Peyğambərin zövcələri barədə

Allah təbarək və təala Qurani Kərimdə Əhzab surəsinin 6-cı ayəsində buyurur.

Peyğəmbər möminlərə onların özlərindən daha yaxındır. Zövcələri isə möminlərin analarıdır. Qohumlar Allahın yazısına görə bir-birlərinə möminlərdən və mühacirlərdən daha yaxındırlar. Dostlarınıza yaxşılıq etmək isə istisnadır. Bunlar Kitabda yazılmışdı

Bildiyimiz kimi peyğambərin bir yox bir neçə zövcəsi olmuşdur. Userlərimizə sual vermək istəyirəm. Lənətə gəlmiş vahabiliərin iddia etdiyi kimi Peyğambərin bütün zövcələri möminlərin analarıdırmı.

Buyurn fikirlərimizi bölüşək.

qardaş, mövzunu açdığın üçün sənə təşəkkür edirəm. çox gözəl mövzudu. Allah razı olsun.

mənim bu barədə fikrim budur ki, bəli Rəsulullahın s.ə.ə bütün zövcələri möminlərin analarıdır. və onlar haqqında, Rəsulullahın s.ə.ə zövcələri olduqları üçün, Rəsulullahın s.ə.ə namusu olduqları üçün hər hansı bir səhv sözə yol vermək olmaz!

Allah təbarək və təala Qurani Kərimdə Əhzab surəsinin 6-cı ayəsində buyurur.

Peyğəmbər möminlərə onların özlərindən daha yaxındır. Zövcələri isə möminlərin analarıdır. Qohumlar Allahın yazısına görə bir-birlərinə möminlərdən və mühacirlərdən daha yaxındırlar. Dostlarınıza yaxşılıq etmək isə istisnadır. Bunlar Kitabda yazılmışdı

Bildiyimiz kimi peyğambərin bir yox bir neçə zövcəsi olmuşdur. Userlərimizə sual vermək istəyirəm. Lənətə gəlmiş vahabiliərin iddia etdiyi kimi Peyğambərin bütün zövcələri möminlərin analarıdırmı.

Buyurn fikirlərimizi bölüşək.

Bəli, bütün xanımları möminlərin analarıdır. Amma burada müzakirə olunası nə var ki?

Peyğəmbərin(s) zövcələri əgər bütün kişilərə ana idilərsə, nəyə digər kişilərlə pərdəarxası danışırdılar? Axı, əgər anaları idilərsə deməli, məhrəm olublar onlara.

Bu məsələ niyə belə qabardılır ki? Möminlərin anaları olmaq onları günahdan, cəzadan azad edir ki? Onlar ssəhv edə bilməz? Küfrə düşə bilməz? Necə ki, onlardan bəziləri çox ağır günahlar işləmişlər.


Siz ey Peyğəmbərin zövcələri! Sizdən hansı biriniz açıq-aşkar bir çirkin (günah) iş görsə, onun əzabı ikiqat olar. Bu, Allah üçün asandır! (Əhzab-30)

Bu məsələ niyə belə qabardılır ki? Möminlərin anaları olmaq onları günahdan, cəzadan azad edir ki? Onlar ssəhv edə bilməz? Küfrə düşə bilməz? Necə ki, onlardan bəziləri çox ağır günahlar işləmişlər.


Siz ey Peyğəmbərin zövcələri! Sizdən hansı biriniz açıq-aşkar bir çirkin (günah) iş görsə, onun əzabı ikiqat olar. Bu, Allah üçün asandır! (Əhzab-30)

qardaş, əsəbləşmə heç kim onların məsum və ya günahsız, səhvsiz olduğunu iddia etmir. Peyğəmbərlərin ə.s və vəsilərin zövcələri günahkar və kafir belə ola bilər. necə ki, Hz. Nuhun ə.s və Hz. Lutun ə.s zövcələri kafir oldu. burada əsas məsələ onlar haqqında artıq əksik sözlər deməkdən gedir. zina məsələsinə gəlincə, nəbi, rəsul və vəsilərin ə.s zövcələri bundan uzaqdırlar. ümumiyyətlə imamiyyəyə görə nəbi, rəsul və vəsilərin ə.s zövcələrini bundan uzaq bilmək və onların bu çirkinlikdən (zinadan) qorunduğuna inanmaq vacibdir.

Daha sonra Cenâb-ı Hak, "Zevceleri, (mü'minlerin) analarıdır" buyurmuştur ki, bu da, Hz. Muhammed (s.a.s)'in Zeyneb ile evlenişinin doğruluğunun, diğer bir biçimde ortaya konuluşudur. Çünkü Allah Teâlâ, peygamberin hanımlarını, ümmetinin bakışlarını peygamberin maksadının kendisine iliştiği şeylerden (hanımlardan) kesmek için, anne hükmünde kabul etmiştir. Binâenaleyh, Hz. Peygamber (s.a.s)1 in gönlü bir kadına iliştiğinde, o kadın bu ilgi hususunda, diğer hanımları gibi olur ve diğer hanımların bir başkasına haram olması gibi, o da başkasına haram olur.

http://multimediaqur...033/33-razi.htm

Bu ayənin şəni-nüzulu barədə təfsirçilər buyururlar ki, Təlhə, Peyğəmbər(s) Aişə ilə evləndikdən sonra narahat olur. Belə ki, o Aişəni sevirdi. O qədər çox istəyirdi ki, hətta deyirdi ki, Peyğəmbər(s) ölən kimi Aişə ilə evlənəcəyəm. Peyğəmbərə(s) bu xəbər çatanda iki səbəbdən bərk narahat olur. Əvvəla ona görə ki, öz səhabəsi Onun ölümünü istəyir. İkincisi isə bir kişi kimi ölümündən sonra qadının başqası ilə evlənəcəyi heysiyyatına toxunur. Amma necə deyərlər sən saydığını say, gör fələk nə sayır. Allah bu ayəni nazil edir və Peyğəmbərin(s) ölümündən sonra hamıya Onun zövcələrilə evlənməsinə qadağa qoyur. Yəni bu ayənin nazilolma səbəbi yalnız budur. Təfsiri isə necə insanın anası ilə evlənməsi haramdır, həmçinin Peyğəmbərin(s) zövcələri də Peyğəmbərin(s) rehlətindən sonra evlənmək hamıya haramdır.

Bu ayənin şəni-nüzulu barədə təfsirçilər buyururlar ki, Təlhə, Peyğəmbər(s) Aişə ilə evləndikdən sonra narahat olur. Belə ki, o Aişəni sevirdi. O qədər çox istəyirdi ki, hətta deyirdi ki, Peyğəmbər(s) ölən kimi Aişə ilə evlənəcəyəm. Peyğəmbərə(s) bu xəbər çatanda iki səbəbdən bərk narahat olur. Əvvəla ona görə ki, öz səhabəsi Onun ölümünü istəyir. İkincisi isə bir kişi kimi ölümündən sonra qadının başqası ilə evlənəcəyi heysiyyatına toxunur. Amma necə deyərlər sən saydığını say, gör fələk nə sayır. Allah bu ayəni nazil edir və Peyğəmbərin(s) ölümündən sonra hamıya Onun zövcələrilə evlənməsinə qadağa qoyur. Yəni bu ayənin nazilolma səbəbi yalnız budur. Təfsiri isə necə insanın anası ilə evlənməsi haramdır, həmçinin Peyğəmbərin(s) zövcələri də Peyğəmbərin(s) rehlətindən sonra evlənmək hamıya haramdır.

Bu məsələyə toxunarkən çox diqqətli olmaniz gərəkdir.Peyğəmbər(s)Aişə xanumla® evlənərkən,o hələ uşaq idi.Təlhənin® ona sevqisi o yaşında bir çox şübhələr doğurur.Bu da bir kanara.Bu barədə Peyğəmbərin(s) xəbəri olarkən niyə sağlığında onu boşamadı?Axı Allah Təalə izn vermişdi:

Ya Peyğəmbər! (Artıq xərclik və pal-paltar istəyən) zövcələrinə belə de: “Əgər siz dünya həyatını və onun dəbdəbəsini istəyirsinizsə, gəlin sizə talaq haqqınızı verim və (sonra da) gözəl bir tərzdə (Allahın buyurduğu qayda üzrə) boşayım!

