Отправлено 20 февраля 2011 - 01:01
Söhbəti bağlamağına bağlayaq. Zatən mənim də vaxtım və həvəsim aşıb-daşmır. Allah səni axirətdə müctəhidlərinizlə məşhur eləsin, məni isə onlardan uzaq tutsun. Amin de.
İndi bir yazı yazacağam bura (yazının müəllifi mən deyiləm), bu sonuncu postunda mənə ünvanladığın bəzi suallara da orda cavab taparsan. Yəni eyni şeyləri yazıb durmağa həvəsim yoxdur. Bu mövzuda, eləcə də səninlə və al-Islam-la danışdığım bu son "müctəhid-hakimiyyət-beyət" söhbətlərində kifayət qədər dəlil vermişəm. Bunlar bəsinizdir. Ağıl sahibləri nəticə çıxararlar. Aşağıda yazacağım yazıda da kimdənsə cavab gözləmirəm, yəni bu son postlardakı söhbətlərin nöqtəsini qoymaq istəyirəm.
İslam dininin ictimai məsələlərini icra etməkdən ötrü bir rəhbərə ehtiyac var. İslami hakimiyyətdə isə rəhbər mütləq məsum olmalıdır. Bu, İslamın dəyişilməz prinsipidir. Hər kəs bu prinsipi pozsa, imam Zaman (ə)-ın zahiri zühurunun baş verməsini gecikdirir. Çünki əgər sən bu gün İslamın ictimai məsələlərində bir rəhbər tapmısansa, deməli imama (ə) ehtiyacın yoxdur. Yəni bir zərurət yaransın ki, imam gəlib ictimai məsələlərdə imamət eləsin. Ona görə də, əgər sənə hər nə eliyirlərsə, sən dözürsənsə, gözləyirsənsə (necə ki Quranda deyir "gözləyin, biz də gözləyirik"), imam Zaman (ə), əstəgfirullah, zalım deyil ki, elə ki gördü onun şiələri bu şeylərə dözürlər, nəyin xatirinə? Onun xatirinə ki, məsumdan qeyrisini hakim bilməsinlər. Onda imama nə vacib olur? Zühur vacib olur, bizə də elə bu lazımdır. Bu gün kim imam Zaman (ə)-a beyət eləsə, canı, malı, namusu keçər imam Zaman (ə)-ın hifzinə. Necə ki, imam Zaman (ə) buyurur: "Allah mənə xatir şiələrimi və əhlimi amanda saxlayar". Beyəti o kəsə eliyərsən ki, Allahın təyin etdiyi rəhbərdir. Deməli, rəhbər var. Rəhbər varsa, heç əxlaq qanunları ilə də uyğun gəlmir ki, rəhbər ola-ola onun şiəsi hakimiyyət qursun, rəhbərlik eləsin. İmam Zaman (ə)-ın bu gün ictimai məsələləri icra eləməməsi o demək deyil ki, onun rəhbərliyi yoxdur. Onda belə çıxır ki, Əli (ə) və Həsən (ə)-dan başqa bütün imamlar rəhbər olmayıblar. Ona görə ki, ictimai məsələləri heç bir icra eləməyib. Ona görə də, Allahın təyin etdiyi rəhbərə beyət eləmək lazımdır ki, o da sənin canını, malını, namusunu öz hifzinə götürsün. Beyət eləməsən, bu olmayacaq. Çünki bu gün bütün bu fəsadlar ki var, onların mənbəyi ondan ibarətdir ki, imam Zaman (ə)-a beyət olunmur. Və 3 şeyi biz imamın hifzinə qoymamışıq - canımızı, malımızı, namusumuzu. Necə ki imam Zaman (ə)-ın ziyarətnaməsində oxuyuruq: "Mən öz canımı, mal-dövlətimi, əhli-əyalımı və Rəbbimin mənə əta etdiyi bütün şeyləri sənə təhvil verirəm". Sən deyə bilərsən bu sözü, ancaq beyət eləməsən, imam Zaman (ə) bunları hifzinə götürməz. Çünki hədisdə var ki: "Bizim qəlblərimiz Allahın istək və iradəsi üçün bir qabdır, Allah nəyi istəyirsə, biz də onu istəyirik". Allah istəyir ki, onun vilayətinə beyət olunsun, imam Zaman (ə) da Allah istəyəni istəyir. Və bizim də onun hifzinə vermək istədiyimiz candır, maldır, namusumuzdur, beyətimiz olmasa, hifz eləməyəcək. Necə ki, Əli (ə) deyir: "Mənə beyət eləməmiş onlara yaxınlaşmadım". Ona görə də, hər kim Allahın Höccətinə, Onun vilayətinə beyət eləməyibsə, Əli (ə) demişkən, qüvvətli müdafiəyə söykənməyib. Kimlərdir qüvvətli müdafiəyə söykənməyənlər? Əli (ə) deyir: "Hər çağıran şəxsə bilmədən uyanlar, hər yerə qapılıb gedən kişilərdir". Onlar qüvvətli müdafiəyə söykənmədiklərinə görə, məcbur