AliSadiq

Salam mömin qardaş. Bədii ədəbiyyatla real həyat arasında fərqlər çoxdur. Hələ də klassika.

Həm də yağliliq yağın xassəsindədir, rüsvayliq niyə aşiqin sifəti olsun ki? Bir də Allahın lutf etdiyi ağil rusvayliq və rəzillik sifəyindən qorumaq üçün bəs deyil?

]
Ali Sadiq qardaş, doğrusu məncə burda bir çox səbəblər ola bilər. Amma çalışaram başa düşdüyümü çatdıra bilim. Filoloq olmadığıma görə fikirlərimdə yanlışlıq ola bilər. Sirf bu əsərdən gedirsə söhbət mən belə başa düşürəm ki, bu qeysin öz sevgisini aləmə ifşa etməsindən olan rüsvaylıqdır. Çünki, orta əsr cəmiyyətinə, hələ də islam cəmiyyətinə xas olan bir hərəkət deyildi. Hər halda onun bu hisslərini aşkar etməsi və dillərə düşməsi qəbul olunmadı. Və üstəlik əgər Məcnun məcnunluqdan əl çəksəydi, və Leyliye hesr etdiyi qəzəlləri, hisslərin aşkar etməsəydi, adət üzrə sadəcə gizlicə, valideyinlər tərəfindən olsaydi bu rusvay olmazdı.
Doğrusun desəm hətta indiki dövrdə belə deyirlər ki, kişinin nə yediyin və kimi sevdiyin kimsə bilməməlıdır. Hələ də qalsin orta əsrlərdə.

Bir də bu haqda danişsaq mənə belə gəlir her bir cəmiyyət yeniliyi tam qəbul etməyib. Yəni yenilik gətirənlərə həmişə bir damğa vurulub, onlar heç nəsiz qalıblar. Müsibəti –Fəxrəddin, Puşkinin Dubrovskisi buna misal.

Birdə mənə belə gəlir rusva sifəti ilə vəsf edilən aşiq daha çox sufiliyə yaxın olan biridir. Məcnun kimi. Füzulinın özü kimi.
Qardaş, uzun da yazmaq olardı, amma yenədə təkrar edim məncə filoloqlar daha gözəl açıqlaya bilərlər.

Sonra obiri səahifədə isə فهو إذا إجماع منهم على ترك تلك الأشياء
Belədir ki bu cür şeyləri tək etmək ollardan olan icmadır." əl İtisam (2\9)