Ehtiyatlı olun! Peyğəmbər(s) və onun zövcələri® barədə tənə yolverməyəsiz.

Bu məsələyə toxunarkən çox diqqətli olmaniz gərəkdir.Peyğəmbər(s)Aişə xanumla® evlənərkən,o hələ uşaq idi.Təlhənin® ona sevqisi o yaşında bir çox şübhələr doğurur.Bu da bir kanara.Bu barədə Peyğəmbərin(s) xəbəri olarkən niyə sağlığında onu boşamadı?Axı Allah Təalə izn vermişdi:

Ya Peyğəmbər! (Artıq xərclik və pal-paltar istəyən) zövcələrinə belə de: “Əgər siz dünya həyatını və onun dəbdəbəsini istəyirsinizsə, gəlin sizə talaq haqqınızı verim və (sonra da) gözəl bir tərzdə (Allahın buyurduğu qayda üzrə) boşayım!

Ehtiyatlı olun! Peyğəmbər(s) və onun zövcələri® barədə tənə yolverməyəsiz.

Mənə inanmırsız Əhzab 53-n təfsirinə Təfsiri Kəbirdə, Təfsiri Qurtubidə, Təfsiri Alusidə baxa bilərsiz.

Niyə də boşamalı idi? Məgər Aişə Təlhəni sevirdi? Təlhə Aişəni sevirdi. Çox da sevirdi. Cəhənnəmi ki. Cəhənnəmə ki... Sözə bax e, cəhənnəmə ki. Əcəb sözdü.

Mənə inanmırsız Əhzab 53-n təfsirinə Təfsiri Kəbirdə, Təfsiri Qurtubidə, Təfsiri Alusidə baxa bilərsiz.

Niyə də boşamalı idi? Məgər Aişə Təlhəni sevirdi? Təlhə Aişəni sevirdi. Çox da sevirdi. Cəhənnəmi ki. Cəhənnəmə ki... Sözə bax e, cəhənnəmə ki. Əcəb sözdü.

Sözünə qüvvət...

رَوَى إِسْمَاعِيل بْن إِسْحَاق قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّد بْن عُبَيْد قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّد بْن ثَوْر عَنْ مَعْمَر عَنْ قَتَادَة أَنَّ رَجُلًا قَالَ : لَوْ قُبِضَ رَسُول اللَّه صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ تَزَوَّجْت عَائِشَة , فَأَنْزَلَ اللَّه تَعَالَى : " وَمَا كَانَ لَكُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُول اللَّه " الْآيَة . وَنَزَلَتْ : " وَأَزْوَاجه أُمَّهَاتهمْ " [ الْأَحْزَاب 6 ]

الصفحة الرئيسة 14/228

Qətadə deyir ki, bir kişi belə dedi: "Əgər Allahın Rəsulu (s) ölsə, mən Aişə ilə evlənəcəyəm." Bu səbəbdən "Sizə Allahın Elçisini narazı salmaq qətiyyən yolverilməzdir" (33/53) sonra isə "Zövcələri isə möminlərin analarıdır" (33/6) ayələri nazil oldu.

Təfsir Qurtubi, 14/228

Müasir sələfi alimlərindən Əbu Bəkr əl-Cəzairi yazır:

روي أن رجلاً من المنافقين لما تزوج رسول الله صلى الله عليه وسلم أم سلمة وحفصة بعد خنيس بن حذافة قال : فما بال محمد يتزوج نساءنا والله لو قد مات لأجلنا السهام على نسائه ، فأنزل الله تعالى هذه الآية ، فحرم الله نكاح أزواجه من بعده وجعل لهن حكم الأمهات

Rəvayət edilir ki, Allahın Rəsulu (s) Ümm Sələmə və Xüneys bin Hüzafə öldükdən sonra dul qalan Həfsə ilə evləndikdə, riyakar birisi dedi: "Muhəmməd niyə bizim qadınlarımızla evlənir? And olsun Allaha o öldükdə, biz də oxlarımızı onun yoldaşlarına doğru atmalıyıq (yəni, onlarla evlənməliyik). Allah Təala bu ayəni nazil etdi. Beləliklə, bu nigahı onun yoldaşlarına haram etdi və (Peyğəmbərin) həyat yoldaşlarının statusunu onların analarının statusu kimi etdi.

"Əysar əl-Təfasir", 4/1422

Əllamə Salehi əl-Şami yazır:

أن معنى الآية أن الامومة في الامة المراد بها تحريم نكاحهن على التأبيد كالامهات

“Ümmətin anası olmaq o deməkdir ki, insanın öz doğma anası ilə münasibətində olduğu kimi onunla da evlənmək qadağandır.”

"Sübul əl-Xuda və əl-Rəşad", c.11, səh.146

Sələfilərin sevimli alimlərindən Şəvkani yazır:

فلا يحل لأحد أن يتزوج بواحدة منهن كما لا يحل له أن يتزوج بأمه فهذه الأمومة مختصة بتحريم النكاح لهن

"Hər hansı bir kəsin onlarla (Peyğəmbərin zövcələri ilə) evlənməyi yolverilməzdir, necə ki, öz doğma anaları ilə. Beləliklə, bu analıq onlarla evlənməyin qadağan edilməsi üçündür."

"Fəth əl-Qadir", c.4, səh.372

Əhli-sünnətin ən məşhur təfsirçilərindən olan Cəlaləddin Süyuti öz təfsirində qeyd edir:

وأخرج ابن أبي حاتم عن قتادة رضي الله عنه في قوله ‏{‏وأزواجه أمهاتهم يقول‏:‏ أمهاتهم في الحرمة، لا يحل لمؤمن ان ينكح امرأة من نساء النبي صلى الله عليه وسلم في حياته ان طلق، ولا بعد موته‏.‏ هي حرام على كل مؤمن مثل حرمة أمه‏.

"Qətadə (r.a.) Allahın nazil etdiyi "Zövcələri isə möminlərin analarıdır" ayəsi haqqında deyir ki, Peyğəmbərin (s) zövcələri evlənmək qadağası ilə onların analarıdır. Hər bir möminə Peyğəmbərin (s) zövcələri ilə evlənmək yolverilməzdir, istər Peyğəmbər həyatda ikən onlarla boşandıqda, istərsə də onun ölümündən sonra. Onlar hər bir möminə öz doğma anaları ilə evlənmək haram olduğu kimi haramdır."

"Təfsir Dür əl-Mənsur", 6/566

Digər bir əhli-sünnət təfsirçisi Fəxr əl-Razi yazır:

كما أنه تعالى سمى أزواج النبي عليه السلام أمهات المؤمنين في قوله : { وأزواجه أمهاتهم } لأجل الحرمة .

"Allah Təala Peyğəmbərin (s) zövcələrini onlarla evlənməyi qadağan etmək üçün "Zövcələri isə möminlərin analarıdır" ayəsində möminlərin anaları adlandırmışdır. "

"Təfsir əl-Kəbir", c.5, səh.136

Yekun olaraq qeyd etmək lazımdır ki, Quranda Peyğəmbərin (s) zövcələrinə "möminlərin anaları" deyilməsi, onlara xüsusi fəzilət vermək üçün deyil, Peyğəmbərimiz (s) onları boşadıqda, yaxud o öldükdən sonra o qadınların başqaları ilə evlənməsinin qarşısını almaq üçün idi.

Hədislərdən də göründüyü kimi bəziləri 4 gözlə Peyğəmbərin (s) ölümünü gözləyirdi ki, xanım Aişə ilə evlənsin. Hətta etiraz edirdilər ki, niyə Peyğəmbər (s) başqalarının dul qadınlarını ala bilir, ancaq biz onun dul qadınlarını ala bilmərik?

İbn Səd "Təbəqat əl-Kəbir" c.8, səh.65-də yazır:

حدثنا هشام أبو الوليد الطيالسي حدثنا أبو عوانة عن فراس عن عامر عن مسروق أن امرأة قالت لعائشة يا أمة فقالت لست بأمك أنا أم رجالكم

Məsruq dedi: Bir qadın Aişəyə dedi: "Anacan". O cavab verdi: "Mən sənin yox, sizin kişilərin anasıyam."