olublar ki, üz tutsunlar qeyri-məsum olan hakimə. Özlərindən tədbir töküblər, təslim olmaqdansa, çıxırlar. İmam Zaman (ə) haqqında Hüseyn (ə) belə bir söz buyurur: "Uzun bir müddət İmam boşluğundan sonra gələcəkdir". Bu gün füruən imam Zaman (ə) qeybdədir, ictimai məsələlərdə boşluq yaranmalıdır ki, imam gəlsin. Biz də ona görə istəyirik ki, ictimai boşluq yaransın. Və ictimai məsələlərdə əziyyətə dözərik, bizə toxunan ziyana dözərik, ancaq qeyri-məsum olan hakimə boyun əymərik. Hətta dünyanın zindan olmağını qəbul eliyərik. Necə ki, Hz Hüseyn (ə) bizə öyrətdi ki, müsibətlərə dözmək, dünya aclıqlarına dözmək dini saxlayır. Necə ki, Hz Hüseyn (ə) dini saxlamaqdan ötrü dözdü, biz də dözərik ki, onlara oxşayaq, onların haqq dinini saxlayaq, məsumdan qeyrisinə pənah aparmayaq. İctimai məsələlərdə boşluğu yaratmaq bizim əsas vəzifəmizdir. Dini saxlamaq istəyiriksə, Peyğəmbər (s.ə.s) və Əli (ə) tərəfindən onun təməli ki qoyulub - İslami hakimiyyətdə məsumdan qeyrisi hakim ola bilməz - bu bünövrə prinsipini saxlamaqdan ötrü bütün məşəqqətlərə dözməliyik ki, Allah deyənə təslim olaq. Həm əməlnən, həm də dilnən təsdiq edək ki, bəli, sənin vilayətin haqdır və bu boşluq ki, yaranır, bu boşluğu doldurmaq bizim işimiz deyil, sənin təyin etdiyin məsum rəhbərin işidir. Həm dilimizlə, həm əməlimizlə Səndən istəyirik ki, onu göndərəsən. İmam Zaman (ə)-ın gəlişinə zəmin yaradan iş budur. Hamı istəyir ki, bu boşluğu doldursun, nəylə? - Müctəhidlərin vasitəsilə, hər hansısa bir tədbirlə, inqilab eləməklə və sair və ilaxır bu kimi şeylərlə. Bu mümkün deyil. Bu boşluğu Allah bərəkətdir verib sənə ki, yaranır. Sən isə bu boşluğu doldurmaqla nə demək istəyirsən? Dilinlə deməsən də, əməllərin bunu deyir Allaha ki, sənin mənə məsum imamın lazım deyil. Biz elə burda öz işimizi özümüz görürük.
Tarix insanın müəllimidir. Hz Hüseyn (ə)-ın dövründə də bu boşluq yaranmışdı. Kufə camaatı bu boşluqda kimi çağırdı? İmamı çağırdı. İmam da gəlirdi, ancaq Kufə camaatı neylədilər? Tədbir gördülər, qeyri-məsuma beyət eləməyə başladılar. Qeyri-məsuma da beyət eliyərsən, o boşluğu nəylə doldurar? Hz Hüseyn (ə)-ın qanıyla! Bu gün də kim bu boşluğu düzəltmək istəyir, ya bir mömin öldürəcək, ya bir vacibatı aradan aparacaq və yaxud bu kimi başqa şeylər eliyəcək. Bu gün də həmin şeydir, qoymurlar bu boşluq yaransın, bir vasitə ilə doldurmaq istəyirlər bunu. Şimrlə, Yezidlə, qeyri-islami hakimlərlə doldurmaq istəyirlər. Bunu doldurmaqdan ötrü gərək Hz Hüseynin (ə) qanını tökəsən, ya da dinin qanını tökəsən. Ancaq Hz Hüseyn (ə) bizə göstərdi ki, siz beyətinizdən dönməyin, məsum hakimlərin hakimiyyətinə inanın, Allahın qoyduğu qanunları dəyişdirməyin. Bu, dini saxlamaqdır. Nə olub bizə ki, Hz Hüseyn (ə)-ın yolunu tərk eliyək, dində əziyyəti, məşəqqəti qəbul eləmiyək? Öz rifahımızdan ötrü bu boşluğu hər vasitə ilə dolduraq? Bəs onda niyə deyir imam Cəfəri Sadiq (ə) ki: "Hər gün Aşuradır, hər yer Kərbəla"? Ona görə də Allaha həm dilimizlə, həm əməlimizlə deyək ki, əgər Sənin təyin etdiyin məsum hakim qeybdədirsə, biz yenə İslamın təməl prinsipindən dönmərik, bütün məşəqqətlərə dözərik, ancaq Sənin dininə xilaf çıxa bilmərik. Kufə camaatı kimi Yezidlə Şimrə pənah götürüb bu boşluğu doldurmaq istəmərik. Və Allaha deyək ki, ancaq Sənin vilayətin haqdır, istəyirsən onu zahir elə, istəyirsən qaib elə. Biz ondan qeyrisini tanımırıq və qeyri-məsumun hakimiyyətini nə qəbul eliyirik, nə də ona beyət eliyirik!
