inan sən gördüyüm ən lom adamsan. birincisi sən heç olmasa öz alimlərinə iftira atma, çünkü axirəttə hər şeyin cavabı alınacaq, hər kəs öz haqqını tələb edəcək. demisən ki, onlar Allahın göydə olmasına etiqad edir. birincisi onlar bunu qəbul etmirlər. sübut olunmağıda çətin deyil. ikincisi lap onlar buna inansalar belə sən onlara irad tuta bilməzsən çünkü sən özün Allahın göydə olmasına etiqad edirsən (muminlə danışdığın mövzu yadındadı?). qaldı ki, dediyim kimi bunu 40 dan çox sünnü təfsirçi deyir. yəni əhli sünnətin sözüylə desək bu barədə icma var. icmanın əksinə çıxırsan üstəlik dəlilin belə yoxdu.
Ali İmran surəsi 61-ci ayənin təfsirinə bax, görəcəksən ki, Rəsul biz deyəndə kim nəzərdə tutulur (normal insan üçün ayənin özünə baxmaqda kifayətdi)
sənin anlamadığın bir şey var. birində Rəsul namazı qısaldıb, o birində Əli əlini tərpədib. amma əgər xüşudan danışırsansa namazı hansısa səbəbə görə qısaltmaq belə namazı batil edər (əslində insan ürəyində başqa bir şey düşünsə belə namazı batil olur. deməki bəs onda necə Əli üzüyü verdi çünkü Əli üzüyü Allah rızası üçün verdi, yəni Allahdan başqa bir şey düşünmürdü onsuzda, qəlbi, fikri namazda idi)
möminlər haqqında istədiyin ayənin buraya nə dəxli var? ya Bəqərə 43-ün bura nə dəxli var. sən başa düşmürsən deyəsən! eyni sözlər hər yerdə ardarda yazılıbsa bu tərcümə eyni oolacaq demək deyil. azacıq qramatika qansan bilərsən. çünkü bu ayənin biri əmr edir (namaz qıl, zəkat ver, rüku edənlərlə rüku et) o birisi isə tanıdır (sənin vəlin iman gətirənlər: namazını qılıb rüku halında zəkat verənlərdir). bu o demək deyil ki, harada zəkat sözü varsa sədəqədir və ya harada bu sözlər ardarda yazılıbsa eyni mənanı verir. bu o deməkdir ki, bu ayədə zəkat sözündən məqsəd sədəqədir, iman gətirənlərdən məqsəd isə Əlidir.
ey cahil 1 ci bəqərə 43 DƏ Allah yəhudilərə bu cür iman gətirməyi tələb edir,namaz qılın ,zəkat verin ruku edin
2 Cİ də yəni maidə 55 də isə artıq vəlilər o iman gətirmişlərdi ki, Allah bu əl bəqərə 43 də ki, əmrinə tabe olanlardır.
o ki ,qaldı ruku məsələsinə hər özünə müsəlman deyən( eynilədə sən) eləyə bilməz.
yəni insan bunları edə bilər,ancaq o ki,qəlbən rukuya getmək ,bunu ancaq mömün bacarar.
əsl iman gətirmişlər zəkatı qəlbnən əyilərək verir,daha sizin kimi belivi əyib kiməsə üzük uzatmır,
3 cü də ki, deyirsən sədəqədir, sədəqəni gizli vermək daha yaxşı olmazdımı ƏLİ üçün, sədəqəni gizli vermək daha çox savab gətirir
indi hansı daha əfsəldir ƏLİnin üzük verməsi namazda, yoxsa kı, gizdin verilməsi ?
4 sənə sual verdim ki, ərəb dilində siz deyə 1 nəfərə muraciət olunmur,sən hansı əsasa olaraq bu cür iddiaynan mənə məsləhət görürsən ?
5 gətirdiyin ayə əl imran 61 di Kİ deyirsən ki, orda biz deyəndə təkcə rəsul s.a.s. qəsd olunur !!!
burda deyirsən sələfilərin yanında bunu demə ,
yəni deyərlər ki, elməddin adlı şiyə Alimi, özüdəki ərəb dilinin qrammatikasını mükəmməl bilən uləma elməddin bu ayə də , məs
tək
rəsul s.a.s. aid olduğuna iddia edir,harda biz sözü gördüz, onu mən kimi qəbul edin
özündə bilirsən ki, ayə nazil olanda Əli , huseyn həsəndə orda idi,
yox Əgər biz deyəndə mən yəni özünü və əli qəsd olunursa , onda bilki Əli heç vaxt nə fiziki nə dəki, yəqinlik cəhətdən rəsul s.a.s. çata bilməz
buna kim iddia edərsə kafir olar
Sən axı Möminlərin Əmiri Həzrəti Əli (Ə)-ı haradan tanıyasan? Hələ tən-dürüst sünni alimlərini tanısan sənə kifayət edər. Əli (Ə)-ın gizli və ya aşkar sədəqə verməsi sənin başın üçün deyil! Quranın təfsirindən xəbərin olsaydı, belə danışmazdın, odur ki, çalış oxu ki, özünü gülünc vəziyyətə salma!
“Ey iman gətirənlər! Peyğəmbərlə (hər hansı bir iş barəsində) məxfi danışacağınız zaman bu danışıqdan əvvəl (Ona hörmət əlaməti olaraq yoxsullara) sədəqə verin. Bu (əməl) sizin üçün (ALLAH yanında) daha xeyirli daha pakdır. Əgər (sədəqə verməyə) bir şey tapmasanız (ürəyinizi qısmayın).Çünki, ALLAH bağışlayandır, rəhm edəndir!” “Mücadələ” surəsi ayə 12.