İbn Hacər Əsqəlani yazır ki, Əbu əl-Vəlid əl-Təyalisi və Əbu Uvanə "Siqə Səbt", Əmr əl-Şabi və Məsruq "Siqə", Fəras b. Yaya "səduq" hesab olunurlar. Bundan əlavə, bir çox sünni alimlər bu hədisi səhih hesab edirlər. Bu hədis "Məsanid Fəras" kitabında (c.1, səh.85) qeyd edilmişdir. Şeyx Mühəmməd b. Həsən əl-Məsri bu kitabın şərhində hədisin isnadının "səhih" olduğunu qeyd etmişdir. Eynilə, Asimi Şafei "Səmt əl-Nücum əl-Əvali" (səh.184) kitabında "səhih" olaraq qeyd etmişdir.

Əlbaninin sevimli tələbələrindən olan Əbu İşaq əl-Hüveyni ("balaca Əlbani") "Tənbih əl-Hacib" kitabında bu məsələdə əl-Qurtubiyə cavab verir:

قلت : رضي الله عنك !
فقد صح هذا عن عائشة –رضي الله عنها – من طريق مسروق

Mən deyirəm: Allah səndən razı olsun!

Məsruqun Aişə (r.a.) barədə rəvayət etdiyi hədis "səhih"dir.

"Tənbih əl-Hacib", c.2, səh.425

Deobəndi məktəbinin məşhur təfsirçilərindən Qazi Sənaullah Pani Patti Usmani yazır:

Şöbə Məsruqdan rəvayət edir ki, bir qadın Aişəyə deyir: "Anacan". O cavab verir: "Mən sənin anan deyiləm, sizin kişilərin anasıyam.". Beyhəqi də özünün "Sünən"ində bu hədisi qeyd etmişdir. Bu hədis sübut edir ki, Allah Təalanın Hz.Peyğəmbərin (s) zövcələrini "möminlərin anası" adlandırmağı o mənadadır ki, eynilə birisinin öz doğma anası ilə evlənməyi haram olduğu kimi Hz.Peyğəmbərin zövcələri ilə evlənməsi də haramdır."

Təfsir Məzari, c.9, səh.202

Sünni mənbələrindən başqa, Şiə mənbələrində də qeyd edilir ki, onların möminlərin anaları olması, Peyğəmbərdən (s) sonra başqaları ilə evlənmələrinin qarşısını almaq üçün idi:

1. Şərif əl-Mürtəza, "Rəsail əl-Mürtəza", c.4, səh. 65;
2. Şeyx Təbərsi, "Came əl-Cəvami", c.3, səh.49;
3. Abdullah Şübbər, "Təfsir əl-Quran", səh.418;
4. Şeyx Fədlallah, "Min Vahi əl-Quran", c.18, səh.263.

qardaş, bunların mənası nədir? hər halda Aişə Rəsulullahın sə.ə zövcəsi və namusudur. Rəsulullaha s.ə.ə qarşı səhv və kobud hərəktlər edib, imam Əliyə ə.s qarşı vuruşub, imam ə.s şəhid olanda şükür səcdəsi edib, imam Həsən ə.s dəfn edildiyi zaman fitnə çıxarıb, səhvlər edib və Allahda Rəsulullahın s.ə.ə zövcələrindən səhv edənin 2 qat əzabla əzablandırılacağını bildirib. bunlar öz yerində, heç kim Onun məsum, səhvsiz., günahsız olduğunu iddia etmir və belə bir fikirdə yoxdur. sadəcə Onun haqqında danışanda ehtiyatlı şəkildə danışmaq lazımdır. hər şeydən öncə O Rəsulullahın s.ə.ə zövcəsidir. bir fikirləşin, alçaq Təlhənin sözündən Rəsulullahın s.ə.ə ürəyi sıxılır. bəs biz necə olamlıyıq? Təlhə kimi Rəsulullahın s.ə.ə ürəyini sıxmalıyıq?

"şiə bütün insanlara açıqca elan edir: "Bizim inancımıza görə heçbir Peyğəmbərin zövcəsinin zina və fəhşa əhli olmağı mümkün deyildir. bütün peyğəmbərlərin bütün zövcələrini bundan uzaq bilmək fərzdir…" (Ayətullah Mühsin Əmin, "Əyanu’ş-şiə", c.5, s.236)

"bütün ənbiyanı ə.s bu cür ittihamlardan (zövcələrinin zina etməsindən) uzaq bilmək əqlən fərzdir. Çünki bu hal Onların ə.s dəyərini aşağı salacaq bir ayıb və ardır. Allah Təala Onların ə.s əzəmət və hörmətini qorumaq üçün daha kiçik və dəyərsiz isnadlardan belə Onları qoruyubdur." (Seyyid Murtəza, "Əmali", 38-ci məclis, Hz. Nuhun ə.s zövcəsinə zina nisbət edənlərə cavab verərəkən)

"əgər zina Peyğəmbərin s.ə.ə ailəsində də olarsa qəlblərin və könüllərin peyğəmbərdən uzaqlaşmasına, Ona nifrtə etməyinə səbə olar. Nəticədə Onun dəvətinin zəyifləyib batil olmasına səbəb ola bilər. Elə isə Allah Təala belə böyük bir günahdan peyğəmrə zövcələrini qorumalıdır. bu əqli dəlil Peyğəmbərimizin s.ə.ə zövcələrinin zahiri deyil, həqiqətdə olması lazım olan iffətini sabit edir." (Əllmə Təbətəbai, "əl-Mizan", C.5, S.145-146)

qardaş, bunların mənası nədir? hər halda Aişə Rəsulullahın sə.ə zövcəsi və namusudur. Rəsulullaha s.ə.ə qarşı səhv və kobud hərəktlər edib, imam Əliyə ə.s qarşı vuruşub, imam ə.s şəhid olanda şükür səcdəsi edib, imam Həsən ə.s dəfn edildiyi zaman fitnə çıxarıb, səhvlər edib və Allahda Rəsulullahın s.ə.ə zövcələrindən səhv edənin 2 qat əzabla əzablandırılacağını bildirib. bunlar öz yerində, heç kim Onun məsum, səhvsiz., günahsız olduğunu iddia etmir və belə bir fikirdə yoxdur. sadəcə Onun haqqında danışanda ehtiyatlı şəkildə danışmaq lazımdır. hər şeydən öncə O Rəsulullahın s.ə.ə zövcəsidir. bir fikirləşin, alçaq Təlhənin sözündən Rəsulullahın s.ə.ə ürəyi sıxılır. bəs biz necə olamlıyıq? Təlhə kimi Rəsulullahın s.ə.ə ürəyini sıxmalıyıq?

Heç kim Aişənin namusu barəsində pis bir şey iddia etmir. Mən özüm də digərlərinə münasibətdə Aişəyə qarşı hörməti saxlanılmasının tərəfdarıyam-yalnız və yalnız Peyğəməbərin (s) xatirinə.
Amma bunlar Aişənin qatil olmasını, fitnə salmasını, zamanın imamına qarşı çıxmasını, Əhli-beytə düşmən münasibətini inkar etmək mümkün deyil. Təsəvvür edin, sünnilərin hədis kitablarında kifayət qədər sayda hədis Aişə tərəfindən nəql olunub. Biz Cəməl müharibəsinin qurbanlarına yardım edə bilməzdik, amma heç olmasa imkan verməyək ki, bu gün Cəməl günü olduğu kimi onun təsiri ilə digər müsəlmanlar zamanın imamına qarşı çıxsınlar!

Сообщение отредактировал al-Islam: 17 мая 2010 - 20:03

Heç kim Aişənin namusu barəsində pis bir şey iddia etmir. Mən özüm də digərlərinə münasibətdə Aişəyə qarşı hörməti saxlanılmasının tərəfdarıyam-yalnız və yalnız Peyğəməbərin (s) xatirinə.
Amma bunlar Aişənin qatil olmasını, fitnə salmasını, zamanın imamına qarşı çıxmasını, Əhli-beytə düşmən münasibətini inkar etmək mümkün deyil. Təsəvvür edin, sünnilərin hədis kitablarında kifayət qədər sayda hədis Aişə tərəfindən nəql olunub. Biz Cəməl müharibəsinin qurbanlarına yardım edə bilməzdik, amma heç olmasa imkan verməyək ki, bu gün Cəməl günü olduğu kimi onun təsiri ilə digər müsəlmanlar zamanın imamına qarşı çıxsınlar!

qardaş, mən kimsənin Aişənin namusuna bir söz dediyini iddia etmirəm, sadəcə olaraq bunları məlumat üçün yazıram. üstəlik gördüyün kimi gətirdiyim sittalar Aişə haqqında deyil bütün peyğəmbərlərin bütün zövcələri haqqındadır.

məndə səninlə eyni fikirdəyəm.

