, Həsən əl-Bəsrinin fiqhinin (fətvalarının) 80%-i, Sourinin fiqhinin 90%-i, İbn Mübarəkin fiqfinin 10%-i, Cəfərin fiqhinin 40%-i əhli-sünnətin kitab-larında mövcuddur. (Bu faizlərin rəqəmi nisbidir) Amma Əbu Hənifənin bir neçə risaləsi bu günəcən bizə gəlib çatmışdır. “əl-Fiqhul-əkbər”, “Müsnəd” və “əl-Vasiyyə” bunlardandır. Onun tələbələri olan Əbu Yusuf, Muhəmməd ibn Həsən əş-Şeybani və İmam Zufər onun fiqhini qələmə almışdılar. İmam Məlikin “əl-Muvatta” əsəri mövcuddur. İ.Şafi “əl-Müsnəd”, “ər-Risalə” və “əl-Umm” əsərlərini qələmə almışdır. Əhməd ibn Hənbəl içərisində 30 mindən artıq hədis olan “əl-Müsnəd”in sahibidir. Onun tələbələri isə onun fətvalarını qələmə almışdır. İndi mən, bütün şiələrə belə bir sual ünvanlayıram: “Sizin əlinizdə məhz İ.Zeynulabidinin, əl-Bəqirin və ya Cəfər əs-Sadiqin özlərinin qələmə aldıqları bir fiqh və ya hədis kitabı varmı? Onların öz tələbələri tərəfindən onların fiqhinə dair qələmə aldıqları bir dənə də olsa, kitabı bizə göstərə bilərsinizmi?”
Siz belə bir kitabı ortaya çıxartmaqdan acizsiniz. O zaman, nə üçün özünüzü İmam Cəfərə nisbət edərək “Cəfəri” adlandırırsınız? Axı siz onu yox, “Cəfəri” adı altında Xomeynini, Lənkəranini, Xoini, Sistanini təqlid edirsiniz. Bunların İ.Cəfər ilə nə əlaqəsi var?

Copyright,
Darıxma!
İnşaAllah yerləşdirdiyin bu mətnlərin hamısına imkan daxilində ( vaxt etibarilə) cavab veriləcək.
Baxmayaraq ki, əhli-beyt haqqındakı mövzumuz hələ bitməyib, o barədə daha geniş izahat verəcəyik, bir balaca da Quran haqqında ..


Əl-həmdulilləh, nasibilər çalışırlar ki, VƏSVƏSƏLƏRİ İLƏ CAMAATI çaşdırsınlar.Amma, çox zaman gətirdikləri "dəlillər" elə öz əleyhlərinə fırlanır.
Məsələn, nasibi yazır :

İkincisi: Əbu Bəkrin xilafəti zamanı Quranın yazılması. Bütün bunlarla birlikdə, Peyğəmbər (saləllahu aleyhi və səlləm) vəfat etdiyi zaman Quran, nə vəhy katiblərinin nə də digər səhabələrin əlində tam bir müshəf halında deyildi. Yazılı nüsxələr müxtəlif şəxslərdə dağınıq bir halda idi. Bir surə bir səhabənin, başqa bir surə isə başqa bir səhabənin evində idi

1.Əvvəla, HEÇ BİR SÜNNİ-ŞİƏ ALİMİ İNKAR ETMİR Kİ , "MƏn sizin aranızda iki əmanət qoyub gedirəm" hədisində iki ƏMANƏTDƏN BİRİ KİTABULLAH-YƏNİ QURANDIR.
2.ƏGƏR, Tam şəkildə deyildisə necə olur ki, Allah rəsulu ƏVVƏLCƏ QURANIN TOPLANILMASINI, SONRA ONDAN MÖHKƏM YAPIŞILMASINI ƏMR ELƏMİR ? Maraqlı sual oldu düzdü ?

Davamı olacaq!


Bu hələ iradlardan biridir!

