Bu, çox məşhur bir məsələdir və əhli – sünnənin hansı alimi bu məsələyə toxunmuşsa, Aişənin bu barədəki rəyini də xatırlatmışdır. Yaxşı olar ki, ibn Həcər Əsqəlaninin özünün "Fəthul - bari" əsərinin 9-cü cildinin 149 – cü səhifəsində bu ağlasılmaz ayıbı müdafiə məqsədilə yazdıqlarını nəzərədən keçirək:
ورأيت بخط تاج الدين السبكي أنه رأى في تصنيف لمحمد بن خليل الأندلسي في هذه المسألة أنه توقف في أن عائشة وإن صح عنها الفتيا بذلك لكن لم يقع منها إدخال أحد من الأجانب بتلك الرضاعة ، قال تاج الدين : ظاهر الأحاديث ترد عليه ، وليس عندي فيه قول جازم لا من قطع ولا من ظن غالب ، كذا قال ، وفيه غفلة عما ثبت عند أبي داود في هذه القصة " فكانت عائشة تأمر بنات إخوتها وبنات أخواتها أن يرضعن من أحبت أن يدخل عليها ويراها وإن كان كبيرا خمس رضعات ثم يدخل عليها " وإسناده صحيح ، وهو صريح ، فأي ظن غالب وراء هذا ؟ والله سبحانه وتعالى أعلم . وفي الحديث أيضا جواز دخول من اعترفت المرأة بالرضاعة معه عليها وأنه يصير أخا لها وقبول قولها فيمن اعترفت به ، وأن الزوج يسأل زوجته عن سبب إدخال الرجال بيته والاحتياط في ذلك والنظر فيه ، وفي قصة سالم جواز الإرشاد إلى الحيل ، وقال ابن الرفعة يؤخذ منه جواز تعاطي ما يحصل الحل في المستقبل وإن كان ليس حلالا في الحال .
"Mən Tacəddin Səbkinin yazısında görmüşəm ki, o (Tacəddin), Muhəmməd ibn Xəlil Əndəlusinin öz əsərində bu məsələdə çəkincəli davrandığı və belə yazdığını görüb: "Baxmayaraq ki, Aişə belə bir fətva verə bilər, amma o süd əmizdirmək məqsədilə heç bir naməhrəm kişini öz yanına buraxmayıb"
Tacəddin yazır: "Hədislərin zahiri bu məsələnin mövcudluğunu göstərsə də, mən buna yəqin və ya üstün bir zənnlə əqidə bəsləyə bilmirəm"
Tacəddin belə deyir, amma o, Əbu Davudun bu məsələ barəsində nəql etdiyi səhih hədislərdən qafildir. Aişə öz qardaşı və bacısı qızlarına əmr etmişdi ki, onun (Aişənin) yanına gəlmələrindən xoşlandığı və onları görmək istədiyi kişilərə - böyük (yaşlı) olsalar belə - beş dəfə süd əmizdirsinlər, sonra həmin kişilər onun (Aişənin) yanına (evinə) gəlsinlər. Bu hədisin isnadı səhihdir və mənası tam aydındır. Bundan üstün hansı zənn ola bilər ?!"
Bu da İbn Həcər Əsqəlani