Aişəyə qarşı hörməti saxlanılmasının tərəfdarıyam-yalnız və yalnız Peyğəməbərin (s) xatirinə.

yoxsa mənim Aişəyə qarşı sevgim yoxdur. və sənin dediyin kimi. Onun Rəsulullahın s.ə.ə zövcəsi olması etdiyi işlərə bəraət qazandırmır.

Сообщение отредактировал Elmeddin.88: 17 мая 2010 - 20:07

qardaş, bunların mənası nədir?

Əzizim, gətirdiyim sitatlardan hansı ilə razı deyilsən? Ümumiyyətlə, mənim yekun fikrimi oxudunmu?

Mənin məqsədim Molla qardaşın sualına cavab olaraq, Quranda Peyğəmbər (s) zövcələrinə "möminlərin anası" deyilməsini mənasını açmaq idi. Bunu da Quran təfsirçilərindən sitatlarla, səhih hədislərlə izah etməyə çalışmışam.

Bütün yazdıqlarımın yekun nöqtəsi:

Quranda Peyğəmbərin (s) zövcələrinə "möminlərin anaları" deyilməsi, onlara xüsusi fəzilət vermək üçün deyil, Peyğəmbərimiz (s) onları boşadıqda, yaxud o öldükdən sonra o qadınların başqaları ilə evlənməsinin qarşısını almaq üçün idi. Necə ki, Aişə xanım özü deyir, mən yalnız kişilərin anasıyam. Quran ayəsinin nazil olma səbəbi, tarixi, məqsədi var. Zahirinə baxıb qərar vermək olmaz.

Əgər Qurandakı "möminlər" sözünün üstünə getmək istəyən varsa, daha da açıqlaya bilərəm Allahın köməyi ilə.

Salam Aleykum.
Belə bir rəvayət var ki, peyğəmbər (s.a.a.s.) sağlığında qadınlarının boşanma səlahiyyətinı Hz.Əli ə.s. vəsiyyət edib, və bu səlahiyyətlər sonra İmam Həsən ə.s., Onun da vəfatından sonra İmam Hüseyn ə.s. keçib. Aişə İmam Həsən ə.s.-in Peyğəmbərin (s.a.a.s.) yanında dəfn olunmasına əngəl olduqdan sonra İmam Hüseyn ə.s. ona xəbər göndərib, onu Rəsulullahdan boşadığını bildirir.
Bu hədis nə dərəcədə səhihdir?

Сообщение отредактировал fidan: 18 августа 2010 - 23:37

Salam Aleykum.
Belə bir rəvayət var ki, peyğəmbər (s.a.a.s.) sağlığında qadınlarının boşanma səlahiyyətinı Hz.Əli ə.s. vəsiyyət edib, və bu səlahiyyətlər sonra İmam Həsən ə.s., Onun da vəfatından sonra İmam Hüseyn ə.s. keçib. Aişə İmam Həsən ə.s.-in Peyğəmbərin (s.a.a.s.) yanında dəfn olunmasına əngəl olduqdan sonra İmam Hüseyn ə.s. ona xəbər göndərib, onu Rəsulullahdan boşadığını bildirir.
Bu hədis nə dərəcədə səhihdir?

Fidan bacı. Əgər belə bir şey doğru olsaydı, Cəməl döyüşündən sonra gerçəkləşərdi. Yoxsa Hz Əlinin sayqısı ilə öz yurduna göndərilməzdi. Hər halda Peyğəmbərin canişininə qarşı çıxmaq, nəvəsi ilə birgə dəfn edilməyin qarşısını almaqdan dəfələrcə pis əməldi.
Yaxşı olar ki hədisin mənbəsini verəsiz ki, qardaşlar bunu yoxlaya bilsinlər. Belə çətin olacaq.

Salam Aleykum.
Belə bir rəvayət var ki, peyğəmbər (s.a.a.s.) sağlığında qadınlarının boşanma səlahiyyətinı Hz.Əli ə.s. vəsiyyət edib, və bu səlahiyyətlər sonra İmam Həsən ə.s., Onun da vəfatından sonra İmam Hüseyn ə.s. keçib. Aişə İmam Həsən ə.s.-in Peyğəmbərin (s.a.a.s.) yanında dəfn olunmasına əngəl olduqdan sonra İmam Hüseyn ə.s. ona xəbər göndərib, onu Rəsulullahdan boşadığını bildirir.
Bu hədis nə dərəcədə səhihdir?

Maraqlı hədisdir. Çətin ki, mötəbər ola. Mənbəsi varsa yazın.

Salam Aleykum.
Belə bir rəvayət var ki, peyğəmbər (s.a.a.s.) sağlığında qadınlarının boşanma səlahiyyətinı Hz.Əli ə.s. vəsiyyət edib, və bu səlahiyyətlər sonra İmam Həsən ə.s., Onun da vəfatından sonra İmam Hüseyn ə.s. keçib. Aişə İmam Həsən ə.s.-in Peyğəmbərin (s.a.a.s.) yanında dəfn olunmasına əngəl olduqdan sonra İmam Hüseyn ə.s. ona xəbər göndərib, onu Rəsulullahdan boşadığını bildirir.
Bu hədis nə dərəcədə səhihdir?

Fidan bacı. Əgər belə bir şey doğru olsaydı, Cəməl döyüşündən sonra gerçəkləşərdi. Yoxsa Hz Əlinin sayqısı ilə öz yurduna göndərilməzdi. Hər halda Peyğəmbərin canişininə qarşı çıxmaq, nəvəsi ilə birgə dəfn edilməyin qarşısını almaqdan dəfələrcə pis əməldi.
Yaxşı olar ki hədisin mənbəsini verəsiz ki, qardaşlar bunu yoxlaya bilsinlər. Belə çətin olacaq.

Bu haqda mən oxumuşam. Mənbəsini yox, amma hansı kitabdan oxuduğumu dəqiqləşdirib yazaram inşaallah. Çox maraqlandım o vaxt bu hədisin mənbəsi və səhihliyi ilə. Öyrəndiyim bu oldu ki,
Bir xanımın həyat yoldaşı vəfat edirsə, xanım zatən azaddır talaqdan. Amma konkret bu hadisədə məsələnin mahiyyəti odur ki, bəli, Əli (əs) peyğəmbər xanımının talağını yox, onun statusunu (ümmil möminin və peyğəmbər xanımı statuslarını) alma ixtiyarı olub.
Cəməl döyüşündə də bu cür hadisə baş verib. Döyüşdən sonra Aişə xanım qayitmaq istəməyəndə hz Əli (əs) bu ixtiyarını Aişənin yadına salıb (talaq vermə haqqının özündə olduğunu). Yenə qeyd edirəm ki, talaq vermə boşama mənasında yox, statusun alınması mənasındadır.