Сообщение отредактировал 3_Rengli_HeyaT: 23 мая 2011 - 16:52

Yeddincisi – Uzunqulaq ravilər: Usulu-kəfi də olan bu hədisə diqqət yetirin!
“Peyğəmbərin (saləllahu aleyhi və səlləm) uzunqulağı Ufeyr ona deyir: “Atam- anam sənə fəda olsun, ey Peyğəmbər! Atam mənə dedi, o da öz atasından rəvayət etdi, o da babasından, o da öz atasından eşitdi ki, o, Nuh peyğəmbər ilə birlikdə gəmidə idi. Nuh əlini onun belinə çəkib, dedi: Bu uzunqulağın zürriyyətindən bir uzunqulaq gələcək, sonuncu peyğəmbər onu minəcək...” ( “Usulu-Kəfi 1/237).
Sənədin ərəbcəsi: ... فَقَالَ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي إِنَّ أَبِي حَدَّثَنِي عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ أَبِيهِ أَنَّهُ كَانَ مَعَ نُوحٍ ِ
Kuleyni, bu hədisi yaxşı ki isnad ilə (yəni sənədlə) gətirir. Bu yaxşı bir haldır. Çünki hər bir hədisin sənədi olmalıdır. Ancaq təəssüflər olsun ki, bu hədisin sənədində olan ravilər uzunqulaqlardır. Hədis uzunqulaqlar silsiləsi ilə nəql olunmuşdur. Ancaq mən bu hədisi qəbul etməyə bir az tərəddüd edirəm. Çünki bu hədisi rəvayət edən uzunqulaq ravilər məçhul ravilərdir. Mən bilmirəm bu ravilər siqadır (etibarlıdır), yoxsa kəzzab (yalançı). Bu ravilərin tərcümeyi-halını tapmaqda da çətinlik çəkirəm. Bəlkə şiələr özlərinin rical kitablarında bu ravilərin bioqrafiyalarına rast gəliblər?

Ancaq şiələrin ən mötəbər hədis kitabların da Peyğəmbərdən (saləllahu aleyhi və səlləm) nəql olunmuş hədislərin sayı cəmi 644-dür. Əhli-sünnət alimləri əhli-beytdən olan möminlərin anası (münafiqlərin deyil) Aişədən 2210 hədis, İbn Abbasdan 1160 və Əlidən (təkrarları ilə birlikdə) 1583 hədis rəvayət etmişdir. Ancaq şiələrin dörd əsas və mötəbər hədis kitabında Əlidən nəql olunmuş hədislər 690 dənədir. Bunları növbəti səhifədə ətraflı bir şəkildə açıqlayacam.

Məsələn, Əhli-sünnət kitablarında Əbu Bəkr və Osmandan nəql olunmuş hədislərlə yanaşı Zeynulabidin, əl-Bəqir və Cəfərdən nəql olunmuş hədislərin sayını sizə təqdim edirəm:
1. “Səhih əl-Buxari”də: Zeynulabidindən 25, Osamandan da 25 hədis rəvayət edilmişdir;
2. “Səhih əl-Müslim”də: Zeynulabidindən 15, əl-Bəqirdən 19, əs-Sadiqdən 17, Əbu Bəkrdən isə yalnız 9 hədis rəvayət edilmişdir;
3. “Sünən ət-Tirmizi”də: əl-Bəqirdən 23, Cəfərdən 20, Əbu Bəkrdən 22 və Osmandan 19 hədis rəvayət edilmişdir;
4. “Sünən ən-Nəsai”də: əl-Bəqirdən 56, Cəfərdən 44, Əbu Bəkrdən 22, Osmandan isə 27 hədis rəvayət edilmişdir;
5. “Sünən Əbi-Davud”də: Zeynulabidindən 11, əl-Bəqirdən 17, Cəfərdən 11, Əbu Bəkrdən də 11 və Osmandan 15 hədis rəvayət edilmişdir;
6. “Sünən İbni Məcə”də: əl-Bəqirdən 24, Cəfərdən 19, Əbu Bəkrdən 16, Osmandan isə 23 hədis rəvayət edilmişdir.
Fikir verin! Əhli-sünnətin ən mötəbər hədis kitablarında Əbu Bəkrdən rəvayət olunan hədislərin sayı cəmi 210, Muhəmməd əl-Bəqirdən rəvayət olunmuş hədislərin sayı isə 229-dur. Məgər, Əbu Bəkrdən az hədis rəvayət olunması, əhli-sünnətin ona qarşı hörmətsizliyini göstərir? Əlbətdə ki, xeyr. Beləcə də digərlərindən az hədis rəvayət olunması onlara qarşı hörmətsizliyin əlaməti deyil. Əksinə, əhli-sünnət hər kəsin haqqını vermiş, təfrit və ifratdan uzaq durmuşdur.