Cabir bin Abdullah rəvayət edir ki, “Taif günü Rəsulullah (s) Əlini çağırdı və onunla xüsusi görüşdü. Görüşün uzun çəkdiyinə görə adamlar: “Rəsulullah (s) əmisi oğlu ilə görüşməsini uzatdı” – dedilər. Bunu duyan peyğəmbər (s) buyurdu: “Onunla xüsusi görüşü mən (öz arzumla) etmədim, Allah etdi”
ət-Tirmizi; Mənaqib, hədis 3728.
Taif səfəri zamanı peyğəmbərin (s) Əli ® ilə görüşü o qədər uzandı ki, adamların bəziləri: “Əmisi oğlu ilə söhbəti uzatdı” – dedilər. Bu sözlərin dedi-qodu niyyəti ilə və ya düşüncələrini “çəkinmədən səmimi şəkildə söyləmə tərbiyəsi” niyyəti ilə də deyildiyini izah etmək olar. Doğrusunu Allah bilir. Lakin hansı niyyətlə deyilməsindən asılı olmayaraq peyğəmbər (s) məsələni aydın¬laşdırmışdır. O, bu zaman “Kafirləri siz öldür¬mədiniz, Allah öldürdü. (Düşmənlərin gözünə bir ovuc torpaq) atdığın zaman sən atmadın, Allah atdı”
«Ənfal» surəsi, 17 ayəsinə uyğun üslubdan istifadə etmişdir.
Bura qədər əhli sünnənin hədis kitablarından sitatı nəzərinizə çatdlrdlq. İndi isə bu barədə bir az ətraflı olaraq yenə də əhli sünnənin mənbələrinə müraciət edib hadisələrin necə cərəyan etməsinin, həqiqətin və fəzilətlərin gizlədilməsinin şahidi olacaqsınız.
“Sünəni Tirmizi”də və başqa kitablarda Cabirdən belə rəvayət olunur: “Peyğəmbəri-Əkrəm Taif müharibəsində Əlini çağırdı və bir müddət onunla astadan danışdı. Camaat dedi: “Onun öz əmioğlusu ilə pıçıldaşması çox uzun çəkdi!”
Peyğəmbər buyurdu: “Mən onunla pıçıldaşmadım; Allah onunla pıçıldaşdı!”
“Sünəni Termizi”, mənaqib kitabı, Əliyyİbni Əbi Talibin fəziləti babı, 13-cü cild, səh.173; “Tarixi Bağdad”, 7-ci cild, səh.402
Başqa bir rəvayətdə isə deyilir: “Peyğəmbəri-Əkrəm Taif müharibəsində Əlini çağırdı və bir müddət onunla astadan danışdı. Səhabələrdən bəziləri dedilər...”
“Usdul-ğabə”, 4-cü cild, səh.27.
Cündəb ibni Nahiyənin (yaxud Nahiyə ibni Cündəbin) rəvayətində deyilir: “Taif qəzvəsi başlanan zaman Peyğəmbər ayağa qalxdı və Əli ilə uzun müddət astadan danışdı. Əbu Bəkr dedi: “Ya Rəsuləllah! Sizin bu gün Əli ilə pıçıldaşmanız nə qədər uzun çəkdi!” Həzrət buyurdu: “Onunla pıçıldaşan mən deyildim; əksinə Allah onunla pıçıldaşdı!”
“Kənzül-ümmal”, 2-ci çap, 12-ci cild, səh.200, hədis 1122; “Riyazun-nüzrət”, 2-ci cild, səh.265.
Imam Əli (Ə) Peyğəmbər (səlləllahu əleyhi və alihi və səlləm)-dən elm öyrənməyə çox həris idi. Belə ki, Təbəri yazır:
﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَاجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْوَاكُمْ صَدَقَةً﴾
“Ey iman əhli, hər vaxt Peyğəmbərlə pıçıldaşmaq istəsəniz, öz söhbətinizdən qabaq sədəqə verin” - ayəsi (“Mücadilə” surəsi, 12) nazil olduqda səhabələr həzrət Peyğəmbərlə pıçıldaşmaqdan nəhy olundular, yalnız sədəqə verdikləri təqdirdə buna icazə verildi. Bundan sonra Əliyyİbni Əbi Talibdən başqa heç kəs onunla nəcva etmədi.”
“Təfsiri Təbəri”, 28-ci cild, səh.14-15; “Durrul-Mənsur”, 6-cı cild, səh. 185
Vahidinin “Əsbabun-nüzul” kitabında və başqa kitablarda imam Əli (Ə)-ın belə buyurduğu rəvayət olunur:
كَانَ لِي دِينَارٌ فَبِعْتُهُ وَكُنْتُ اِذَا نَاجَيْتُ الرَّسُولَ (ص ) تَصَدَّقْتُ بِدِرْهَمٍ حَتَّى نَفِدَ
“Mənim bir dinar (qızıl) pulum var idi ki, onu satdım (xırdaladım). Hər vaxt Peyğəmbərlə pıçıldaşırdımsa, bir dirhəm sədəqə verirdim, nəhayət onlar qurtardı.”
Vahidi “Əsbabun-nüzul”, səh.308; “Təfsiri Təbəri”, həmin ayənin təfsirində.
ARDI VAR....