Deməli, belə:
Ehl-i Beyt'in (a.s.) ve İmam Hasan Askeri (a.s.) zamanında yaşayan, hadislerini nakleden büyük hadisçi Sa'd bin Abdullah Kummi'den şöyle nakledilmiştir:
Bir gün benimle Ehl-i Beyt düşmanlığıyla bilinen inatçı bir nâsibi arasında geçen tartışmada bana şöyle dedi:
"Yazıklar olsun sana ve arkadaşlarına; siz rafiziler (bir kısım) sahabelere dil uzatıyor ve Peygamber'in (s.a.a) onları sevmediğini iddia ediyorsunuz. Halbuki mesela Ebubekir daha çabuk Müslüman olduğu için diğer sahabelerden daha üstündü. Peygamber onu çok sevdiği için onu hicret gecesinde kendisiyle birlikte mağaraya götürdü. Kendisinden sonra onun halife olacağını bildiği için yanında götürdü ki sonra başına bir şey gelip de Müslümanların işi aksamasın. Fakat Hz. Ali'yi kendi yerine yatırdı çünkü biliyordu ki onun öldürülmesiyle Müslümanlara bir zarar dokunmaz." Ben inatçı adama ne söylediysem ikna olmadı
Sonra şöyle devam etti siz rafiziler Ömer ve Ebubekir'in gerçek Müslüman olmadığını iddia ediyor ve buna bazı deliller getiriyorsunuz. Sorarım size: onlar gönüllü olarak mı Müslüman oldular, yoksa zorla mı? Ben kendi kendime düşündüm; eğer gönüllü olarak ve isteyerek dersem o zaman diyecekti ki nasıl o halde onların imanlarını eleştirip, gerçek Müslüman değillerdi diyebiliyorsunuz.
Eğer zorla Müslüman oldular desem o zaman da Mekke'de Müslümanlar tarafından bir zorlama ve baskı yoktu ki zorla Müslüman olsunlar (zaten Müslümanlar zayıf durumdaydılar) diyecekti. Bu yüzden sustum ve bir şey söylemedim ve üzüntülü bir şekilde döndüm. Oturdum Samira'da bulunan imam Hasan Askeri (a.s.)a sormak üzere söz konusu iki soru da dahil cevabını bilmediğim kırkı aşkın soru hazırladım ve imam'ın Kum'da bulunan vekili Ahmed bin İshak aracılığıyla soruları imam'a göndermek için onu aramaya koyuldum. Sorduğumda onun Samirra'ya hareket ettiği haberini alınca ardından hareket edip yolda kendisine ulaştım. O da kendimin de gelip sorularımı bizzat imam'dan (a.s.) sormamı önerince kabul edip onunla birlikte yola çıktım.
İmam (a.s.)ın evine vardığımızda izin alıp içeriye girdik. Ahmed bin İshak abasının arasında sakladığı bohçanın içerisinde her birisi Kum şialarından birisine ait olan ağzı mühürlenmiş 160 kese altın ve gümüş vardı.
Mübarek siması on dört gecelik ay gibi parlayan imam Hasan Askeri (a.s.)ın kucağında yıldızı gibi parlayan birde çocuk vardı. Yanında ise kıymetli mücevherlerle süslenmiş altın bir nar vardı ki Basralı birisinden hediye edilmişti.
Elinde yazdığı mektuba engel olmaya çalışan çocuğun önüne o altın narı koyarak onu meşgul etmeye çalışan imam (a.s.) mektubu bitirmeğe çalışıyordu. Bahsettiğimiz bohçayı Ahmed bin İshak imam (a.s.) huzuruna koyunca, imam (a.s.) o küçük çocuğa: "İşte şiaların gönderdiği hediye ve ...........; açta onları tasarruf et." Evet Hz. Mehdi (a.s.) olan o mübarek çocuk babasına şu cevabı verdi; "Ey benim mevlam bütün günahlardan tertemiz olan elimi haram olan mallara, pis ve batıl hediyelere uzatmam caiz olur mu?! Sonra şöyle devam etti:"Ey İbn-i İshak bohçada bulunanları çıkar ki helali haramdan ayıralım."
Ahmed bin İshak bir keseyi çıkartıp imam'ın (a.s.) önüne koydu. Hz. Mehdi (a.s.) şöyle buyurdu: "Bu kese Kum'un filan mahallesinde oturan filan adama aittir. Bu kesenin içerisinde 62 altın mevcuttur. Bunun 45 dinarı babasından miras olarak yetişen ve sattığı mülke aittir. 14 dinarı sattığı yedi elbisenin parasıdır. 3dinarı ise dükkanın kirasındandır.
Sonra imam (a.s.) onların arasında bulunan ve haram yoldan kazanılan iki dinarın özelliklerini ve nasıl kazanıldığını en ince ayrıntılarına kadar açıkladı. Kesenin ağzını açtıklarında imam'ın önceden açıkladıklarını eksiksiz olarak gördüler. Diğer keseleri de aynı şekilde imam (a.s.) açıkladı ve haram olanları kendi sahiplerine iade etmek üzere Ahmed bin İshak'a verdiler.
Sonra imam Hasan Askeri (a.s.) "o ihtiyar kadının bize yolladığı elbiseyi getir" buyurdu. Ahmed dedi: ben onu torbanın içerisinde saklamış ve unutmuştum. Sonra kalkıp onu getirmeğe gitti.
Bu arada imam (a.s.) bana dönerek: "Ey Sa'd sen niçin gelmişsin?" buyurdu. "sizi ziyaret etme şevki" dedim. "soracağın sorular ne oldu?" buyurdu. "Hazırdır" dedim Hz. Mehdi (a.s.) işaret ederek "istediğini şu göz nurumdan sor."
"Ey mevlam ve mevlamın oğlu, bize rivayet edilmiştir ki Hz. Resulullah (s.a.a) hanımlarını boşama yetkisini (kendinden sonra) Hz. Ali (a.s.)a vermişti. Hatta Cemel savaşında Hz. Emil-el Mû'min'in (a.s.) Aişe'nin yanına adam göndererek şu mesajı verdi: yaptığın hilelerle İslam ve Müslümanları helak ettin. Ümmül Mû'min'in olarak çocuklarını cahilliklerinle helake sürükledin. Eğer bu işinden vaaz geçmezsen seni boşayacağım." Buyurdu. Acaba vefattan sonra olan bu talak nasıl bir talak idi?
Hz. Mehdi (a.s.) (o küçük yaşıyla birlikte) şu cevabı verdi: Allah-u Teala Resulullah'ın (s.a.a) hanımlarının şanını yüceltmiş, onları mû'minlerin annesi olma şerefine layık kılmıştı. Hz. Resulullah (s.a.a) Hz. Emir-ül Mû'min'e buyurdu ki: "Bu şeref onlar için ancak Allah'a itaat ettikleri müddetçe bakidir. Benden sonra onlardan herhangi birisi Allah'a karşı isyankar davranır, günah işler ve sana karşı gelirse, onları boşa ve bu şereften ve makamdan düşür."
Sa'd diyor; sonra sordum ki: "Neden ümmetin kendilerine imam seçme yetkisi yoktur? (ve Allah-u Teala'nın onlara imam belirlemesi gerekir.)
İmam (a.s.) cevabında şöyle buyurdu: "Acaba ıslah eden bir imamı mı kastediyorsun, yoksa fesat çıkaracak bir imam ve rehberimi?" maksadım ıslah edici bir imamdır deyince imam (a.s.) şöyle buyurdu: "ümmet seçeceği kimsenin içinden nasıl haberdar olacak; onun iyilik ve salahı mı özendiğini, yoksa kötülük ve fesada mı özendiğini nereden bilecek?! İyi zannettikleri kimsenin sonradan, kötü çıkacağı da mümkündür. Bu yüzden onların kendilerine önder ve imam seçmeleri caiz değildir. Buna bir delil de getireyim:
Acaba Allah'ın seçtiği kendilerine kitap verdiği ve vahiyle teyit ettiği, ümmetlerin en bilgini olan ve en güzel seçimi yapabilen Hz. Musa ve Hz. İsa gibi peygamberlerin dahi seçimlerinde hata yapabileceklerini göz önünde bulundurursak o zaman başka avam olan insanların seçimi nasıl doğru ve isabetli olabilir? Mesela Allah-u Teala Hz. Musa'ya kendi kavminden 70 kişiyi seçip kendisiyle Tur dağına götürmesini emrettiğinde. Hz. Musa (a.s.) Mû'min ve ihlaslı olduklarında şüphe etmediği 70 kişiyi seçip Tur'a götürdüğünde onların münafık oldukları ve ısrarla Hz. Musa'nın dediklerini ret edip Allah'ı kendilerine göstermesini isteyince, helak oldular; sonra Hz. Musa'nın (a.s.) yalvarması üzerine tekrar dirildiler.
İşte bu yüzden imam olacak kimseyi Allah belirlemelidir. Zira insanların içini ancak o bilir.
(1)- bu tür bir hatanın peygamberlerin masumiyetiyle bir çelişkisi yoktur. Zira peygamberler insanların zahirleri ve dış görünümlerine göre onlara davranmalıdırlar. Evet günahlarda ve insanlara Allah'ın dinini açıklayıp, amel edip ve uygulamada hata yapmaktan masumdurlar.
Sonra ben bir şey söylemeden imam (a.s.) şöyle buyurdu:
"Ey Sa'd senin muhalifin, tartışmada peygamberin Ebubekir'i sevdiği ve onun halife olacağını bildiği için öldürülmesin diye onu kendisiyle mağaraya götürdü. Dediğinde neden ona demedin ki: "Sizin rivayet ettiğinize göre peygamber (s.a.a) (güya) hilafetin kendisinden sonra otuz yıl devam edeceğini buyurmuştur ve siz bu otuz yılı dört halifenin hilafet süresine bölüyorsunuz. O halde sizin iddianıza göre bu dört halifenin dördü de haktır. Eğer halife olacağını bildiği için Ebubekir'i mağaraya götürdü ise, o halde diğer üçünü (Ömer'i, Osman'ı ve Ali'yi) de kendisiyle götürmesi gerekirdi. Bu mantığa göre diğer üç halife hakkında Allah Resul'ü haksızlık yapmış, onların hakkını yemiştir.
O adamın bir başka sorusu ise Ömer ve Ebubekir'in imanları hakkındaydı ki acaba gönüllü olarak mı yoksa zorla ve mecbur bırakılarak mı ?
Neden ona demedin ki evet gönüllü olarak zahirde Müslüman oldular ama dünyalık şeylere tamah ettiklerinden dolayı. Zira onlar (cahiliyet) döneminde Yahudilerle haşır neşir oldukları için Yahudiler onlara Tevrat'tan ve diğer kitaplarından Hz. Muhammed (s.a.a)in özelliklerini okuyor ve diyorlardı ki o Araplara hakim olup onlara padişahlık yapacak. O peygamber değil ama peygamberlik iddiasında bulunacak. Evet Hz. Muhammed (s.a.a) peygamberliğini ilan ettiğinde onlar zahirde şehadeteyn getirdiler, belki onlara da bir makam mevki versin. Ama kalpten Resulullah'a inanmıyorlardı....
Aynı Talha ve Zübeyr gibi ki zahirde Hz. Ali (a.s.) ile biat ettiler ki onlara bir valilik falan verilsin. Ama ümitleri kesilince, bu sefer biatlarını bozup Hz. Ali (a.s.)a Cemel savaşını açıp 12 bini aşkın insanın ölümüne bais oldular ve yaptıklarının cezasını çektiler...." (Kemal-üd Din ve Teman-Nime, C.2, S.128)
Rivayetin devamında Sa'd imam (a.s.)dan ve hz. Mehdi (a.s.)dan nasıl vedalaşıp ayrıldıklarını beyan ediyor ki onları anlatmanın gereği olmadığı için bu kadarıyla yetiniyoruz. Burada rivayet hakkında akla gelebilecek bir sorunun da cevabını vererek bu konuyu noktalayacağız. O da şu ki, Hz. Mehdi (a.s.) küçük yaşta bu soruların cevabını nasıl verebiliyor, acaba böyle bir şey mümkün mü ?
Cevabı şudur ki; bunun hiçbir yadırganacak tarafı yoktur. Allah-u Teala istedi mi her şey mümkündür. Onlar üstlenecekleri büyük mesuliyetten dolayı ta çocuk yaşlarından ilahi lütuf ve imdatlara mazhar oluyorlar. Kur'an-ı Kerim Hz. Yahya (a.s.)a peygamberliğin küçük yaşta ve çocukken verildiğini açıkça beyan ediyor ve şöyle buyuruyor: "(ona dedik ki) "Ey Yahya kitabı kuvvetle tut." Daha çocuk iken ona hüküm (peygamberlik) verdik." (Meryem sûresi: 12)
Hz. İsa (a.s.)ın da daha beşikte iken kendine kitap verildiğine ve peygamber olduğuna ve annesi Meryem'e atılan iftiranın yalan olduğuna ve onun temizliğine şehadet ettiğini yine Kur'ân-ı Kerim bize açık bir şekilde beyan ediyor ve şöyle buyuruyor:
"(Meryem kendine kötü zanda bulunanlara karşı) ona (beşikteki çocuğa) işaret etti. Dediler ki: henüz beşikte olan bir çocukla biz nasıl konuşabiliriz?"
"(Beşikte yatan İsa (a.s.)) şöyle dedi: hiç şüphesiz ben Allah'ın kuluyum. (Allah) bana kitabı verdi ve beni peygamber kıldı..." (Meryem sûresi: 29-30)
Evet Allah-u Teala irade etti mi beşikteki çocuk ta konuşur; yani nübüvvet ve imamet öyle bir makam ve vazifedir ki onu üstlenecek kimseler hem görevlerini en iyi şekilde yerine getirebilmeleri, hem de hak olduklarını ispatlamak için bir takım ilahi imdatlara ve mucizevi işlere mazhar olmalıdırlar, bütün bunlarda da her an Allah'a muhtaçtırlar ve her şeylerini ondan alıyorlar. Yoksa birtakım gaybi şeylerden haberdar olmaları ve sorulan her soruya anında doğru cevap verebilmeleri mümkün değildir