Altıncısı – Məçhul şiə raviləri: Bütün bu qəribə ravilərdən əlavə şiə kitablarında, adı zikr olunmayan və kimliyi də bilinməyən naməlum ravilərdən çox sayda hədislər rəvayət olunmuşdur. Məsələn:
“Bəzi küfəlilərdən nəql olunduğuna görə...” (Usulu-Kəfi 2/352);
“Bəzi iraqlılardan nəql olunduğuna görə...” (Usulu-Kəfi 2/78);
“Bizim məzhəbdən olan bəzi kəslərdən...” (Usulu-Kəfi 2/13);
“Filankəsdən nəql olunduğuna görə...” (Usulu-Kəfi 1/86);
“Bir kişidən nəql olunduğuna görə...” və.s.
Hədis elmində bu cür rəvayətlər məqbul sayılmır. Çünki bilinmir ki, o küfəli və ya o iraqlı kimdir? O filankəs və ya o bir kişi kimdir? Bəlkə o hədis uyduran olub və ya lənətlənmiş bir ravi olub və ya heç belə bir şəxs ümumiyyətlə olmayıb. Hədislərin məqbul sayılması üçün o hədisi rəvayət edən ravilərin kimliyi mütləq bilinməlidir. Buna görə İslam dinində hədislərin səhih-zəifliyini bir-birindən ayırd edən hədis elmi vardır. (Bu barədə növbəti bölümlərdə ətraflı məlumat veriləcəkdir.)

2. Zurarə ibn Əyun: Əbul-Qasim əl-Xoi onun barəsində demişdir: “Zürarənin rəvayətləri 2490-a yaxındır...” (Əbul-Qasim əl-Xoi “Mucəmu ricəlil-hədis” 7/249). Bu hədislərdən 1626-sı Kutubul-ərba`dadır (dörd mötəbər kitabda).
Şiə alimi Nəcaşi onu tərifləyərək deyir: “Zurarə ibn Əyun öz zamanında şiələrin şeyxi, onların ən qədim olanı, fəqih və mütəkəllimi idi.” (Ricalun-Nəcaşi səh.175)
Seyyid Bəhrul-ulum demişdir: “Əyun ailəsi Küfədə əhli-beyt şiələrinin ən böyüyü idi.” (“əl-Fəvaidur-ricəliyyə” 1/222)
Ancaq İmam Cəfər onun haqqında delə demişdir: “Əyun ailəsinin uydurmaların-dan olan şey, mənim və atamın dinindən deyil.” (Ricalul-Kəşşi səh.137)
Həmçinin imam onu lənətləmişdir. (“İxtiyaru mərifətur-ricəlil-məruf bi ricəlil-kəşşi” 2/229)
İmam Cəfər dostlarının birindən soruşur: “Zürarə ilə nə vaxt görüşmüsən?” O da neçə gündür onu görmədiyini deyir. Sonra imam ona deyir: “İşin olmasın, xəstələnibsə yanına getmə və ölübsə cənazəsində iştirak etmə!” O, imamın sözündən təəccüblənərək soruşur: “Zürarənin?” İmam isə cavabında belə deyir: “Bəli, Zürarə yəhudilərdən, xristianlardan və “Allah üç nəfərdən üçüncüsüdür” deyənlərdən də pis adamdır.” (Ricalul-Kəşşi səh.142, “İxtiyaru mərifətur-ricəlil-məruf bi ricəlil-kəşşi” 2/237)
Şiə alimlərindən bir çoxsu iddia etmişdir ki, İmam Cəfərin onun barəsində dediyi xoşagəlməz sözləri təqiyyə əsasında deyilmiş sözlərindəndir. Yaxşı, bir anlıq elə fərz edək ki, imam bu sözləri təqiyyə əsasında deyib. Bəs siz, İmam Cəfəri yalanlayan, onun sözünə muxalif olan, ona iftira yaxan, imamın elminə şəkk edən, öz rəyi ilə halal-haram hökmü verən və Musa ibn Cəfərin imamlığına şəkk edən kəsi adil bir şəxs saya bilərsiniz? Əslində siz, belə bir şəxsi nəinki adil, heç müsəlman da saymazsınız. Müdafiə etməyə çalışdığınız Zürarə ibn Əyun isə yuxarıda qeyd etdiyim xüsusiyyətləri özündə cəm etmiş nadan və Küfənin hədis quraşdıran sənətkarlarından biri idi. (Bax! Ricalul-Kəşşi səh.138, “İxtiyaru mərifətur-ricəlil-məruf bi ricəlil-kəşşi” 2/234-235, 236)