Salam Aleykum.
Belə bir rəvayət var ki, peyğəmbər (s.a.a.s.) sağlığında qadınlarının boşanma səlahiyyətinı Hz.Əli ə.s. vəsiyyət edib, və bu səlahiyyətlər sonra İmam Həsən ə.s., Onun da vəfatından sonra İmam Hüseyn ə.s. keçib. Aişə İmam Həsən ə.s.-in Peyğəmbərin (s.a.a.s.) yanında dəfn olunmasına əngəl olduqdan sonra İmam Hüseyn ə.s. ona xəbər göndərib, onu Rəsulullahdan boşadığını bildirir.
Bu hədis nə dərəcədə səhihdir?

Fidan bacı. Əgər belə bir şey doğru olsaydı, Cəməl döyüşündən sonra gerçəkləşərdi. Yoxsa Hz Əlinin sayqısı ilə öz yurduna göndərilməzdi. Hər halda Peyğəmbərin canişininə qarşı çıxmaq, nəvəsi ilə birgə dəfn edilməyin qarşısını almaqdan dəfələrcə pis əməldi.
Yaxşı olar ki hədisin mənbəsini verəsiz ki, qardaşlar bunu yoxlaya bilsinlər. Belə çətin olacaq.

Mənə də maraqlıdır mənbənin nə dərəcədə mötəbər olub-olmaması.
İstinad Əli ibn Hüseyn əl-Məsudinin "İsbat-ul-Vəsiyyə" kitabına verilib.

Mənə də maraqlıdır mənbənin nə dərəcədə mötəbər olub-olmaması.
İstinad Əli ibn Hüseyn əl-Məsudinin "İsbat-ul-Vəsiyyə" kitabına verilib.

Şiə ədəbiyyatında buna dəlil var. Və bu yəni məsələnin özü mötəbərdir.

Salam Aleykum hər kəsə !

Mən də bir şiə kimi peyğəmbər zövcələrinin namusuna dil uzatmaram ! Ama qəribə bir şeyə rast gəlmişəm , türkcəsini verirəm yazının , nə isə aydın olmasa tərcümə edərəm inşAllah :

Resulullah'ın (s.a.a.), dinin yarısını bildiği için Aişe' yi sevdiği iddiasına gelince... Bu iddia, Resulullah'tan (s.a.a.) rivayet ettikleri şu hadise dayanıyor: "Dininizin yarısını bu Humeyra'dan (Aişe'den) öğrenin." Ancak bu hadis, kesinlikle batıl ve uydurmadır. Çünkü bu, Aişe'den naklolunan komik ve üzücü hükümlerle uyuşmamaktadır ve Resulullah (s.a.a.) bu gibi sözlerden münezzehtir. Bu konuda, Müslim'in Sahih'inde ve Malik'in Muvatta'sında naklettiği, kadının kendisine mahrem olmayan erkeğe süt emzirmesi hadisine değinebiliriz.

Sahih-i Müslim, c. 2, s. 107; el-Muvatta, c. 2, s. 606.

Bu yüz kızartıcı rivayetin reddi için Resulullah'ın (s.a.a.) bütün zevcelerinin onu inkar etmiş olmaları yeterlidir. Ayrıca bu rivayeti nakleden şahıs, çok çirkin ve yüz kızartıcı olduğundan bir yıl onu nakletmeye cesaret edememiştir.

Ayşe'nin fetvasına göre, yetişkin erkeklere de süt verilebilirdi. Erkekler kadınların memesinden süt emebilir, böylece onlara mahrem olabilirlerdi
İmam Malik'in Muvatta adlı kitabında öyle bir rivayet var ki, kadın erkek tüm inananların tüylerini diken diken eder. Rivayete göre; Ayşe, erkekleri kız kardeşi Ümmü Kulsum'a ve erkek kardeşinin kızlarına gönderir, onlardan süt emzirir, böylece Ümmül Müminin Ayşe, onlarla hicapsız olarak görüşmeyi kendine helal bilirdi. Çünkü Ayşe'nin içtihadına göre bu erkekler artık ona mahrem oluyorlardı!

Düşünün bir kere… Müslüman bir erkek eve geliyor, ansızın karısının yanında yabancı birini, onun göğüslerini ellerken görüyor. Sonra da karısı ona, "Kocacığım, yanlış anlama! Bize mahrem olabilmesi ve eve rahat gelip gidebilmesi için ona süt veriyorum; artık bu adam da bizim evladımız sayılır!" diyor. Zavallı koca da bu durumu mecburen kabulleniyor. Çünkü Ümmül Müminin Ayşe'nin bidatine, her ne kadar kendisine zor da gelse uymak zorundadır.

Ben burada, araştırmacıların dikkatini bu büyük musibete çekmek istiyorum. Çünkü sadece bu musibet, hakikatin ortaya çıkmasında ve hak ile batılın birbirinden ayırt edilmesinde başlı başına önemli bir etkendir. Buradan da şu sonuca varıyoruz ki; Ehlisünnet ve'l-Cemaat, Allah'a, onun göndermediği şeylere dayanarak tapıyor. Bunlar hiçbir surette araştırma yapmıyorlar. Eğer bu bidatlerin iç yüzünü anlasalar, onlardan nefret edecek ve kendi istekleriyle onları terk edeceklerdir.

Ben özgürce düşünebilen öyle Ehlisünnet âlimlerine rastladım ki, yetişkin insanların emzirilmesi hakkındaki rivayeti gördüklerinde şaşkına dönmüş, "Biz neden bu hadisi daha önce görmedik!" diye hayıflanmışlardı - (Mütercim der ki: Bugün bu meseleyi hangi Ehlisünnet alimine veya hangi Ehlisünnet mensubuna söyleyecek olsanız şaşkınlıkla karşılar, bu rivayetlerin uydurma olduğunu söylerler. Oysaki onların gözden kaçırdığı bir-iki nokta var: Bu rivayetler Müslim, Buharî, Malik vb. şahsiyetlerin kitaplarında yer alıyor. Eğer uydurmaysa (ki çoğu Ehlisünnet bu görüşü itiraf ediyor) nasıl oluyor da bu rivayetler "sahih" olarak addettikleri kitaplarda yer alabiliyor? Ve neden bu kitaplara "sahih kitaplar" adı veriliyor? Ve eğer bu kitaplarda (birçoğunun dediği gibi) uydurma hadis ve uydurma rivayet çoksa, o zaman onca hadis ve rivayeti nasıl birbirinden ayırt edebiliyorlar? Neden ha bire aynı ravilerin uyduruk rivayetlerini kabul ediyorlar da Ehlibeyt'in rivayetlerini araştırmayı, biraz da onları tanımaya çalışmayı düşünmüyorlar? Şimdilerde Ehlisünnet'in tek dayanağı olan Kütüb-ü Sitte (altı kaynak kitap) uyduruk rivayetlerle doluyken (bunu biz değil, onlar söylüyorlar) hangi güvenceyle ibadet ediyorlar? )

"Onlardan aşırılığa kaçmayan bir zümre vardır; fakat çoğunun yaptıkları ne kötüdür!" (Maide, 66)

"Onların çoğu zandan başka bir şeye uymaz. Şüphesiz zan, haktan hiçbir şeyin yerini tutmaz. Allah onların yapmakta olduklarını pekiyi bilendir." (Yunus, 36)

"Allah'ı bırakıp da taptıklarınız, sizin ve atalarınızın taktığı birtakım isimlerden başka bir şey değildir. Allah onlar hakkında herhangi bir delil indirmemiştir. Hüküm sadece Allah'a aittir. O size kendisinden başkasına ibadet etmemenizi emretmiştir. İşte dosdoğru din budur. Fakat insanların çoğu bilmezler." (Yusuf, 40)

"Andolsun ki onların çoğu gafletlerinin cezasını hak etmişlerdir. Çünkü onlar iman etmiyorlar." (Yasin, 7)

İndi əhli-sünnədən soruşmaq istərdim Aişənin bu "ictihad"ına sözünüz nədir ???

İndi əhli-sünnədən soruşmaq istərdim Aişənin bu "ictihad"ına sözünüz nədir ???

Qardas sen sunni'lerden cavab gozleyirsense Onda yazdiqlarimi diqqetle ve sona qeder oxu.
Sahihi Müslim
17. RADÂ (=SÜT EMZİRME) BÖLÜMÜ

7- Büyük Kimsenin Emmesi


1320- Âişe (r.anhâ)'dan rivayet edilmiştir:

“Ebu Huzeyfe'nin azadlısı Salim, Ebu Huzeyfe ve ailesiyle birlikte onların evin­de bulunuyordu. Derken Ebu Huzeyfe'nin hanımı Sehle bint. Süheyl, Peygamber (s.a.v.)'e gelip ona:

“Sâlim artık erkeklerin baliğ olduğu erkekliğe ulaştı ve onların düşün­düklerini de düşünmeye başladı. Fakat halen yanımıza girip çıkıyor. Ben ise Ebu Huzeyfe'nin gönlünde onun yanımıza girip çıkmasından dolayı ona karşı bir isteksizlik olduğunu zannediyorum” dedi. Bunun üzerine Peygamber (s.a.v.), ona:

“Salim'i emzir. Böylece sen, hem Sâlim'e evlilik açısından haram olursun ve hem de Ebu Huzeyfe'nin gönlündeki isteksizlik gider” buyurdu.

Bunun üzerine kadın dönüp gitti. Daha sonra Sehle bint. Süheyl:

“Sâlim'i emzirdim. Böylece Ebu Huzeyfe'nin gönlündeki düşünce yok oldu” dedi. [1]



Açıklama:



Bazı rivayetlerde belirtildiği üzere; Ebu Huzeyfe, Salim'i evlat edinerek kardeşi Velid b. Utbe'nirı kızı Fatıma'yla evlendirmişti. Dolayısıyla Salim, Ebu Huzeyfe ile eşi Sehle'nin öz evladı gibi onların odasında geceler, orada yatıp kalkardı. Cahiliye döneminden beri devam edegelen Arap adetine göre, evlat edinilen kişi, evlat edinen şahısların evladı gibi falanın oğlu yada falanın km diye isimlenir ve mirasçı olurdu. Evlat edinmeyi iptal eden,

“Evlât edin­diklerinizi babalarına nisbet ederek çağırın. Allah yanında en doğrusu budur. Eğer babalarının kim olduğunu bilmiyorsanız, bu takdirde onları din kardeşleri­niz ve görüp gözettiğiniz kimseler olarak kabul edin” [2]

ayeti inince, evlatlığın iptali nedeniyle namahrem durumunda olan Salim, Sehle'nin odasına girmesini dini kurallara aykırı gören Ebu Huzeyfe odasına Salim eskisi gibi girmesinden hoşlanmamıştır. Sehle'de, bu hali Ebu Huzeyfe'nin yüzünden sezince Peygamber (s.a.v.)'e müracaat ederek durumu ona anlatmış. Peygamber (s.a.v.)'de, Sehle'nin Salim'i emzirmesini emretmiş­tir. Salim, Sehle'nin sütünü emmeden önce Bedir savaşına katılmıştı. Dolayısıyla Salim'in süt emdiği sırada ergenlik çağına girdiği ortaya çıkmış olmaktadır.