Sonda bu risaləni, yaşadığım iki hadisəni qeyd etməklə bitirmək istəyirəm. Mən şiələrdən birinə belə bir sual vermişdim: “Əhli-beytdən ən çox hədis nəql edən raviniz kimdir?” O dedi: “Zurarə ibn Əyun və başqaları...” Mən dedim: “Mən nə bilim ki, Zurarə hədis uyduran olub, yoxsa doğru danışan?” O isə: “Bunun üçün rical kitablarına baxmaq kifayətdir” dedi. Mən dedim: “Mən artıq şiənin ən əsas rical kitabına – Ricalul-Kəşşiyə baxmışam. Orada imamlar Zurarəni gah tərifləyir və bir çox yerdə isə lənətləyir.” Şiə dedi: “O sözlər təqiyyə ilə deyilib.” Mən təəccüb edərək dedim: “Sizin rical kitablarınıza da təqiyyə (yalan) giribsə, sizə deyəcəyim başqa sözüm yoxdur.”

Elmeddin88,

və məndə cavab olaraq deyirəm: bu yalan və böhtandır. bu iddianı əvvəl bu şeyxi Osman əl-Kəzzab etmişdi. bu isə ona dəlalət edir ki, bu tayfa avamından aliminə kimi hamısı eşşəkdir. biz bu yalanı çoxdan ortaya çıxarmışdıq və inşaAllah indi bir daha ortaya çıxaracağıq. əvvəla hədisin sənədini müşahidə edək:

Qardaşım, çox-çox üzr istəyirəm.Səndən artıq dərəcədə xahiş edirəm ki, bu vahabi münafiqlərə eşşək deməyəsən.Çünki, eşşək çoc gözəl heyvandı, Allahın heyvanıdı.Rəvayət edilir ki, İsa (ə) ya eşşəyi nə qədər xidmət etmişdir.İsa(ə) eşşəyə minər bir yerdən başqa yerə gedərdi.Bu vahabilərin isə İslama heç eşşək qədər də xidməti olmayıb.
Eşşəklə vahabinin adını bir yerdə çəkmə qardaşım.Eşşəkdən ayıbdı


Bunlara görə BÜLBÜL, QARIŞQA və s. ALLAHIN PEYĞƏMBƏRİ İLƏ DANIŞA BİLƏR.BÜLBÜL-AXI GÖZƏL SƏSİ VAR.QARIŞQA - AXI,ZƏHMƏTKEŞDİR.Yoxsa ki, eşşək danışsın ? EŞŞƏK sözü "ağır" SÖZ olduğu üçün , bəlkə də düşünürlər ki, eşşəyin Allah rəsulu (s.a.s) ilə danışması TƏHQİRDİR.Ağılları oracan işləyir,nə edəsən! MƏGƏR UZUNQULAQDAN DA BEŞBƏTƏR OLMALARI YAZILARINDAN HİSS OLUNMUR ?

Сообщение отредактировал 3_Rengli_HeyaT: 23 мая 2011 - 17:44

İkinci bir hadisə, yenə də bu şiə ilə aramda olan söhbət zamanı baş verdi. Belə ki, mən ona “Muhəmmədə nazil olan Quran, 17 min ayə idi” hədisini deyəndə, o, bu hədisin uydurma olduğunu söylədi. Mən dedim: “Hədislərin səhih və zəif olmasını kim ayırd edir?” O dedi: “Hədis alimləri.” Mən də ondan soruşdum ki: “Şiə məzhəbinin əsas və mötəbər hədisçiləri kimlərdir?” O, Məclisinin adını çəkdi. Mən də: “Axı Məclisi “Miratul-Uqul”da bu hədisi doğru sayıb” deyəndə, o cavab verdi ki: “Məclisi bu hədisi səhih saysa da, bu hədis Qurana ziddir.” Bu zaman mənim ona cavabım belə oldu: “Axı bu hədisi rəvayət edən ravilərin hamısı sizin rical kitablarınızda təriflənmiş ravilərdir. Bəs necə oldu ki, ən sağlam raviləriniz İmam Cəfərin dilindən Qurana zidd olan belə bir şeyi nəql ediblər.”
Bir sözlə şiələr üçün hədisin səhihliyi və ravilərin doğruluğu önəmli deyil. Onlar üçün önəmli olan hədisin öz istəklərinə uyğun olmasıdır. Bütün bunlardan sonra, onlar SƏQƏLEYN hədisini necə dəlil olaraq irəli sürə bilərlər?

Eşşəklə vahabinin adını bir yerdə çəkmə qardaşım.Eşşəkdən ayıbdı

Сообщение отредактировал Elmeddin.88: 23 мая 2011 - 17:56

Əli (radiyallahu anh) öz şiələri barədə demişdir: “Ey kişiyə oxşayıb kişi olmayanlar! Uşaq düşüncəli və qadın ağıllılar! Nə yaxşı olardı, mən sizi heç görməyəydim və tanımayaydım. Allaha and olsun ki, peşmançılıqdan, kədərdən yaxa qurtara bilmirəm. Allah sizi öldürsün! Qəlbimi irinlə doldurmusunuz, köksümü qeyzlə yükləmisiniz. Mənə sinə dolusu töhməti qurtum-qurtum uddurmusunuz. Mənim rəyimə mənə qarşı üsyan etməklə və məni arada qoyub qaçmaqla zay etmisiniz...” (“Nəhcul-Bəlağə” səh.70-71 Beyrut çapı)
Əli (radiyallahu anh) demişdir: “Sizin nə elə etibarınız var ki, adam sizə etibar etsin, nə də hörmətə layiqsiniz ki, qeyrətiniz çəkilsin. Siz nə yaman ara qızışdıransınız! Aman sizin əlinizdən! Sizə aşkar bir söz deyəndə də, sirr açanda da sizdən əziyyət gördüm. Siz nə adamın səsinə səs verən səmimi dost deyilsiniz, nə də sirr açanda etibarlı qardaş” (“Nəhcul-Bəlağə” səh.183)

Musa ibn Cəfər öz şiələri barədə demişdir: “Mən öz şiələrimi başqaları ilə müqayisə edəndə onları ancaq boşboğaz gördüm, onları imtahan etdim, amma mürtəd gördüm.” (Kuleyni “Kitabur-ravda” səh.107 Hindistan çapı və ya 8/228)