İbn Abdilberr'e göre kadının, yetişkin bir erkeği emzirmesinin metodu şu şekildedir: Ka­dının sütü bir kaba sağılır. Sonra erkek onu içer. Kadının, memesini erkeğin ağzına vermesi suretiyle olan mezirmeyi hiçbir ilim adamı uygun görmez.

Kadı İyaz'a göre ise Sehle, sütünü bir kaba sağmıştır. Sonra Salim, o sütü içmiştir. Sa­lim, Sehle'nin memesini emmemiş ve onların tenleri birbirine değmemiştir. Çünkü namah­rem erkeğin, kadının memesini görmesi ve herhangi bir organının ona dokunması caiz değil­dir.

Nikahın haramlığına ve mahremliğine sebep olan süt emmeye ait yaş sınırı hususunda alimler ihtilaf etmişlerdir.

İmam Şafii, İmam Ahmed'e göre bu süre iki yaştır. İki yaşını doldurmuş olan bir çocu­ğun emeceği süt, muteber değildir. Yani bununla nikah haramlığı ve mahremlik gerçekleş­mez. Delilleri;

“Anneler çocuklarını, emzirmeyi tamamlatmak isteyen baba için, tam iki sene emzirirler” [3] ayeti,

“Ve çocuğun ana rahminde yüklenilmesi ve sütten kesilmesi süresi otuz aydır” [4] ayeti ve konu ile ilgili hadislerdir. Buna göre hamileliğin en az süresi altı aydır. Bu itibarla sütten kesilmek için iki yıl kalır.

Ebu Hanîfe'ye göre ise bu süre, otuz aydır. Delili ise Ahkaf: 46/15 ayetidir. Ona göre bu ayet, çocuğun ana rahminde yüklenilmesi ve sütten kesilmesi süresinin otuz ay olduğunu ifade eder.


1321- Peygamber (s.a.v.)'in hanımı Ümmü Seleme (r.anhâ)'dan rivayet edil­miştir:

“Peygamber (s.a.v.)'in diğer hanımları, bu şekilde süt emmek suretiyle bir kim­senin yanlarına girmesine razı olmamışlar. Aişe'ye:

“Vallahi, biz, bu uygulamayı, Resulullah (s.a.v.)'in sadece Sâlim'e özgü olmak üzere Sehle'ye verdiği bir izin olarak kabul etmekteyiz. Dolayısıyla bu şekilde süt emmek suretiyle, hiçkimse yanımıza giremez ve bizi göremez” dediler. [5]

[1] Nesâi, Nikah 53; İbn Mâce, Nikah 27, 1943; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 6/38, 201, 249.

[2] Ahzab: 33/5.

[3] Bakara: 2/233.

[4] Ahkaf: 46/15.

[5] Nesâî, Nikah 53; İbn Mâcc, Nikah 37, 1947; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 6/312.

Сообщение отредактировал Hakkani: 13 сентября 2010 - 21:17

Âişe (Radıyallahü anha) ile Dâvûdu Zahiri 'nin istid­lal ettikleri babımız hadîsi mensuhtur. Bu hususta Peygamber (Sallallahü Aleyhi ve Sellemden birçok hadîsler ve ashâb-ı kiramdan eserler mevcut­tur. Ezcümle Dârekutnî (306-385)'nin İbni A.bbâs'dan merfû' olarak tahric ettiği bir hadîste;

«Süt emmenin hükmü ancak ikî sene içinde muteberdir.» buyurulmuştur. Mezkûr hadîs İbni Abbas'a mevkuf olarak dahî ri­vayet olunduğu gibi, İbni Ebî Şeybe ( - 234) İbni Mes'ûd ile Aliyü'bnü Ebî Tâlib (Radiyallahü anh) 'dan, ve Dârekutnî, Ömer'den mevkuf olarak rivayet etmiş­lerdir.

İmam Mâlik'in «El-Muvatta'»ı ile Ebû Dâvûd'un «Sünen»inde Yahya b. Saîd 'den naklen şöyle bir hâdiseden bahsedilir: Bir adam Ebû Mûsâ El-Eş'ari'ye gelerek;

— Ben karımın memesinden süt emdim; süt mideme gitti; demiş. Ebû Musa :

— Karın sana haram olmuştur fikrindeyim; cevabını vermiş. Orada bulunan Abdullah ibni Mes'ûd (Radiyallahü anh) kendisine:

— Bu adama verdiğin fetvaya dikkat et! diye ihtarda bulunmuş. Bunun üzerine Ebû Musa :

— Sen ne buyurursun? diye sormuş. Abdullah b, Mes'ûd (Radıyallahü anh):

— Süt emmenin hükmü ancak (ilk) iki sene içinde mu'teberdir; demiş. Ebû Mûsâ (Radiyallahü anh) yanındakilere dönerek:

— Bu âlim aranızda bulundukça bir daha bana bir şey sormayın! diye tenbihde bulunmuş.

«El-Muvatta »da dahî Abdullah b. Ömer 'den şöyle bir rivayet vardır. «Bir adam Ömerü'bnü'l-Hattâb'a gelerek şunu söy­ledi :

— Benim bir cariyem vardı; ona yakınlık ederdim. Karım bu ca­riyeyi kasden emzirmiş. Cariyenin yanına girdiğim zaman bana : Dur bakalım! Vallahi ben bu cariyeyi emzirdim, dedi. Ömer:

— Karını te'dîb et! Cariyenle de cinsî münasebette bulun! Çünkü sütün hükmü yalnız küçük çocuğun emmesine mahsustur, cevabını verdi.»

Nitekim babımızın son hadîsinden de anlaşılacağı vecihle Âişe'den maada bütün ezvâc-ı tâhirât da (yaşlı başlı bir insanın em­mesine radâ' hükmü vermemiş; Âise (Radiyallahû anha) 'ya bunun Sâlim'e mahsus bir ruhsat olduğunu hatırlatmışlardır.

Sehle hadîsi meşhûr «Sünen» kitaplarında da burada olduğu gibi mutlak rivayet edilmiştir. Yalnız İmam Şafiî ''nin «Müsned» inde : «Sâlim'i beş defa emzir» kaydı varsa da bu kayd mutlak su­rette mensuhtur. Onun mensub olduğunu İbni Abbâs (Radiyallahû anh} tasrih etmiştir. İbni Abbâs'a : «Halk bir defa emmenin hürmet isbât etmediğini söylüyorlar» denildiğinde: «Öyle idi, fakat son­ra neshe dildi" cevabını vermiştir. Rivayete nazaran Abdullah b. Mes'ûd (Radivallahü anh):

— «Radâ' meselesi azının da çoğunun da hürmet isbât etmesinde ka­rar kıldı» demiştir.

Abdullah b. Ömer (Radiyallahü anh'dan dahî şöyle bir ri­vayet vardır. Kendisine : İbni Zübeyr bir ve iki defa emmekte beis olmadığını söylüyor; demişler. İbni Ömer:

— Allah'ın hükmü, İbni Zübeyr'în hükmünden daha hayırlıdır» mukaabelesinde bulunmuş.

'Kaadî Iyâz (476-544)'ın beyanına göre, Resûlüllah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem'in :«Onu emzir!» emri karşısında Sehl'e ihti­mâl sütünü sağmış da Salim (Radiyallahu anh) memesine dokunmadan onu içmiştir. îmam Nevevî, Kaadî 'nin bu sözünü beğen­miştir. Maamâfîh ihtiyaç dolayisiyie dokunmasının özür sayılması da ih­timâl dahilinde görülmektedir.

Bu hedis de basqa iki mesele daha vardır ki onlardan biri şianın ehli sünnet ve ashaba olan düşmanlığının onların gözlerini kor etdiyidir.Bele ki şia bu hedisin Aişe anamiz terefinden uydurulduqunu qeyd etmekte feqet birilerinin bu hedisi Aişe anamiz adina uydurulmus olabileceyi fikirini aglina bele getirmemektedirler.


Üstelik şia bu hedisdeki emzirmenin doğrudan doğruya memeden edilen bir emzirme olduğunu qeyd etmek
amma qadının sütü evvel bir qaba sağıp sonra da diger bir
kişiye icirme fikirini görmemektedir

Bu noqteler şianın söz meselesi körlüğünün delilidir.